Αρχική Πρόσφατα άρθρα Foititrips: Βαρκελώνη

Foititrips: Βαρκελώνη

Από

18 Μαρτίου 2016

3807

Foititrips: Βαρκελώνη

Γιατί το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό μου αν μου ζητήσει κανείς να περιγράψω την καταλανική πρωτεύουσα είναι ότι είναι μια πόλη για να ζεις. Μεσογειακό κλίμα, ήλιος, ονειρεμένος μπλε ουρανός, χαλαροί ρυθμοί, χαμηλό κόστος ζωής, εκπληκτική αρχιτεκτονική, συνεχείς εναλλαγές. Μια πόλη στην οποία δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθείς, καθώς σε εκπλήσσει διαρκώς με την ποικιλομορφία της.

Για τον Gaudi. Ναι, το ξέρω, είναι κλισέ. Ναι, κι αυτό το ξέρω, τα λεφτά που θα δώσεις για να δεις τα έργα του Gaudi πιστεύεις ότι άνετα φτάνουν για να ολοκληρωθεί η Sagrada Familia που άφησε στη μέση. Αλλά πίστεψέ με, αξίζει. Γιατί είναι ο εισηγητής της Art Nouveau στην αρχιτεκτονική και τη διακόσμηση. Γιατί άσκησε καθοριστική επιρροή στα μετέπειτα ρεύματα και στο σύνολο της αρχιτεκτονικής της Βαρκελώνης. Γιατί η Sagrada Familia δε θα μοιάζει με κανέναν από τους ναούς που έχεις επισκεφτεί και σίγουρα θα σε πιάσει δέος μόλις σηκώσεις το κεφάλι και αντικρίσεις το ταβάνι. Κι εξίσου -έως και περισσότερο, γούστα είναι αυτά- εντυπωσιακά είναι και τα έτερα έργα του, που βρίσκονται διασκορπισμένα στη Βαρκελώνη, τα σπίτια δηλαδή που έχτισε για ιδιώτες, το Park Güell, το Palau Güell. Θα τον πληρώσεις αδρά, μην πεις ότι δε σε προειδοποίησα.

Για να περπατήσεις σε αυτά τα υπέροχα πεζοδρόμια, που θα είναι σίγουρα τα πιο άνετα πεζοδρόμια που έχεις ποτέ περπατήσει. Όχι, μην απατάσαι. Είναι πεζοδρόμια κι όχι πεζόδρομοι.

Για να μπορείς να περπατάς τα απογεύματα δίπλα στην παραλία και να χαζεύεις με τις ώρες το ηλιοβασίλεμα. Και μετά να ξαπλώνεις στην αποβάθρα και να ξεχνιέσαι εκεί συζητώντας για τα πιο ασήμαντα πράγματα. Εγώ, για να είμαι κι ειλικρινής, το σημείο αυτό του νωχελικού αράγματος το στερήθηκα στο δικό μου 4ήμερο ταξίδι, αλλά του υποσχέθηκα πως δε θα γκρινιάξω ποτέ για αυτό, γιατί έπρεπε να τρέξουμε και να αδράξουμε την ημέρα βλέποντας όλα τα αξιοθέατα. Σου το συνιστώ, ωστόσο, ανεπιφύλακτα.

Για να φας φτηνά πεντανόστιμα tapas και να μεθύσεις με vino tinto. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένη, για να φας στο 100 Montaditos. Tέτοια ψύχωση με μαγαζί χρόνια είχα να πάθω!

Γιατί ο cappuccino κοστίζει 1,50€ και η jarra (το μεγάλο ποτήρι της μπύρας) 2€!

Για να χαθείς στα στενά του Barri Gotic, της παλιάς πόλης δηλαδή, και να πιεις τον καφέ σου στο ίδιο μαγαζί που έπινε o Picasso κι ο Dali. Η ατμόσφαιρα που αποπνέει η ιδιαίτερη αυτή γειτονιά είναι μαγευτική κι επομένως οφείλεις να της αφιερώσεις οπωσδήποτε κάποιες ώρες της πρωινής σου βόλτας, τότε που όλα τα μαγαζιά είναι ανοιχτά, οι δρόμοι είναι γεμάτοι κόσμο, κι εσύ θα μπορέσεις να αφουγκραστείς τους ρυθμούς της πόλης. Στα σοκάκια της γοτθικής συνοικίας βρίσκεται και ο καθεδρικός ναός της πόλης, η Santa Eulalia.

Για να διασχίσεις τη La Rambla, που στα μάτια μου φαντάζει ως ένας από τους πιο περίεργους δρόμους, στον οποίο έχω περπατήσει. Ένα 20λεπτο βόλτας χωρίζει τους εμπορικότερους δρόμους της πόλης με το λιμάνι, την Plaça Catalunya με το άγαλμα του Κολόμβου να δείχνει την Αμερική, τον ευρωπαϊκό αέρα με το μεσογειακό ταπεραμέντο. Στο 20λεπτο αυτό θα κοιτάξεις βιτρίνες μαγαζιών, θα χαζέψεις τους μικροπωλητές, θα συναντήσεις ντόπιους με φαγητά στο χέρι και τουρίστες με βαλίτσες, θα δεις εστιατόρια ξεχασμένα από τη δεκαετία του ’70, θα προσπεράσεις γκέτο και παλιά πόλη, θα σου πιάσουν την κουβέντα τραβεστί. Σίγουρα πάντως, ύστερα από αυτή τη βόλτα, θα νιώσεις πως έχεις γυρίσει τη μισή πόλη.

Για να διαβάσεις, να ακούσεις, να μιλήσεις, όσο περισσότερο αντέχεις, καταλανικά. Τώρα εγώ αυτό, και δεδομένου ότι δεν ξέρω καταλανικά, είναι απορίας άξιον γιατί το συγκαταλέγω στα θετικά της πόλης. Αλλά αφενός ασκήθηκαν πιέσεις από πολυαγαπημένο πρόσωπο (το ίδιο που στο ταξίδι δε με άφηνε να ξεχαστώ χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα) και αφετέρου, ίσως να υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω που να συμπαθούν αυτό το ιδιαίτερο αμάλγαμα ισπανογαλλικής γλώσσας. Πάντως εάν ξέρεις castellano, θα συνεννοηθείς. Μην στηριχθείς για κανέναν λόγο στα αγγλικά σου, ούτε μέχρι την Plaça Catalunya δε θα φτάσεις.