Είναι εκείνοι οι άνθρωποι…
Από τη Νίκολα Παγκράτη
Συμβαίνει συχνά στις ζωές μας να συναντάμε ανθρώπους που αποτελούν σταθμό για εμάς και τον εσωτερικό μας κόσμο. Πρόσωπα με τα οποία δενόμαστε, αισθανόμαστε ότι είναι το άλλο μας μισό, ότι είναι στηρίγματα και βασικοί πυλώνες για να πατήσουμε με περισσότερη δύναμη στα πόδια μας. Εκείνοι που δεν περιμένεις και γνωρίζεις τελείως κατά λάθος και εντελώς αδιάφορα ή εκείνοι που από την πρώτη στιγμή που θα τους κοιτάξεις ξέρεις ότι θα είναι μοναδικοί στη ζωή σου.
Είναι, λοιπόν, εκείνοι που πέρασαν από τη ζωή σου και σου έμαθαν τόσα πράγματα, τους αγάπησες από την πρώτη έως την τελευταία πινελιά της ψυχής τους, είδες μέσα από τα μάτια τους τον πιο όμορφο εαυτό σου και την πιο ωραία εκδοχή μιας επαφής-σχέσης μαζί τους. Εκείνοι που όταν σε κοιτούσαν άστραφταν τα μάτια τους και διάβαζες όλη την ψυχή τους μόνο από ένα βλέμμα τους, οτιδήποτε είχαν στο κεφάλι τους ήταν σαν να το αποκρυπτογραφούσες σε μερικά δευτερόλεπτα και ένιωθες ότι συνδεόσουν ξεχωριστά μαζί τους. Είναι και εκείνοι οι γρήγοροι, που μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα των ματιών σου έχουν έρθει, σε έχουν γεμίσει στιγμές και έχουν εξαφανιστεί μέσα σε τόσο μικρό διάστημα που εσένα σου φαίνεται σαν ένας μικρός χρονικός λαβύρινθος. Δεν μπορείς ποτέ να κατανοήσεις ποιο δρόμο έπρεπε να πάρεις για να τους προλάβεις και να φτάσετε μαζί στον προορισμό σας.
Ποτέ σου δεν κατάλαβες για ποιο λόγο ήρθαν, αλλά κατάλαβες ότι μέσα από αυτούς θα ωριμάσεις, θα μεγαλώσεις, θα μάθεις και θα αποκτήσεις εμπειρίες ζωής. Απλά δεν έχουν όλες οι ιστορίες happy end σε αυτή τη ζωή.
Όταν χάνεις, συνεπώς, έναν τέτοιο άνθρωπο το μέγεθος της απώλειας του είναι τόσο μεγάλο που αισθάνεσαι σαν να σου ξεριζώνουν την ψυχή κάθε μέρα. Στην αρχή της αποδοχής αυτής της απώλειας, είναι τόσο βαρύ το συναίσθημα να μην τους έχεις κοντά σου. Τις πρώτες μέρες δεν ξέρεις καν πως είναι η ζωή σου χωρίς εκείνους, μετά ξεκινάει ο θυμός και η απογοήτευση σε όλο τους το μεγαλείο και στο τέλος έρχεται η αποδοχή της θλίψης. Εκείνοι οι άνθρωποι, όταν έχουν πια φύγει ή απομακρυνθεί, είναι εκείνοι που σου αφήνουν τα μεγαλύτερα σημάδια. Εκείνοι που στο διάβα τους κλονίζουν τα πάντα, όλο το μέσα σου και ολόκληρο το “είναι” σου. Είναι εκείνοι, που όπως και εάν εξατμίστηκαν κατά τη διάρκεια της πορείας σου, θα ζουν πάντα μέσα σου. Και το ξέρεις. Ξέρεις πολύ καλά ότι ακόμα και όταν λείπουν όλα τα σημάδια της ψυχής τους, έτσι όπως την είδες και την έμαθες εσύ, είναι εκεί. Και αυτό πονάει.
Χαμογελάς και προχωράς με ό, τι σου έχει απομείνει γνωρίζοντας ότι θα ζουν μέσα από τα μάτια σου και στην καλύτερη εκδοχή που τους έχεις κρατήσει μέσα στην καρδιά σου. Γιατί όπως λέει και το γνωστό ρητό, «οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι τους είπες, αλλά ποτέ δε θα ξεχάσουν πώς τους έκανες να νιώσουν».
Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!
Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!
