Της Μαρίας Πελίτη
Στην σημερινή κοινωνία του 21ου αιώνα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, η μετακίνηση ή η περιήγηση σε διάφορες χώρες και γενικότερα μέρη του κόσμου γίνεται όλο και πιο εύκολη, λόγω της δικτύωσης μεταξύ των κρατών. Μπορεί, λοιπόν, πλέον ο καθένας να ταξιδέψει, είτε αυτό προέρχεται από την ψυχολογική ανάγκη της αλλαγής παραστάσεων, είτε από την ανάγκη να διευρύνει τους ορίζοντες του. Τι καλύτερο, λοιπόν, από την επίσκεψη σε χώρους καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος για τις συγκεκριμένες ανάγκες; Ποιες μπορεί να είναι οι καλύτερες χώρες για την εξερεύνηση των τεχνών που παράγονται εκεί;
Παρίσι
Ξεκινώντας από το Παρίσι ως την γενέτειρα διαφόρων ρευμάτων και ειδών τέχνης, αξιοσημείωτο μέρος αποτελεί το Μουσείο Ορσέ. Τοποθετημένο στις όχθες του Σηκουάνα, συχνά αποκαλείται και ως “Το σπίτι των Ιμπρεσιονιστών” εξαιτίας των ποικίλων στοιχείων ιμπρεσιονισμού που βρίσκονται στη συλλογή του, με έντονη επιρροή στις επόμενες καλλιτεχνικές γενιές. Μία γεύση από την τεράστια συλλογή φιλοτεχνημάτων της Γαλλίας του 19ου αιώνα, των έργων που μπορεί κανείς να συναντήσει, αποτελεί “το Λιβάδι με τις παπαρούνες” και τα “Νούφαρα” του Κλωντ Μονέ, καθώς και το “Πρόγευμα στη Χλόη” του Édouard Manet ή το “Μάθημα μπαλέτου” του Edgar Degas. Τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα, ωστόσο, συνεχίζονται με μια συλλογή 26 εκτιθέμενων γλυπτών του Auguste Rodin. Η ιδιαιτερότητα αυτού του κτιρίου έγκειται στο γεγονός ότι αρχικά προοριζόταν για σταθμός τρένου, λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο από το 1848 μέχρι το 1914, με κάποιες περιοδικές εκθέσεις.
Το Μαύρο Θέατρο της Πράγας
Διατηρώντας στο μυαλό μας πως η τέχνη δεν τελειώνει στη ζωγραφική αλλά μπορεί να αποκτήσει διάφορες μορφές, όπως είναι το θέατρο, και επηρεαζόμενη από διάφορες κουλτούρες, χώρες και πολιτισμούς, μία ενδιαφέρουσα ιδέα αποτελεί το Μαύρο Θέατρο της Πράγας. Επενδύοντας, λοιπόν, σε αυτό το θέατρο τη σκηνή με μαύρο ύφασμα που καθιστά αόρατους τους ηθοποιούς, δημιουργείται μέσω του φωτισμού μία οπτική ψευδαίσθηση όπου αντικείμενα και μαριονέτες εμφανίζονται να αιωρούνται στη σκηνή και να κινούνται μαγικά. Η πρωτοτυπία, ωστόσο, αυτής της καλλιτεχνικής θεατρικής ιδέας συνεχίζεται με τη μη λεκτική της δυναμική, όπου βαθιά νοήματα εκδηλώνονται με τη συμβολή εκφράσεων του προσώπου, κινήσεων του σώματος, εικόνων, φωτισμού, όπως προαναφέρθηκε, και ένδυσης.
Συμπεραίνουμε έτσι ότι σε κάθε χώρα υπάρχει και ένα παραθυράκι για να ανοίξουν νέοι καλλιτεχνικοί και γενικότερα πνευματικοί ορίζοντες. Οι ευκαιρίες για βιωματική μάθηση και εξέλιξη δεν τελειώνουν ποτέ με πληθώρα ερεθισμάτων ανά τον κόσμο!
