Της Έλενας Σκούφου
Πρωταγωνιστούν: Val Kilmer, Meg Ryan, Kevin Dilon, Kathleen Quinlan
Σκηνοθεσία: Oliver Stone
Σενάριο: Oliver Stone, Randall Jahanson
Τέλη της δεκαετίας’50 με αρχές ’60 ένα νέο μουσικό σχήμα από τo Los Angeles, εμφανίζεται διστακτικά στο προσκήνιο. Αποτελούμενο από τέσσερα άτομα και υπό την ονομασία «The Doors» ξεκινά την ανοδική πορεία του στο ροκ στερέωμα… Καθώς ο πόλεμος ΗΠΑ-Βιετνάμ βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς η αντικουλτούρα της δεκαετίας του΄60 προς τη Δύση βρίσκεται σε έξαρση με τη σεξουαλική απελευθέρωση και τοn πειραματισμό με τις ουσίες να κορυφώνονται, οι Doors δημιουργούν τη δική τους φιλοσοφία…
Επηρεασμένοι από τη σκοτεινότητα του W.Blake και του A.Rimbaud, χτίζουν γύρω τους ένα μύθο, με το θάνατο, τον έρωτα, τη θρησκεία και την ελευθερία, άξονες της ιδεολογίας τους. Με αφετηρία τις εμφανίσεις τους στις pub της εποχής και με αποκορύφωμα τις ηχογραφήσεις και τις συναυλίες τους, που παρακολουθεί φανατικά εκατομμύρια κόσμος, οι Doors γνωρίζουν μεγάλη δόξα και αποθέωση και ο ίδιος ο Jim Morrison αποτέλεσε μετέπειτα μια από τις πιο αινιγματικές φιγούρες…
Σε ένα από τα γνωστότερα τραγούδια τους το «The end» ο Morrison περιγράφει τις εμπειρίες που βιώνει στα «ταξίδια» του, αλλά και στιγμιότυπα από τη πραγματική του ζωή, με κορωνίδα το γεγονός που βίωσε στη παιδική του ηλικία σε ένα οικογενειακό ταξίδι και ο ίδιος το θεωρεί ως αυτό που τον εισήγαγε στο θάνατο. Διασχίζοντας το Μεξικό, ο μικρός Jim έγινε μάρτυρας ενός τροχαίου με θύματα μια οικογένεια Ινδιάνων. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι η ψυχή του ενός Ινδιάνου τον στοίχειωσε και μπήκε μέσα του. Έκτοτε, όποτε βρίσκεται κοντά στο θάνατο βλέπει τη μορφή των θυμάτων εκείνου του τροχαίου…
Ο Morrison, ελεύθερη ψυχή, ανοίγεται σε κάθε είδους εμπειρίες, πέρα από τους καθωσπρεπισμούς και τους περιορισμούς του νομικού πλαισίου, διδάσκει την ελευθερία, την ειρηνική διάθεση και την απεριόριστη αγάπη. Αποστασιοποιημένος από τους δημοσιογράφους, αλλά δίπλα στο κοινό του, στις συναυλίες του γίνεται και ο ίδιος μέρος του όλου. Διασκεδάζει με τον κόσμο και είναι για αυτούς ο εμπνευστής και ο θεός τους. Το ρεύμα που έχει, παραληρεί και εκστασιάζεται. Ο Morrison ειδωλοποιείται.
Στήριγμά του στη ζωή αποτελεί η σύντροφός του Pam. Διατηρούν μια σχέση πάθους, απιστίας, έντασης και ακροτήτων, αλλά με αντοχή στο χρόνο… Βασική μορφή της ζωής του καλλιτέχνη, αποτελεί και η Patricia, σημαντική για την εποχή και γνωστή, όχι μόνο για το συγγραφικό της έργο, αλλά και για τους κέλτικους-παγανιστικούς της αρραβώνες με τον Morrison.
«Ο βασιλιάς των ερπετών» όπως συχνά αυτοαποκαλείται έχει μπλεξίματα με το νόμο και το πιο συντηρητικό κομμάτι του λαού, γιατί αντιλαμβάνεται τον κόσμο και δρα όχι τόσο συνηθισμένα όσο η πλειονότητα. Θεωρεί ότι ο θάνατος δεν αποτελεί αιτία φόβου. Είναι ιερός και επιθυμητός. Ο ίδιος αποζητά το θάνατο και το κοινό μέσα από τον Morrison οικειοποιήθηκε την ιδέα.
Ένας απόλυτα ταλαντούχος ρόκερ με τη θεωρία ότι οι ουσίες διευρύνουν το πνεύμα και συμβάλλουν στην αναζήτηση των προσωπικών ορίων, καταλήγει τελικά εξαρτώμενος από αυτές, γεγονός που αποτελεί και αιτία του τέλους του…
Ο θάνατός του στη ταινία παρουσιάζεται λιτός, αλλά σκοτεινός και υποβλητικός και αποτελεί την επίσημη εκδοχή του θανάτου του, μιας και ο πραγματικός θάνατος, όπως και ο ενταφιασμός του, αποτελούν μέχρι σήμερα μυστήριο…
Ο ποιητής Jim Morrison, πέθανε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 28 ετών. Στο τάφο του υπάρχει η επιγραφή γραμμένη στα ελληνικά: «Κατά τον δαίμονα εαυτόν».
Οι Doors κλασικοποιήθηκαν και πλέον αποτελούν το άγιο δισκοπότηρο της rock ΄n roll σκηνής…
[…] The Doors […]
Comments are closed.