«Η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο και κλείνουν όλοι τα μάτια τους…»
«Ένα γύρο και φεύγω. Πρέπει να ετοιμάσω την εκπομπή.»
Δεν ξέρω πόσες φορές είπα αυτήν τη φράση εκείνο το βράδυ. Ο ένας γύρος έγιναν δύο. Οι δύο έγιναν τρεις και οι τρεις γύροι έγιναν μπύρες στο στέκι αργά τη νύχτα. Και την επόμενη μέρα, έτρεχα σαν την τρελή για να καταφέρω να τελειώσω τις δουλειές που εκείνο το Σαββατιάτικο απόγευμα είχα αφήσει στη μέση με τη δικαιολογία, «θα πάω για έναν καφέ στα γρήγορα και θα γυρίσω να συνεχίσω».
Αν με ρωτάτε ποια είναι τα μεγαλύτερα ψέματα που ένας φοιτητής λέει στο εαυτό του και στην κοινωνία, καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών του –που δε με ρωτάτε, βέβαια, αλλά εγώ θα σας πω, έτσι κι αλλιώς- λοιπόν, αυτά είναι το «για έναν καφέ στα γρήγορα» και το «θα γυρίσω νωρίς».
Μην παρεξηγηθώ! Δεν εννοώ ότι είμαστε αργόσχολοι, που αράζουμε στις καφετέριες με τις ώρες παίζοντας tichu και εξερευνώντας όλες τις ποικιλίες καφέ. Ας πούμε, εγώ tichu δεν παίζω· το θεωρώ ηλίθιο και βαρετό. Και μαζευτείτε οι απανταχού tichολάτρεις να με μισήσετε γι’ αυτή μου η δήλωση.
Ούτε εννοώ πως είμαστε τίποτα χαμένα κορμιά που ξημερωνόμαστε στα club και τα τοιαύτα.
Όχι, σοβαρά τώρα. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Αλλά κατά έναν διαολεμένο τρόπο, όταν θα πνίγεσαι στις υποχρεώσεις και το πρόγραμμά σου θα είναι ασφυκτικά γεμάτο, θα βρεις τον τρόπο να μην κάνεις τίποτα από όσα πρέπει, την ώρα που πρέπει. Και την τελευταία στιγμή, θα πάθεις τρεις κρίσεις πανικού από το άγχος να προλάβεις.
Είναι κάποιες στιγμές, όταν αποφασίζεις να αρχίσεις διάβασμα για την εξεταστική που ξεκινάει σε πέντε μέρες, φερ’ ειπείν, ή τις στιγμές που θέλεις να αφοσιωθείς στη δουλειά σου μήπως και νιώσεις λιγάκι υπεύθυνος ενήλικας και αρχίσεις να ξεπερνάς, έτσι, την κρίση ηλικίας που σε έχει πιάσει ήδη από τα είκοσι, ή τις στιγμές που πρέπει, επιτέλους, να τελειώσεις εκείνη την υποχρέωση που έχεις αναλάβει, που θα σπάσουν τα τηλέφωνα και οι φίλοι σου θα σε παρακαλούν να βγείτε.
Μη γελιέσαι, φίλε συμφοιτητή. Είναι η αφορμή που έψαχνες για να αποφύγεις τις υποχρεώσεις σου. Η αφορμή σου, να θυμηθείς τα μαθητικά σου χρόνια που όλα ήταν αγκαρία από την οποία έπρεπε με κάποιον τρόπο να γλυτώσεις.
Παρατηρώ στον εαυτό μου, ότι όσο περνάει ο καιρός, υποκύπτω ολοένα και λιγότερο σε αυτού του είδους τους πειρασμούς. Αρχίζω να πιστεύω πως παίρνω κάποια πράγματα στα σοβαρά. Κι αυτό με τρομάζει. Ενηλικιώνομαι. Κι αυτό με τρομάζει περισσότερο.
ΥΓ. Τελικά, εκείνο το βράδυ τους έφαγε η γκρίνια τους φίλους μου. Από ένα σημείο και μετά γκρίνιαζα, απλά για να γκρινιάξω.
Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!
Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!
