Τα αυγουστιάτικα blues
Καλοκαίρι 2017. Άλλη μια χρονιά όπου δουλεύω το καλοκαίρι, αλλά αντί για θερινά μαθήματα προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες, βρίσκομαι σε μια εταιρεία πληροφορικής. Οι παρατεταμένοι και διαδοχικοί καύσωνες με έχουν ταλαιπωρήσει, αλλά συνεχίζω να γράφω κείμενα για ιστοσελίδες σαν να μην υπάρχει αύριο. Ποιος ξέρει, άλλωστε, αν την επόμενη μέρα θα έχω την ίδια ενέργεια και την πνευματική διαύγεια με τη σημερινή; Και όμως, αυτό που κάνω δε διαφέρει από αυτό στο οποίο τάχθηκα ήδη από τα σχολικά μου χρόνια και θα συνεχίσω να υπηρετώ, αν είναι δυνατόν, και μετά θάνατον: τη συγγραφή.
Χωρίς να το καταλάβω πώς πέρασε ο καιρός, ήρθε η ώρα για την Αυγουστιάτικη άδεια. Ενώ έκανα σχέδια για τις διακοπές, παρατήρησα το εξής παράξενο φαινόμενο μόλις ξεκίνησαν οι διακοπές: μου φαίνεται ότι έχω συμπτώματα απεξάρτησης. Κοντεύει ένας χρόνος αδιάκοπης εργασίας και μου είναι δύσκολο να συνηθίσω σε έναν κόσμο χωρίς το ωράριο 9πμ-5μμ (πολλές φορές και 6μμ), ειδικά όταν πρόκειται για διάστημα δύο εβδομάδων. Ακόμα ξυπνάω σχετικά νωρίς και πίνω καφέδες, μήπως και πάψω να είμαι σαν το ψάρι που σπαρταράει έξω από το νερό. Το “Summertime Blues” του Eddie Cochran, σε εξαιρετική διασκευή από τους Who στο Woodstock, δεν έχει πάψει να παίζει στο μυαλό μου από τότε που μπήκε το καλοκαίρι. Παρά τις δυσκολίες, μου λείπουν τα αστεία και οι αψιμαχίες του γραφείου, οι οποίες ανακουφίζουν έστω και για λίγο τη νοσταλγία μου για τα ταξίδια στο Εδιμβούργο και το Λούμπλιν.
Ευτυχώς, και αυτό το στάδιο θα περάσει πολύ σύντομα, και όλα θα μοιάζουν σαν τα χαλαρωτικά καλοκαίρια που βίωνα μετά την εξεταστική. Το δύσκολο κομμάτι είναι η μετάβαση από τη φάση «παλεύω να επιβιώσω μέσα στο Ρωσικό χειμώνα» (δύο λέξεις που θα σας βοηθήσουν: Ναπολέων και Στάλινγκραντ) σε διάθεση «καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά». Η υπόθεση αυτή γίνεται ακόμα πιο ζόρικη όταν οι απανωτές αναταραχές που έζησα στην επαγγελματική και την προσωπική μου ζωή είναι ακόμα νωπές, καθώς ακόμα μετράω τις απώλειες και ανασυντάσσω τις δυνάμεις μου ώστε να συνηθίσω στη νέα πραγματικότητα, να γίνω δεκτική σε ανοίκεια ερεθίσματα και «καινὰ δαιμόνια». Μετά από μια περίοδο κατάθλιψης, η συγγραφική μου δραστηριότητα αρχίζει σιγά-σιγά να αποδίδει καρπούς, και οι ιδέες για νέα άρθρα πληθαίνουν. Ακόμα και τώρα που προσπαθώ να προσαρμοστώ στα δεδομένα, δε νοσταλγώ την πολυκοσμία στον Ηλεκτρικό και το τροχαίο που υπέστην πέρυσι στις διακοπές, από το οποίο βγήκα, ευτυχώς, με ελαφρά τραύματα.
Ήρθε η ώρα, όμως, για ανεμελιά και τρέλα, και αυτό σκοπεύω να κάνω και εγώ. Στέλνω τη συμπαράστασή μου σε όσους δουλεύουν νυχθημερόν μέσα στο κατακαλόκαιρο για την ανάπαυσή μας. Σε όσους έχουν διάβασμα για την εξεταστική του Σεπτέμβρη, έχω να πω το εξής: όλα τα καλά χωράνε μέσα στην ίδια μέρα, μπάνια, διάβασμα και ξενύχτια. Παρά το γεγονός ότι η τελευταία εξεταστική μου ήταν το Νοέμβρη του 2011 και τον Ιούλιο έκλεισα τα 28, στην πραγματικότητα είμαι 18 χρονών με 10 χρόνια πείρας!
Καλό καλοκαίρι σε όλους (τι πάει να πει κοντεύει να περάσει ο Αύγουστος;) και τα καλύτερα έρχονται… είναι πολύ πιο κοντά από όσο φαντάζεστε.
Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!
Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!
