Της Ευθυμίας Γραμματικάκη
Σε μία εποχή που προάγεται ο ατομικισμός και ο μοναχικός δρόμος η τέχνη έρχεται να δείξει ότι υπάρχει και άλλος τρόπος, αυτός της συνεργασίας και της ομαδικότητας. Ο δρόμος των κοινών στόχων.
Πολλές φορές όταν κάποιος ακούει τις παραπάνω λέξεις του έρχεται στο μυαλό κατευθείαν η έννοια του αθλητισμού μιας κατεξοχήν δραστηριότητας που απαιτεί τη σύμπραξη πολλών ατόμων για την επίτευξη κάποιου κοινού σκοπού. Ωστόσο, αν εμβαθύνει σε αυτές τις έννοιες θα διαπιστώσει ότι τις συναντά σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης ζωής, όπως στην Τέχνη.
Η τέχνη ανέκαθεν υπήρχε μέσο έκφρασης των ανθρώπων για ό,τι τους απασχολούσε, από τις αρχαίες τραγωδίες και την κλασσική μουσική μέχρι τη σύγχρονη pop μουσική σκηνή. Σε κάθε περίπτωση το να βγει ένα άρτιο αποτέλεσμα αποτελεί το ζητούμενο κάθε μορφής τέχνης. Υπάρχουν, όμως και κάποιες μορφές που απαιτούν τη συνεργασία και ευνοούν την ομαδικότητα περισσότερο από άλλες. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι αυτές.
Χορός
Όταν αναφέρεται κάποιος στην Τέχνη και στον τρόπο που αυτή προάγει τη συνεργασία μεταξύ των ατόμων το πρώτο είδος της που έρχεται στο μυαλό είναι ο χορός. Εύκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο αρκεί να αναλογιστεί τι συμβαίνει όχι μόνο την τελική παράσταση αλλά κυρίως στις πρόβες, κάθε τι μικρό που γίνεται. Είτε μιλάμε για ζευγάρι είτε για ολόκληρη ομάδα μέσα από την καθημερινότητα χτίζεται η εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών. Ο καθένας μαθαίνει να βάζει πίσω τυχόν εγωισμούς για το καλό της ομάδας, να κάνει υποχωρήσεις. Επίσης, προκειμένου να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα απαιτείται τέλειος συγχρονισμός κινήσεων, ο ένας να ακολουθεί τα βήματα του άλλου, να είναι έτοιμος να “καλύψει” ενδεχόμενα λάθη. Αυτό, όμως, δεν προκύπτει εν μία νυκτί αλλά έπειτα από πολλή και αμοιβαία προσπάθεια, ώστε να μπορεί να επιτευχθεί ο κοινός στόχος που δεν είναι άλλος από ένα τέλειο αποτέλεσμα, με απόλυτο συγχρονισμό ώστε όλοι να φαίνονται και να συμπεριφέρονται σαν ένα σώμα!
Θέατρο και Μουσική
Εκτός όμως από τα χορό θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και το θέατρο ή ακόμα και τη μουσική. Οι λόγοι δε διαφέρουν πολύ από αυτούς του χορού. Σε κάθε περίπτωση το ζητούμενο είναι η αρτιότητα, τα πολλά σώματα να γίνουν ένα , οι πολλοί ήχοι να ακουστούν σαν ένας. Από τη μία πλευρά, όσον αφορά το θέατρο, οι ηθοποιοί πριν πάρουν στα χέρια τους το σενάριο φροντίζουν να ενωθούν σαν ομάδα, να χτίσουν εμπιστοσύνη μεταξύ τους, ώστε η χημεία τους να φανεί και την ώρα της παράστασης και κυρίως στα δύσκολα. Στο σημείο που κάποιος δε θυμηθεί τα λόγια του και ο συνάδελφός του θα προσπαθήσει να το βοηθήσει.
Εκτός αυτών, όμως, η έννοια της ομαδικότητας έγκειται και στο τι συμβαίνει στα παρασκήνια το πώς όλοι συμβάλλουν, πώς οι διάφορες ιδέες υιοθετούνται και εν τέλει υλοποιούνται από το σύνολο του θιάσου και γενικότερα των εμπλεκόμενων!
Οι έννοιες της ομαδικότητας και της συνεργασίας, λοιπόν, δεν αποτελούν μονοπώλιο του αθλητισμού αλλά εύκολα τις συναντά κανείς όπως αποδείχθηκε και σε διάφορες μορφές τέχνης. Σε κάθε είδος όπου η συμμετοχή πολλών και διαφορετικών ατόμων είναι απαραίτητη, σε κάθε είδος όπου η αρτιότητα και ο συγχρονισμός αποτελούν τον κοινό σκοπό!
