Ανθρώπινες σχέσεις: Η διαμόρφωση τους στην ηλικία των 20
Φτάνουμε σε κάποια ηλικία, εκεί γύρω στα 20 που αλλάζουν όλα. Αλλάζουν οι σκέψεις μας, οι απόψεις μας και τελικά αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι, γιατί τι άλλο είμαστε εκτός από σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα. Φυσικά δεν θέλω να υποτιμήσω το ανθρώπινο γένος, ένας άνθρωπος μπορεί να καταφέρει πολλά, όμως όλα εξαρτώνται από όσα προανέφερα, μικρά στοιχεία που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και τις κινήσεις μας. Ως αποτέλεσμα, λοιπόν, αλλάζει και ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, ό,τι περιλαμβάνει αυτός ο κόσμος. Το κυριότερο όμως είναι ότι αλλάζει το πως βλέπουμε τους ανθρώπους, αυτούς που βρίσκονται γύρω μας καθώς και αυτούς που έπαψαν να βρίσκονται κοντά μας. Γιατί όμως δεν βρίσκονται εκεί; Αυτό το ερώτημα ταλαιπωρεί πολλούς και σίγουρα ταλαιπωρεί κι εμένα. Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι εμείς επιλέγουμε τους ανθρώπους που μας περιβάλουν, ή μήπως δεν είναι έτσι;
Μεγάλη εισαγωγή για να καταλήξω πού; Φτάνει μια στιγμή στη ζωή μας που προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί αυτοί οι άνθρωποι, με τους οποίους αλληλεπιδρούμε καθημερινά ή και πιο σπάνια βρίσκονται εκεί; Μας ικανοποιεί το ότι βρίσκονται εκεί ή απλά είναι μια αντίδραση στην μοναξιά την οποία φοβόμαστε να βιώσουμε; Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι μας πληγώνουν συχνά, με μικρές ίσως και ασήμαντες πράξεις, αν το καλοσκεφτείς, πράξεις όμως που μας στοιχειώνουν, που προσπαθούμε να τις ξεπεράσουμε χωρίς να τα καταφέρνουμε. Και έρχομαι σε αυτό το σημείο να ρωτήσω γιατί αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στη ζωή μας; Επιτρέπουμε στους άλλους να παίρνουν κομμάτια του εαυτού μας, να μας φθείρουν. Και κάποιος θα απαντούσε εδώ ότι έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, μέσα από την αλληλεπίδραση με άλλους χαρακτήρες φθείρονται στοιχεία του δικού σου χαρακτήρα.
Όμως γιατί πρέπει να είναι έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις; Ναι, οι άνθρωποι θα μας πληγώσουν μια-δυο φορές άθελα τους, ίσως και με την θέλησή τους, κάτι τέτοιο το δεχόμαστε γιατί είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συμβεί. Όταν όμως οι φίλοι μας, η σχέση μας, οι γονείς μας, άνθρωποι τους οποίους θεωρούμε σημαντικούς δεν αναγνωρίζουν την αξία μας, μας υποτιμάν, δεν μας υποστηρίζουν, μας διαγράφουν στο όνομα μιας αγάπης, ή μιας καινούριας φιλίας γιατί παραμένουμε σε αυτή τη σχέση; Αναλωνόμαστε σε σχέσεις με ανθρώπους που δεν μας προσφέρουν τίποτα και χάνουμε τον εαυτό μας προσπαθώντας να ταιριάξουμε με αυτούς, να γίνουμε αρεστοί.
Φτάνει επομένως αυτή η στιγμή, για την οποία μιλάω από την αρχή αυτού του άρθρου, που σκέφτεσαι ότι πρέπει να γίνεις πιο επιλεκτικός με τους ανθρώπους. Είναι αυτό το σημείο που καταλαβαίνεις όσο το δυνατόν περισσότερο την αξία των ανθρώπων. Κάτσε και αναλογίσου, είναι αυτοί οι άνθρωποι αυτοί που θέλεις να έχεις στη ζωή σου; Αν ναι, τότε είσαι τυχερός και αυτό που έχεις να κάνεις είναι ότι ακριβώς έκανες έως τώρα. Αν όχι, τότε είναι στο χέρι σου να “καθαρίσεις την λίστα”. Χωρίς δεύτερες σκέψεις! Σκέψου ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αξίζουν περισσότερα, απλά δεν το έχεις ανακαλύψει ακόμα, δεν τους έχεις δώσει την ευκαιρία που χρειάζονται για να στο αποδείξουν.
Παραμένεις εγκλωβισμένος σε σχέσεις παλιές, τις οποίες εξαιτίας της μεγάλης διάρκειάς τους δυσκολεύεσαι να πάψεις, ακόμα και όταν συνειδητοποιείς ότι δεν αξίζουν. Μάλλον ήρθε η στιγμή που πρέπει να σκεφτείς ότι δεν είναι και πολύ σωστό να επιτρέπεις στους άλλους να ασκούν τόση μεγάλη επίδραση σε εσένα, να δένεσαι με ανθρώπους, φυσικά, δίχως όμως να αιχμαλωτίζεσαι σε αυτές τις σχέσεις. Να ξέρεις πότε πρέπει να “αποχωρήσεις” από κάπου, και ίσως έτσι οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων να γίνουν πιο δυνατές και πιο αληθινές.
