“Ωστόσο, ελπίζω ότι η εμπειρία που έχουμε συγκεντρώσει αυτούς τους μήνες εργασίας στο διαδίκτυο και οργάνωσης διαδικτυακών σεμινάριων θα μας βοηθήσει στο μέλλον να ενισχύσουμε τη διεθνή επικοινωνία μας.”
Η κ. Άννα Νοβοχάτκο είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Η συνέντευξη δόθηκε στον C.E.O. του citycampus.gr, Κωνσταντίνο Πολέμη, και αποτελεί τμήμα της έρευνας του citycampus.gr για την τηλεκπαίδευση στα Πανεπιστήμια.
Κ. Νοβοχάτκο, σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας στην έρευνά μας. Πιστεύετε ότι η τηλεκπαίδευση, όπως προέκυψε και εφαρμόστηκε από την έναρξη της πανδημίας CoViD19 είναι μια αναγκαιότητα ή μια ευκαιρία και γιατί;
Είναι, όπως γίνεται συχνά, περίπλοκο και αντιφατικό φαινόμενο. Ήταν σίγουρα μια αναγκαιότητα δίοτι έπρεπε να συνεχίσουμε την εκπαιδευτική διαδικασία στις πρωτοφανείς και ανήκουστες καταστάσεις. Η τηλεκπαίδευση έγινε αυτή η λύση. Αλλά πιστεύω ότι έφερε και συνεχίζει να φέρνει πολλούς θετικούς παράγοντες και λύνει κατά κόρον το πρόβλημα της μετακίνησης. Το γεγονός, ας πούμε, ότι για κάποιον λόγο ο καθηγητής δεν μπορεί να είναι στην συγκεκριμένη ώρα στο συγκεκριμένο χώρο τώρα δεν δημιουργεί συνέπειες και προβλήματα.
Πόσο εξοικειωμένη ήσασταν στην έναρξη της τηλεκπαίδευσης με τη συγκεκριμένη πρακτική;
Δεν ήμουν καθόλου, το έκανα για πρώτη φορά τότε.
Ποια πιστεύετε ότι ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισαν οι φοιτητές σας κατά την εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης;
Οι τεχνικές δυσκολίες σίγουρα υπήρχαν και υπάρχουνε ακόμα. Δεν νιώθουνε άνετα όλοι οι φοιτητές να δουλεύουνε με πλατφόρμες και να βρίσκουνε υλικό, ερωτήσεις, μαθήματα. Έπειτα, η μοναξιά τους είναι ένα εμπόδιο, το ότι διδάσκουνται χωριστά και δεν μπορούν να μαζευτούνε και να συζητάνε θέματα μαζί. Όλα πρέπει να τα λύνουνε μόνοι τους, αυτό είναι απογοητευτικό.
Κατά πόσο η τηλεκπαίδευση δυσκόλεψε τη διδασκαλία ενός αντικειμένου όπως είναι οι κλασσικές σπουδές εν γένει ή ειδικότερα η κριτική έκδοση και το κριτικό υπόμνημα;
Γενικώς η διδασκαλία με ανθρώπινη επαφή είναι πιο ευχάριστη, και στις κλασσικές σπουδές είναι έτσι επίσης. Θέλω να βλέπω τα μάτια των φοιτητών, την αντίδρασή τους όταν λέω κάτι. Αλλά τεχνικά οι πλατφόρμες είναι αρκετά προχωρημένες, και όλα τα κείμενα με τα κριτικά και υφολογικά τους προβλήματα τα βλέπουμε και τα συζητάμε στο zoom, οπότε πιστεύω πως γενικώς είναι επιτυχημένη η διαδικασία. Αλλά εδώ βέβαια είναι σημαντική και η άποψη των φοιτητών.
Η αλληλεπίδρασή σας με τους φοιτητές μέχρι ποιο βαθμό επηρεάστηκε;
Αυτό σίγουρα λέιπει. Η πρωσοπική επαφή με τους φοιτητές είναι σαφώς πολύ πιο περιορισμένη στην τηλεκπαίδευση.
Ποια πιστεύετε ότι ήταν η πιο αρνητική πτυχή ή επίπτωση της τηλεκπαίδευσης;
Η μοναξία των φοιτητών και η πρόκληση να κάνουν το δικό τους σχέδιο εργασίας μόνοι τους. Η αυτοπειθαρχία και η αυτοοργάνωση είναι δύσκολη σε περισσότερες περιπτώσεις, ιδιαιτέρως για τους αρχάριους.
Ποια θεωρείτε ότι ήταν η πιο θετική πλευρά ή επίπτωση της τηλεκπαίδευσης;
Oργανώνεται και ελέγχεται ο χρόνος μας πολύ καλύτερα στο διαδίκτυο, ειδικά εάν για κάποιο λόγο δεν μπορούμε να είμαστε αυτή τη στιγμή στην πανεπιστημιούπολη.
Από την άλλη πλευρά, είναι προσβάσιμα όλα τα διάφορα συνέδρια, εργαστήρια και εκπαιδεύσεις που εκτελούνται τώρα σε διάφορα πανεπιστήμια σε όλο τον πλανήτη. Είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα που μας χάρισε η εποχή του lockdown.
Προσωπικά προτιμάτε τηλεκπαίδευση ή δια ζώσης εκπαίδευση και γιατί;
Σίγουρα έναν συνδυασμό για όλους τους λόγους που έχω εξηγήσει. Πιστεύω ότι τα υβριδικά συστήματα θα είναι το μέλλον μας.
Πιστεύετε ότι η τηλεκπαίδευση είναι ένας θεσμός που ήρθε για να μείνει μόνιμα έστω σε κάποια έκταση αν όχι συνολικά; Ποια είναι η άποψή σας στο ζήτημα;
Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τις προηγμένες ψηφιακές τεχνολογίες που μας επιτρέπουν να καλύψουμε εκπαιδευτικά προγράμματα την εποχή του κλειδώματος και της έλλειψης ανθρώπινης επαφής. Συνειδητοποιήσαμε ότι ακόμα κι αν πρέπει να είμαστε κλειδωμένοι σπίτι για μήνες, τα παιδιά μας μπορούν να εργαστούν στο διαδίκτυο και να διδάσκουμε και να δουλεύουμε εμείς στο διαδίκτυο, μπορούμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας, να οργανώνουμε συνέδρια και να ανταλλάσσουμε ιδέες. Προφανώς περιμένουμε να δούμε τους συνάδελφους και φίλους για να πιούμε καφέ και κρασί μαζί. Ωστόσο, ελπίζω ότι η εμπειρία που έχουμε συγκεντρώσει αυτούς τους μήνες εργασίας στο διαδίκτυο και οργάνωσης διαδικτυακών σεμινάριων θα μας βοηθήσει στο μέλλον να ενισχύσουμε τη διεθνή επικοινωνία μας.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη!
Και εγώ σας ευχαριστώ!