Εκπαιδευτικό σύστημα και προσφυγική κρίση
Της Μαριάννας Κούρτη
Το εκπαιδευτικό σύστημα ως αρωγός στην ένταξη των προσφύγων
Το προσφυγικό ζήτημα αποτέλεσε θέμα συζήτησης στη Σύνοδο Υπουργών Παιδείας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες την 24η Φεβρουαρίου 2016 και στην οποία συμμετείχε ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης.
Ο Έλληνας Υπουργός τόνισε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για εθνικούς εγωισμούς, ξενοφοβία και ρατσιστικές προκαταλήψεις, όταν πρόκειται για ένα μείζον πρόβλημα που αφορά όλες τις χώρες της Ε.Ε. Το Εκπαιδευτικό Σύστημα οφείλει να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του νέου προσφυγικού κύματος και σε αυτό ακριβώς στοχεύει το Ελληνικό Σχέδιο Δράσης που παρουσίασε ο Υπουργός στη Σύνοδο των Βρυξελλών. Το σχέδιο περιλαμβάνει:
την ψυχοκοινωνική στήριξη των παιδιών και των γονιών τους, ιδιαίτερα των ασυνόδευτων παιδιών καθώς και την συναισθηματική ενδυνάμωσή τους
την παροχή βασικών δεξιοτήτων γραμματισμού ώστε να δημιουργηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και την ανάπτυξη της διαπολιτισμικής ικανότητας κλπ.
την προετοιμασία των προσφύγων για την προώθηση τους σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες με στόχο την προσαρμογή τους εκεί.
Για τα παιδιά των προσφύγων που επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα, ο Έλληνας Υπουργός πρότεινε την ένταξη των παιδιών αρχικά σε τάξεις υποδοχής στα δημόσια σχολεία και στη συνέχεια την ένταξη τους στις τάξεις των Ελλήνων μαθητών.
Αναμφίβολα, ο τομέας της Εκπαίδευσης διαδραματίζει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο όσον αφορά την ομαλή ένταξη των προσφύγων, τόσο εκείνων, για τους οποίους η πατρίδα μας αποτελεί έναν απλό σταθμό, όσο και εκείνων που προτίθενται να εγκατασταθούν μόνιμα. Το ελληνικό σχολείο οφείλει να «αγκαλιάσει» τα παιδιά των προσφύγων και να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Μέσα από ένα συγκροτημένο εκπαιδευτικό σχέδιο οι δυσκολίες θα ελαχιστοποιηθούν και σε συνεργασία με τους υπόλοιπους φορείς θα δοθεί στα προσφυγόπουλα η απαιτούμενη προσοχή και φροντίδα.
Ωστόσο, αυτονόητη κρίνεται η δραστηριοποίηση των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες οφείλουν να ανταποκριθούν στο απαιτητικό «κάλεσμα» των συνθηκών και να σταθούν αρωγοί σε αυτό το επαχθές έργο. Καμία βελτίωση δεν προβλέπεται χωρίς την ενεργή συμμετοχή των πολιτών και καμία κοινωνική αλλαγή δεν ήταν απόρροια απάθειας και ανοχής. Στο τοπικό, λοιπόν, επίπεδο είναι απαραίτητο να ευαισθητοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς των μαθητών, ώστε να οργανώσουν δράσεις και να προστατεύσουν τα παιδιά των προσφύγων στην κρίσιμη καμπή της ζωής τους.
Η ελληνική κοινωνία παρά την βαθιά ανθρωπιστική κρίση που βιώνει οφείλει να αποδείξει έμπρακτα την βοήθειά της, επικρίνοντας ρατσιστικές αντιλήψεις και μισαλλοδοξίες και παρέχοντας στα παιδιά των προσφύγων ασφάλεια. Το διακύβευμα είναι μεγάλο και το εκπαιδευτικό σύστημα καλείται να πάρει θέση στις κοινωνικές μεταβολές, οι συνέπειες των οποίων δεν έχουν αποσαφηνιστεί ακόμη.
