Της Έλενας Σκούφου.
Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Στάνκογλου, ΜαρίσαΤριανταφυλλίδου, Κώστα Νικούλι, Νίκο Γκέλια, Άγγελο Παπαδημητρίου
Σενάριο/σκηνοθεσία: Πάνος Κούτρας
Μια ελληνική ταινία, με συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών και με την υπογραφή του Π. Κούτρα.
Η υπόθεση πραγματεύεται τη λυπηρή οικογενειακή ιστορία, δυο αδελφών ξενικής καταγωγής, οι οποίοι ύστερα από τον θάνατο της μητέρας τους, προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν και να αναζητήσουν τον επιτυχημένο πλέον πατέρα τους, ο οποίος τους είχε εγκαταλείψει ξαφνικά πριν χρόνια.
Το κουβάρι της ιστορίας ξετυλίγεται γρήγορα και διαδραματίζεται μεταξύ Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Παρακολουθούμε ένα δραματικό roadmovie με έξυπνες, χιουμοριστικές ατάκες, που ελαφραίνουν λίγο το βαρύ κλίμα. Παράλληλα με τη διαδρομή των δύο αδελφών, ο Π. Κούτρας μπλέκει αριστοτεχνικά το κοινωνικό σήμερα. Παρουσιάζει στους θεατές, την εικόνα της σύγχρονης Αθήνας, όχι τις δημοφιλείς και πολυσύχναστες γειτονιές της, αλλά αυτές που οι άνθρωποι, Έλληνες και ξένοι, αγωνίζονται για την επιβίωση μέρα-νύχτα. Βλέπουμε την εξαθλίωση τόσο στο βιοτικό, όσο και στο προσωπικό επίπεδο. Δρόμοι που η ένδεια και η απόγνωση, οδηγούν τους ανθρώπους στο περιθώριο. Αλλοδαποί, ομοφυλόφιλοι, τοξικομανείς, αλλά και αντιρατσιστές, βρίσκονται στο νυχτερινό στόχαστρο, εγκληματικών ομάδων, που χτυπούν ανελέητα αυτούς τους ανθρώπους και τις περιουσίες τους.
Το κοινό του Π. Κούτρα γίνεται μάρτυρας της βίας και στα μικρότερα ηλικιακά μέλη της κοινωνίας μας. Η εφηβική βία, μεταξύ των παιδιών μιας παρέας, η ιεράρχηση της σε αρχηγούς και ακόλουθους, η εκδίκηση των θυμάτων και η παραβατική τους συμπεριφορά, είναι θέματα που μαστίζουν το σήμερα. Ακόμη, η απάρνηση της εθνικής ταυτότητας, είναι αποτέλεσμα της ρατσιστικής τάσης, που λαμβάνει πια τεράστιες διαστάσεις.
Ο σκηνοθέτης, θέλοντας να καταδείξει αυτά τα φαινόμενα, χρησιμοποιεί τον Odiκαι τον Danny, οι οποίοι βιώνουν αυτή τη καθημερινότητα. Εκτός της βίας όμως, υπάρχει και η αντίθετη πλευρά, αυτή της αγάπης, η οποία εκδηλώνεται στην ταινία, μέσω ενός οικογενειακού φίλου των δυο αδελφών, ο οποίος πέρα από την αμορφωσιά και τον ακαλλιέργητο χαρακτήρα του, ανοίγει την αγκαλιά του και στέκεται πλάι στα παιδιά σε ό,τι και να χρειαστούν, αποδεικνύοντάς μας πως η ανθρωπιά βρίσκεται ακόμη και στα πιο «λαϊκά στρώματα», όπως κάποιοι τα χαρακτηρίζουν.
Ο Π. Κούτρας δημιουργώντας μια ταινία πιο επίκαιρη από ποτέ, συγκινητική, ισάξια αισιόδοξη και απαισιόδοξη, ισορροπεί μεταξύ των άκρων, ενθαρρύνοντας τη προσωπική και κοινωνική απελευθέρωση, το σμίξιμο των ανθρώπων, τη φιλία, τον έρωτα, απορρίπτοντας κάθε τι απάνθρωπο και μισαλλόδοξο, περνώντας το μήνυμα πως η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι απειλή, αλλά ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά ως λαοί, ως άνθρωποι…