Της Έλενας Σκούφου
Πρωταγωνιστούν: Ewan McGregor, Colin Farrell, Hayley Atwell, Sally Hawkins, Tom Wilkinson, Philip Davis
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Woody Allen
«Το όνειρο της Κασσάνδρας» είναι μια οικογενειακή τραγωδία. Επίκεντρο της ιστορίας αποτελούν δύο αδέλφια, διαφορετικά μεταξύ τους, ο καθένας με τα δικά του ελαττώματα, με τις δικές του αδυναμίες. Ο Terry είναι ένας ήσυχος και ηθικός άνθρωπος, που έχει ωστόσο τα δικά του τέρατα να πολεμήσει, το αλκοόλ, τον τζόγο και τα χάπια στα οποία είναι εθισμένος. Ο Ian φαινομενικά πιο συγκροτημένος, μα και πιο αδίστακτος, πέφτει θύμα του έρωτα που τρέφει για μια όμορφη ηθοποιό, παραμελώντας τον αδελφό του την στιγμή που τον έχει μεγάλη ανάγκη. Τα δύο αδέλφια έρχονται αντιμέτωπα με ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Ο Terry χάνει όλα του τα χρήματα στον τζόγο, ενώ ο Ian προσπαθεί να ικανοποιεί συνεχώς τις υλικές ανάγκες της συντρόφου του με κάθε τρόπο. Έτσι ζητούν από τον πλούσιο θείο τους οικονομική βοήθεια, ο οποίος φυσικά τους την προσφέρει με αντάλλαγμα να κάνουν μια χάρη για αυτόν.
Ο επιφανής κύριος είναι μπλεγμένος σε ένα οικονομικό σκάνδαλο και κάποιος ανταγωνιστής του πρόκειται να τον ξεσκεπάσει. Πρέπει λοιπόν να σωπάσει μια για πάντα! Θα μπουν άραγε τα δύο αδέλφια σε αυτή τη περιπέτεια; Θα αντέξουν να ζήσουν με τις τύψεις για όλη την υπόλοιπη ζωή τους ή δεν θα ξεπεράσουν ποτέ τα όρια; Ίσως ο ένας από τους δύο να μην αντέξει, ίσως να αγγίξει τα όρια της παράνοιας, ίσως από θύτης να μετατραπεί σε θύμα. Ίσως και να αποτελέσει και προδότη, ποιος ξέρει… όλα είναι πιθανά στο «όνειρο της Κασσάνδρας». Ένας θείος, ηθικός αυτουργός, που καθοδηγεί τα ανήψια του σε σκοτεινά μονοπάτια, που πιθανόν να τους κοστίσουν την ίδια τους τη ζωή…
O Woody Allen έχει χρησιμοποιήσει το τρίγωνο έρωτα-εγκλήματος-ίντριγκας, γεγονός που κάνει την ταινία του άκρως επιτυχημένη. Πρόκειται για μια από τις πιο αριστοτεχνικά δομημένες ταινίες του. Περιλαμβάνει μια πληθώρα ηθικών διλλημάτων. Ο θεατής βιώνει την αγωνία των ηρώων, συγκινείται και συμπάσχει μαζί τους. Η υποβλητική μουσική κορυφώνει το σασπένς και τονίζει ακόμη περισσότερο τη τραγική ειρωνεία που διέπει ολόκληρη τη πλοκή. Ενεργό ρόλο στη δράση διαδραματίζει και ο καιρός, με την καταιγίδα να ξεσπά στο πιο σημαντικό γεγονός του έργου.
Πρόκειται για ένα δράμα απομυθοποίησης της αρμονικής αμερικανικής οικογένειας, των παιχνιδιών της παιδικής αθωότητας, που μετατρέπονται σε αντικείμενα βίας, των αγαπημένων συνηθειών, που πλέον συνθέτουν ένα μακάβριο τοπίο, του έρωτα που μετουσιώνεται σε τύφλωση του ανθρώπινου νου. Μέσα σ’ όλη αυτή τη διεφθαρμένη κατάσταση, δικαιοσύνη επιβάλλει ο θάνατος, που τιμωρεί την ανηθικότητα, την απληστία και τη βία που ασκεί ο άνθρωπος στο συνάνθρωπό του.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά ότι οι ανθρώπινες αδυναμίες και η αποτυχία διαχείρισής τους, μπορούν να αποτελέσουν το χειρότερο όπλο στα χέρια των κατάλληλων ατόμων…