4+1 Ταινίες μικρού μήκους που μας έδωσαν ένα μάθημα!
του Δημήτρη Μαρίντσιου
Πόσο εύκολο είναι να δημιουργηθεί μια ταινία μικρού μήκους; Πόσα γυρίσματα να χρειάζονται; Πόσες λήψεις; Πόσες ιδέες πρέπει να έχει ένας κινηματογραφιστής;
Λοιπόν, ούτε εύκολο είναι, ούτε λίγα γυρίσματα χρειάζονται και, προπάντων, ο κινηματογραφιστής χρειάζεται να έχει πολλές ιδέες τις οποίες πρέπει να ενσωματώσει μέσα σε λίγα λεπτά στην ταινία. Πρέπει δηλαδή να παρουσιάσει τους πρωταγωνιστές, την υπόθεση και την κατάληξη της σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά, χάνοντας ουσιαστικά την “άνεση” μιας συνηθισμένης ταινίας, η οποία μπορεί να γυριστεί έως και τρεις ώρες!
Στο άρθρο που ακολουθεί, θα παρουσιάσουμε πώς μερικοί σκηνοθέτες κατάφεραν μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας να δημιουργήσουν – όχι απλά ένα φιλμ με μία ιστορία – αλλά να καταφέρουν να δώσουν στο θεατή τροφή για σκέψη. Πώς, δηλαδή, μέσα στα 5 λεπτά της ταινίας, μας άφησε εκείνη ένα “ελαφρύ” χαμόγελο και ίσως τη δυνατότητα να αλλάξουμε μερικά πράγματα σε εμάς.
The Black Hole (Η Μαύρη Τρύπα)
Ας ξεκινήσουμε με ένα πολύ αγαπημένο (προσωπικά) φιλμ, που κρατά μόλις δυόμιση λεπτά(!) και μας δίνει ένα καλό μάθημα για την απληστία. Στην υπόθεση της ταινίας, έχουμε έναν υπάλληλο γραφείου, εξουθενωμένο από τον φόρτο της εργασίας του, ο οποίος έχει μείνει μέχρι αργά στο γραφείο (συμπεραίνεται, καθώς δεν υπάρχουν άλλοι υπάλληλοι στο χώρο). Όλα μοιάζουν συνηθισμένα, μέχρι που ανακαλύπτει μια κόλλα χαρτί Α4, η οποία μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα πράγματα από ότι μια απλή κόλλα χαρτί. Καθώς ανακαλύπτει τις νέες δυνατότητες αυτής της κόλλας, η απληστία του υπαλλήλου θα αρχίσει να ξετυλίγεται, και θα μας οδηγήσει στο συμπέρασμα του μαθήματος που δίνει η συγκεκριμένη ταινία. Σκηνοθετούν οι Olly Williams και Phil Sansom.
Cólera
Ένα – σχετικά – μικρό πλήθος χωρικών κάπου στην Ισπανία, ετοιμάζεται να επιτεθεί σε έναν άνθρωπο που πάσχει από χολέρα, ο οποίος ζει ολομόναχος έξω από το χωριό. Οι οπισθοδρομικοί χωρικοί, βλέπουν τον άνθρωπο σαν μια… βρωμιά του χωριού τους που οφείλουν να εξοντώσουν άμεσα. Το αποτέλεσμα άκρως ειρωνικό και ικανοποιητικό αν είστε λάτρεις της εκδίκησης. Κινηματογραφικά, μπορούμε να πούμε ότι είναι μια πολύ επαγγελματική δουλειά του Aritiz Moreno, σχεδόν μονοπλάνο (αν το παρατηρήσει κανείς, δεν είναι one-take), με εξαιρετική μουσική επένδυση που δένει κατάλληλα με το στόρι της ταινίας.
Rew Day
Η τρίτη ταινία που θα μας απασχολήσει, έρχεται από τους γείτονές μας, στη Βουλγαρία. Μια μαύρη κωμωδία κινούμενων σχεδίων, η οποία μας παρουσιάζει την τελευταία μέρα ενός απλού ανθρώπου από το πρωί που ξυπνάει μέχρι τον απρόβλεπτο θάνατό του αργότερα μέσα στη μέρα. Κατά τη διάρκεια της μέρας, όμως, θα συναντήσει πολλές μικρές αναποδιές, οι οποίες θέλουν -δικαίως- να παρουσιαστούν από το σκηνοθέτη Svilen Dimitrov ως.. πολύ μικρές αναποδιές! Το φιλμ επτά λεπτών, που έπαιξε σε πολλά φεστιβάλ (π.χ. Κάννες, Λονδίνο, Χιροσίμα κ.α.) και που κέρδισε αρκετά βραβεία, είναι μία απόδειξη πως τα Βαλκάνια μπορούν να δείξουν πολλά στην 7η τέχνη.
False Alarm (Λανθασμένος Συναγερμός)
Το False Alarm αποτελεί ένα από τα τραγούδια του καλλιτέχνη ”The Weeknd” του άλμπουμ ‘‘Starboy”. Στο video clip έχουμε ένα δραστήριο, γεμάτο ενέργεια φιλμ, γυρισμένο POV (Picture of View), λίγο παραπάνω από πέντε λεπτά, που δείχνει την περιπέτεια μιας συμμορίας ληστών, οι οποίοι λήστεψαν μία τράπεζα και επιδιώκουν να αποφύγουν τις δυνάμεις της αστυνομίας έχοντας όμηρο μία νεαρή κοπέλα για την οποία μιλά και το τραγούδι. Το μάθημα της ταινίας; Ίσως, να μην εμπιστευόμαστε εύκολα μερικά άτομα.
What is That? (Τι είναι αυτό;)
Κλείνουμε το αφιέρωμα, με μία πανέμορφη ταινία μικρού μήκους, διάρκειας 5 λεπτών (περίπου), ελληνικής παραγωγής του Κωνσταντίνου Πιλάβιου. Στην υπόθεση έχουμε έναν ηλικιωμένο πατέρα (Νίκος Ζωιόπουλος) και τον ενήλικα γιο του (Παναγιώτης Μπουγιούρης) καθισμένους σε ένα παγκάκι στην αυλή του σπιτιού τους. Η υπόθεση ξεκινά όταν ο πατέρας αρχίζει να κάνει συνεχώς μία ερώτηση στο γιο του με αποτέλεσμα να τον εξοργίζει. Ποιο το συμπέρασμα των επαναλαμβανόμενων κουραστικών ερωτήσεων; Ένα συγκινητικό συμπέρασμα που θα αγγίξει κυρίως τους άντρες θεατές, που υπήρξαν είτε πατεράδες, είτε απλά γιοί.
