Συνέντευξη με την Ery Ray Lazarides
της Πένυς Κουφονικολάκου
Έρη Λαζαρίδου… γνωστή σε εμάς ως Ery Ray Lazarides!
Μεγάλωσε στο Σχολάρι, ένα χωρίο μισή ώρα από το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Πλέον μένει στην Αθήνα, αλλά όσες φορές αναφέρθηκε στην πόλη της, μίλησε με τόνο νοσταλγικό. Ευαισθητοποιημένη, εθελόντρια, ακτιβίστρια, με ιδιαίτερη ενασχόληση στο θέμα του προσφυγικού. Αυθόρμητη, κρατώντας όμως μόνο για εκείνη τα αισθήματά της. Όπως χαρακτηριστικά μου είπε, εκείνη προτιμάει να μιλάει μέσα από τους ρόλους της…
- Πότε ξεκίνησες τα βίντεο;
– Ξεκίνησα το 2013. Ήμουν δεκατεσσάρων ετών.
- Έχεις πει πως σε προέτρεψε η αδελφή σου. Αυτό σημαίνει πως είσαι η «προσωπική κωμικός» των φίλων σου;
– Περίπου, ναι. Αν κι έχω φίλους που είναι πολύ καλύτεροι από εμένα, άρα όταν είμαστε μαζί συχνά «χαμηλώνω» και βγαίνουν εκείνοι ένα βήμα μπροστά.
Είχες ανεβάσει στη σελίδα σου μια φωτογραφία, στην οποία ήταν η οικογένεια σου κι έβλεπαν τα βίντεο που έχεις φτιάξει. Πώς νιώθεις όταν συμβαίνει αυτό;
– Απαίσια! Θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί! (γελάει) Ντρέπομαι πάρα πολύ.
- Δεν νιώθεις όμως περήφανη;
– Φυσικά και νιώθω! Απλώς πολλές φορές ούτε εγώ η ίδια δεν κάθομαι να δω τον εαυτό μου. Σκέψου πως αφού ολοκληρώσω το μοντάζ δεν τα ξαναβλέπω.
- Σου είχε περάσει από το μυαλό πως θα έχεις τόσο μεγάλη απήχηση;
– Όχι, ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Είμαι ένα κορίτσι από το χωριό που εκ των πραγμάτων δεν θα μου περνούσε από το μυαλό πως θα δημιουργούνταν κάτι τόσο «μεγάλο».
- Εφόσον όμως δεν το έκανες με σκοπό να προβάλεις τη δουλειά σου σε ένα ευρύ κοινό, πως πήρες απόφαση τη δημιουργία της σελίδας;
– Αρχικά το έκανα για εμάς. Θεωρούσα πως θα τα βλέπει το κοντινό μου περιβάλλον. Δεν είχα βάλει στο μυαλό μου πως το διαδίκτυο έχει τόσο γρήγορους ρυθμούς. Όταν συνειδητοποίησα τι γίνεται, τότε αποφάσισα να το δω πιο σοβαρά.
- Μέσα σε τι διάστημα κατάλαβες πως σταδιακά γίνεσαι γνωστή;
– Περίπου στους δύο μήνες. Τότε ξεπέρασα το 1000 likes και άρχισα να έχω μια πιο καθαρή εικόνα της προβολής που είχε επιτευχθεί. Μου φάνηκε πολύ μεγάλος αριθμός.
- Έχεις αισθανθεί αμηχανία λόγω της έκθεσης;
– Ναι, αρκετές φορές.
- Έχει αποτελέσει η αμηχανία αυτή ανασταλτικό παράγοντα για να συνεχίσεις;
– Μου έχει περάσει φευγαλέα από το μυαλό. Πάντα όμως προχωράω κανονικά! Χωρίς δεύτερη σκέψη.
- Κοιτάς τα likes; Σε ενδιαφέρει δηλαδή η διατήρηση της δημοτικότητάς σου σε υψηλά επίπεδα;
– Κοιτάω αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό γιατί αν ξεκινήσω το πολύ «στατιστικό ενδιαφέρον» στο μυαλό μου, θα τρελαθώ και θα καβαλήσω και το καλάμι. Τα εξετάζω κυρίως για ορισμένα βίντεο τα οποία εγώ θεωρούσα πολύ ειλικρινή και βγαλμένα από τη ζωή μου και προβληματίζομαι σε περίπτωση που δεν πάνε καλά.
- Πώς κρίνουν οι γονείς σου αυτό που κάνεις;
– Το υποστηρίζουν και τους αρέσει πάρα πολύ. Ήταν θετικοί από την πρώτη στιγμή. Η μαμά μου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η manager μου! Μου δίνει πολλές και χρήσιμες συμβουλές.
- Από μικρή ήταν το όνειρό σου να γίνεις ηθοποιός;
– Ναι, όταν είδα τη Hannah Montana! (γελάει) Παρατήρησα πως ένα κορίτσι μπορεί να είναι όμορφο, έξυπνο και παράλληλα να «τσαλακώνεται». Τότε είπα πως θέλω να γίνω ηθοποιός!
- Τα κείμενα είναι αποκλειστικά δικά σου;
– Ναι. Έχω εμπνευστεί από ατάκες που έχω ακούσει σε σειρές ή ταινίες αλλά αποφεύγω πολύ να βλέπω άλλους “youtubers” για να μην επηρεαστώ.
Αυτοσχεδιάζεις την ώρα που κάνεις τη λήψη των βίντεο ή είναι όλα προγραμματισμένα;
– Αυτοσχεδιάζω πολύ. Αναλόγως τη λήψη, δηλαδή το πώς φαίνεται το πρόσωπο σε συνδυασμό με την ατάκα με το πλάνο, θα κάνω τον αντίστοιχο αυτοσχεδιασμό.
- Κάνεις πολλές λήψεις;
– Πάρα πολλές! Για ένα βίντεο των τεσσάρων λεπτών προηγείται δουλειά της τάξεως των δύο ωρών.
- Σατιρίζεις καταστάσεις τις καθημερινότητας. Έχεις γίνει στόχος αρνητικών σχολίων από ανθρώπους που νιώθουν πως έχουν θιγεί;
– Ναι! Κυρίως από γυναίκες… Αυτό είναι που μου κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση, καθώς θεωρούσα πως υπάρχει μία ταύτιση μεταξύ μας. Αν σατιρίσω το φύλο μας υπάρχουν πάρα πολλές αντιδράσεις, επειδή δεν γίνεται αντιληπτό πως η πρόθεση δεν είναι κακή. Το νόημα της σάτιρας είναι η προβολή των αρνητικών στοιχείων.
- Πώς αντιμετωπίζεις τις αρνητικές κριτικές; Στεναχωριέσαι;
– Μου αρέσουν τα αρνητικά σχόλια! Μου δίνουν feedback για να γίνω καλύτερη. Έχω βελτιωθεί από σχόλια που μου επισημαίνουν λάθη. Όλα αυτά όμως υπό την προϋπόθεση πως έχουν τοποθετηθεί με ευγενικό τρόπο. Αν τα σχόλια είναι επιθετικά, δεν καταφέρνουν τίποτα άλλο πέρα από το να με ταράζουν και να μου χαλάνε την ημέρα. Δεν είμαι και πεπειραμένη για να με αφήνουν άθικτη οι άσχημοι σχολιασμοί. Αλλά εντάξει… σταδιακά αποδέχεσαι πως δεν αρέσεις σε όλους. Και ίσως αυτό να είναι το καλό.
- Την ημέρα της γυναίκας συνεργάστηκες με γνωστή εταιρεία κινητής τηλεφωνίας και έφτιαξες ένα σατιρικό βίντεο στο οποίο αναφερόσουν στα γυναικεία μειονεκτήματα. Εκεί υπήρξαν αντιδράσεις;
– Αρκετές… Μου έχουν προσάψει πως προβάλω τις γυναίκες ως επιφανειακές προσωπικότητες ή ότι μέρος όσων αναφέρω αγγίζουν τα όρια του σεξισμού για το ίδιο μου το φύλο. Το κοινό μάλλον πίστευε πως θα μιλήσω για τα θετικά μας στοιχεία, καθώς πράγματι η ημέρα αυτή είναι τιμητική για εμάς. Κάνω όμως κάτι διαφορετικό. Κάνω σάτιρα… και αυτό μου ζητήθηκε να κάνω και τώρα.
- Πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή;
– Με κάλεσε η εταιρεία και μου ζήτησε να φτιάξω ένα βίντεο για την ημέρα της γυναίκας, από τη σκοπιά όμως της εικοσάχρονης. Να διακωμωδήσω τα ζητήματα της δικής μου ηλικιακής τάξης.
- Έχεις εξίσου μεγάλη απήχηση και στα δύο φύλα;
– Όχι, νομίζω περισσότερο στις γυναίκες. Παρουσιάζω τα θέματα πιο πολύ από την γυναικεία σκοπιά και για αυτό το λόγο τις αφορά περισσότερο. Ωστόσο, μηνύματα λαμβάνω περισσότερα από άντρες.
- Έχεις δηλώσει πως δεν θα ήθελες να ασχοληθείς με την τηλεόραση. Για ποιο λόγο;
– Ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω πρόχειρες δουλειές, πρόχειρα σενάρια και casting, όχι καλά εκπαιδευμένους ηθοποιούς, όχι ηθοποιούς. Δεν θα ήθελα να μπω σε ένα τέτοιο ερασιτεχνικό κλίμα. Μόνο αν τύχαινε κάτι πραγματικά αξιόλογο.
- Πως «βλέπεις» όσους δηλώνουν ηθοποιοί χωρίς τις απαιτούμενες σπουδές; Κατά καιρούς έχουν δεχθεί αιχμηρά σχόλια από πολλούς ηθοποιούς… Από την αγαπημένη μου για παράδειγμα τη Χρυσούλα Διαβάτη. Παράλληλα όμως έχουν και φανατικούς υποστηρικτές. Η δική σου άποψη;
– Εγώ γενικά δεν μπορώ τα αιχμηρά σχόλια. Μου προκαλούν ταραχή. Από την άλλη όμως με την ουσία τους συμφωνώ. Εμείς γιατί σπουδάζουμε; Για να μας πάρει τη θέση εργασίας κάποιος που δεν έχει τα τυπικά προσόντα του ηθοποιού; Άλλωστε ανοίγοντας την τηλεόραση βλέπουμε μη καλά εκπαιδευμένους ηθοποιούς. Από την άλλη όμως η τέχνη είναι ελεύθερη άρα δεν μπορούμε εύκολα και να στερήσουμε σε κάποιον να γίνει μέρος της. Να δίνεται όμως προτεραιότητα σε όσους έχουν σπουδάσει. Δεν είναι δυνατόν σε μια ακρόαση να έχει προτεραιότητα ο πιο όμορφος ή εκείνος με τις καλύτερες γνωριμίες.
- Σε αγχώνει το ζωντανό κοινό;
– Καθόλου! Λατρεύω την αμεσότητα που προσφέρει το θέατρο. Θέλω να σε ακούω να γελάς, να κλαις, να αντιδράς γενικώς απέναντι σε αυτό που κάνω.
- Θα έκανες stand up comedy;
– Όχι, με αγχώνει πολύ. Το stand up είναι λίγο «βίαιο». Κάνω όμως αυτοσχεδιαστικά. Έχει διαφορά… Έχει πάλι επαφή με το κοινό αλλά το καλείς να λάβει μέρος δεν το «επιβάλλεις».
- Έχεις τις ιδιορρυθμίες του καλλιτέχνη;
– Ακόμα είμαι νορμάλ… (γελάει). Είμαι πολύ παρατηρητική και αυθόρμητη. Ίσως αυτά σε έντονο βαθμό θεωρούνται ιδιορρυθμίες του καλλιτέχνη.
- Έχεις δεχτεί τη συνέπειες του αυθορμητισμού σου;
– Δεν φαντάζεσαι πόσο! Άγγιξες την ψυχή μου με αυτή την ερώτηση! Ο αυθορμητισμός έχει και ορισμένα πολύ αρνητικά στοιχεία. Δεν φιλτράρουμε πολλές φορές τι λέμε. Αλλά μ’ αρέσει που είμαι αυθόρμητη… σπάει εύκολα τον πάγο!
- Βρίσκεσαι σε έναν κλάδο με μεγάλη ανεργία. Την έχεις αντιμετωπίσει;
– Όχι.. Πραγματικά είμαι όλη μέρα σε οντισιόν. Μου έχουν ανοιχτεί πόρτες. Συνήθως, όμως, δεν είναι ικανοποιητικές οι απολαβές.
- Ίσως όμως βρίσκεσαι σε μια μία πιο ευνοϊκή θέση σε σχέση με τους συναδέλφους σου που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα, αφού εσύ «χτίζεις» από το 2013.
– Σίγουρα με έχει βοηθήσει. Αλλά μόνο στο κομμάτι του συγκεκριμένου κλάδου, στο comedian. Σε διαφημίσεις για παράδειγμα. Στις ακροάσεις δεν με ξέρει κανείς.
- Είσαι αποκλειστικά κωμική ηθοποιός;
– Δεν είμαι κωμική ηθοποιός. Στη σχολή δεν επιλέγω ποτέ κωμικούς διαλόγους ή μονολόγους. Μ’ αρέσει πολύ περισσότερο το δράμα. Κωμωδία κάνω επειδή μου βγαίνει αρκετά εύκολα ένα καλό αποτέλεσμα. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται εγώ θέλω να είμαι μια δραματική ηθοποιός. Έτσι κι αλλιώς η κωμωδία από μόνη της περιέχει δράμα. Απλώς προβολή του γεγονότος γίνεται με διαφορετικό τρόπο.
Χάρηκα που γνώρισα αυτό το χαμογελαστό κορίτσι που αποφορτίζεται με το χορό, αγαπάει τη latin μουσική και ευαισθητοποιείται με τον πόνο των άλλων. Όσοι την έκριναν πως είδε πράγματα και καταστάσεις επιφανειακά ας δουν το «βάθος» που κατάφερε να δώσει στο βίντεο κατά της βίας των γυναικών!
Εις το επανιδείν Έρη!
