Η νίκη του Moonlight και η ανατροπή των λευκών Όσκαρ
Tης Έλενας Σκούφου
Πρωταγωνιστούν: Mahershala Ali, Alex Hibbert, Janelle Monae, Naomie Harris, Andre Holland, Ashton Sanders, Jharrel Jerome
Πρωτότυπο σενάριο: To θεατρικό έργο του Tarell Alvin McCraney, “In moonlight black boys look blue”
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Barry Jenkins
Βασισμένη στο θεατρικό έργο “In moonlight black boys look blue” η βιογραφική, δραματική ταινία του Barry Jenkins απέσπασε όχι μόνο το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, αλλά και του Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, καθώς και του Δεύτερου Ανδρικού Ρόλου για τον Mahershala Ali.
Μετά το σάλο που ξέσπασε τα δύο προηγούμενα έτη με τη σχεδόν μηδενική παρουσία μαύρων δημιουργών, τα φετινά βραβεία, για πρώτη φορά στην ιστορία του Hollywood, βραβεύουν με τον υψηλότερο τίτλο ένα καστ αποτελούμενο αποκλειστικά από μαύρους ηθοποιούς. Ταυτόχρονα, μια ταινία με ομοφυλοφιλικές διαστάσεις και πάλι για πρώτη φορά λαμβάνει το Όσκαρ, ενώ ο M. Ali είναι επίσης ο πρώτος Μουσουλμάνος Αφροαμερικανός που βραβεύεται.
Φαίνεται έτσι ότι γίνεται το βήμα προκειμένου να αποδεχθεί και να αγκαλιάσει επιτέλους το Hollywood τη διαφορετικότητά του, δίνοντας τη δυνατότητα ανάδειξης ταινιών τόσο αληθινού και συνάμα σκληρού περιεχομένου, όσο το “Moonlight”.
Χωρισμένο σε τρεις ηλικιακές φάσεις, τo “Moonlight” αφηγείται την ιστορία του Χιρόν, ενός παιδιού μεγαλωμένου στην συνοικία “Liberty” του Μαϊάμι, σε μια περιοχή και εποχή όπου τα ναρκωτικά δεν είναι απλά κοινωνική μάστιγα. Τα ναρκωτικά στηρίζουν την οικονομία του τόπου και οι αγοραπωλησίες του “εμπορεύματος” λαμβάνουν χώρα απροκάλυπτα, με την ανοχή των πάντων.
Ως φυσικό επακόλουθο, η νοοτροπία που αναπτύσσουν τα παιδιά της συνοικίας είναι ανάλογη των μαφιόζων γονιών, συγγενών, φίλων και γειτόνων τους. Εκτεθειμένα σε εικόνες και καταστάσεις βίας από μικρή ηλικία, υιοθετούν όμοιες τακτικές, σπαταλώντας τη ζωή τους στις διαμάχες μεταξύ των γκανγκστερικών ομάδων.
Μια από τις εξαιρέσεις αποτελεί ο μικρός Χιρόν, όπου μεγαλώνει με την τοξικομανή μητέρα του. Το αγόρι είναι ήπιων τόνων και μένει μακριά από τις συνηθισμένες συμπλοκές. Ωστόσο, γίνεται στόχος κοροϊδίας και δέχεται επιθέσεις απ’ τους συνομηλίκους του λόγω του χαρακτήρα και της άσχημης οικογενειακής του κατάστασης.
Τυχαία συναντά μια μέρα ένα μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα, τον Χουάν, που τον προστατεύει, του μαθαίνει όμορφα και χρήσιμα πράγματα για τη ζωή, του προσφέρει καταφύγιο στο σπίτι του και αναπτύσσει μαζί του μια καλή σχέση, έως ότου ο Χιρόν ανακαλύπτει πως ο “προστάτης” του προμηθεύει την μητέρα του με ουσίες.
Το ξέσπασμα του Χιρόν στο σχολικό περιβάλλον ύστερα από τους συνεχείς εκφοβισμούς και την καταπίεση είναι μεγάλο και τροφοδοτείται ακόμα περισσότερο όταν ο Κέβιν, ο φίλος με τον οποίο ο Χιρόν ανακαλύπτει την σεξουαλικότητά του, το προδίδει αλλάζοντας “στρατόπεδο”.
Ο Χιρόν μετά από χρόνια φυλακής πηγαίνει στην Ατλάντα, όπου ακολουθεί τη “σταδιοδρομία” του Χουάν. Η ζωή, όμως, είναι απρόβλεπτη και ίσως του επιφυλάσσει μια καλύτερη τύχη.
Σκηνοθετικά, το “Σεληνόφως” ακολουθεί μια λιτή και ζωντανή καταγραφή των γεγονότων δίνοντας την εντύπωση στο θεατή ότι είναι παρών. Δε λείπουν, όμως, και πιο ατμοσφαιρικές σκηνές, δίνοντας έναν πιο ιδιαίτερο χαρακτήρα στην ταινία. Οι ήρωες είναι καλοδουλεμένοι και οι ηθοποιοί που τους ενσαρκώνουν, παίζουν πολύ ρεαλιστικά τους ρόλους τους.
Το ψυχογραφικό “Σεληνόφως”, παρά την low budget για τα χολυγουντιανά δεδομένα παραγωγή των 1,6 εκατομμυρίων δολαρίων, με τη συνυπογραφή του Brad Pitt, κατατάσσεται σίγουρα υψηλά στη λίστα των καλύτερων οσκαρικών συμμετοχών των τελευταίων χρόνων ταράζοντας το Hollywood με τη διαφορετική του καταβολή, βγάζοντάς το εκτός των ασφαλών ορίων του, χαρίζοντάς μια αξιόλογη ταινία στο ενεργητικό του, λουσμένη από το εκτυφλωτικό σεληνόφως…