Συνέντευξη με τον Θανάση Σκαργιώτη, τη Χριστίνα Σαμαρά και τη Σοφία Καλπουρτζή
της Κατερίνας Μαρίντσιου
Με αφορμή το live του Θανάση Σκαργιώτη στη Θεσσαλονίκη, με καλεσμένες τη Χριστίνα και τη Σοφία, οι τρεις καλλιτέχνες μας παραχώρησαν συνέντευξη, όπου μιλούν για την πορεία τους στο χώρο του τραγουδιού και για τα μελλοντικά τους σχέδια.
Πώς ήρθε στη ζωή σας το τραγούδι και τι σημαίνει για εσάς;
Θ. Από όταν με θυμάμαι τραγουδούσα. Οι γονείς μου λένε ότι όσο ήμουν μωρό στεκόμουν τη νύχτα όρθιος στην κούνια και, πηγαίνοντας μπρος πίσω, μουρμούριζα τραγουδιστά. Η πρώτη μου ουσιαστική επαφή με την μουσική ήρθε, περίπου, στα δεκατρία μου χρόνια, όταν έπιασα στα χέρια μου την πρώτη μου κιθάρα. Τραγουδούσα από ανάγκη, από ένστικτο, από αγάπη. Είναι βαθιά ανάγκη η δημιουργία και το τραγούδι για μένα. Είναι αυτό που με ταράζει, που με ξυπνάει μέσα στη νύχτα γιατί γυρνάει εμμονικά στο μυαλό μου. Την ίδια ώρα με αδειάζει και με γεμίζει. Όταν πηγαίνω σε συναυλίες νιώθω το μυαλό μου και την καρδιά μου να φεύγουν από μένα, να φτάνουν στην σκηνή και να γίνονται ένα με τις νότες και τους στίχους. Μέχρι το ξημέρωμα επιστρέφουν λίγο λίγο κουβαλώντας και τις ιστορίες των τραγουδιών. Τότε έρχεται η γαλήνη και η λύτρωση.
Χ. Η πρώτη επαφή έγινε όταν ήμουν βρέφος, μου τραγουδούσε η γιαγιά μου για να κοιμηθώ, και όλη η ενέργεια και το συναίσθημα της καταγραφόταν κατευθείαν στο υποσυνείδητο μου. Τότε τέθηκαν τα θεμέλια και η «αλήθεια» μου πάνω στη μουσική, την οποία θα ανακάλυπτα πολύ αργότερα στα δεκαεννιά μου χρόνια, οπότε και αποφάσισα να παρακολουθήσω μαθήματα μονωδίας. Πλέον, την κουβαλάω τραγουδώντας οικογενειακές μου αξίες. Το τραγούδι μου λειτουργεί ως σύμβολο της ελευθερίας, της πίστης, της αισιοδοξίας και της δύναμής μου.
Σ. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η μουσική μου άρεσε πάρα πολύ. Το πρώτο κλικ έγινε κατά την παιδική μου ηλικία, όταν άκουγα την μεγάλη μου αδερφή να παίζει κλασικό πιάνο στο σπίτι. Νομίζω όμως πως αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον σε ό,τι αφορά το τραγούδι είναι μια συναυλία που είχα παρακολουθήσει στη Μύκονο, όπου και μεγάλωσα, με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Στέφανο Κορκολή. Είχα μόλις ξεκινήσει μαθήματα πιάνου και ήμουν τρομερά ενθουσιασμένη από τον τρόπο που έπαιζε ο Κορκολής -και ακόμα είμαι φυσικά. Πέρα από το πιάνο, στο ωδείο μου κίνησαν και άλλα όργανα το ενδιαφέρον, όπως το βιολί και το ακορντεόν!
Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Θ. Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν το περασμένο καλοκαίρι, σε μια συναυλία που έδωσα στο χωριό του πατέρα μου, έξω από τα Γιάννενα. Τραγούδησα κάτω από τον πλάτανο, στην πλατεία του χωριού, εκεί που έτρεχα ανέμελο παιδί. Την ώρα της παράστασης ζωντάνευαν όλες οι μνήμες που με δένουν με τον τόπο μου. Όλοι οι χωριανοί ήταν εκεί, μια αγκαλιά, να μοιραστούμε ό,τι μας ενώνει.
Χ. Ίσως είναι η στιγμή που στο κλείσιμο μιας βραδιάς στη Θεσσαλονίκη τραγουδήσαμε το «Καναρίνι μου γλυκό» επί σκηνής παρέα με την Ελένη Τσαλιγοπούλου.
Σ. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγες οι φορές που συγκινούμαστε την ώρα που παίζουμε. Ωστόσο, η πιο συγκινητική στιγμή μέχρι τώρα ήταν στην πρώτη εμφάνιση που πραγματοποιήσαμε στη Μύκονο, όπου είχαν έρθει οι γονείς, οι καθηγητές και όλοι μου οι συγγενείς και οι φίλοι.
Θανάση, ασχολείσαι εδώ και πολλά χρόνια με το τραγούδι. Μόλις κυκλοφόρησε ο πρώτος σου προσωπικός δίσκος «Με του τρελού τα σύνεργα», σε συνεργασία με τον Γιώργο Ανδρέου, από τη MINOS EMI. Πως νιώθεις γι’ αυτό;
Θ. Κάθε δίσκος απαιτεί πολύ χρόνο, κόπο, ίσως κάποιες φορές ακόμη και φθορά μέχρι το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά ταυτόχρονα αγάπη και πολύ μεράκι. Από όλα τα παραπάνω, ευτυχώς μου έχουν μείνει η αγάπη και το μεράκι. Σκαλίζεις, σκαλίζεις μέχρι να βρεις κάτι που είναι αληθινά δικό σου και να το φέρεις στο φως με προσωπικό στίγμα. Αυτός είναι και ο στόχος μου. Είμαι πολύ χαρούμενος και ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα, γιατί εκφράζει εμένα. Ακόμα πιο χαρούμενος είμαι που στον δίσκο αυτόν συνεργάζομαι με τον Γιώργο Ανδρέου, ο οποίος ανέλαβε την ενορχήστρωση των τραγουδιών και την όλη καλλιτεχνική επιμέλεια του άλμπουμ. Αντιμετώπισε με πολύ σεβασμό και εμένα και τα τραγούδια και πρόσθεσε ενορχηστρωτικές πινελιές που εγώ, ίσως, δεν θα τολμούσα, κάτι το οποίο με πήγε ένα βήμα παραπέρα. Αυτό είναι και το κέρδος, κατά τη γνώμη μου, από τις συνεργασίες.
Είσαι επίσης καθηγητής φυσικής. Αν είχες να επιλέξεις ανάμεσα στη μουσική και τη φυσική ποια θα επέλεγες και γιατί;
Θ. Προς το παρόν είμαι πολύ ενεργός και στους δύο τομείς. Δε γίνεται αλλιώς. Στον χώρο της μουσικής, η αυτοχρηματοδότηση είναι γεγονός πια. Αν θέλεις να έχεις ουσιαστικό λόγο και να φέρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα, πρέπει να βασιστείς οικονομικά στις δικές σου πλάτες. Έπειτα, ο ορθολογισμός των Θετικών Επιστημών σε συνδυασμό με τη δημιουργία και τη φαντασία της Τέχνης μου δίνουν το αίσθημα της ισορροπίας. Επίσης, μέσα από τα παιδιά παίρνω ενέργεια, αισιοδοξία, αυθορμητισμό και πολλές φορές δανείζομαι τα μάτια τους για να δω τον κόσμο πιο απλά και ξέγνοιαστα. Τώρα, όσον αφορά το τι θα διάλεγα, όπως προανέφερα, η μουσική είναι αυτό που με ταράζει, εκεί βλέπω εμένα πιο αληθινά. Αν θα τη διαλέξω ή θα με διαλέξει, θα φανεί. Ο δάσκαλός μου στην κιθάρα μου είχε πει κάποτε πως όταν έρθει η ώρα που δε θα προλαβαίνεις να κάνεις κάτι άλλο, θα σε έχει διαλέξει αυτό. Περιμένω ανυπόμονα αυτή την ώρα!
Κορίτσια, είστε ένα ανερχόμενο και καταξιωμένο δίδυμο που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και σιγά σιγά εξαπλώνεται και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως η Αθήνα και η Μύκονος. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας και πώς νιώθετε για την εξέλιξή σας;
Χ. & Σ. Η συνεργασία μας προέκυψε εντελώς τυχαία. Βρεθήκαμε στην ίδια συναυλία στη Θεσσαλονίκη, να καθόμαστε σε διπλανά τραπέζια, γνωριστήκαμε, κανονίσαμε να τραγουδήσουμε σπίτι για μας και καταλήξαμε, χωρίς να το καταλάβουμε, να γυρίζουμε την Ελλάδα παίζοντας παρέα, με ένα πιάνο στη θέση του συνοδηγού. Το μόνο που μπορούμε να νιώσουμε γι’ αυτή την εξέλιξη είναι ευτυχία και τύχη.
Χριστίνα, πέρυσι την άνοιξη κυκλοφόρησες το πρώτο σου τραγούδι με τίτλο «Καρδιά στην καρδιά», ενώ εσύ Σοφία έπαιξες πιάνο στο τραγούδι «Αφού μπορείς» του Γιώργου Νταλάρα. Μιλήστε μου για τα συναισθήματά σας.
Χ. Η Καρδιά είναι σε μουσική του Στάμου Σέμση και σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Το τραγούδι αντικατοπτρίζει τη «φωτεινή» μου αθωότητα και τον ενθουσιασμό, όπως τον βίωσα στα 22 μου χρόνια. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που αποτυπώθηκε η αλήθεια μου σε ένα τραγούδι τόσο σημαντικών δημιουργών.
Σ. Στις 10 Δεκεμβρίου κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι «Αφού μπορείς» σε μουσική του Στάμου Σέμση και στίχους της Φωτεινής Αθερίδου, το οποίο τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας. Είναι μεγάλη η χαρά και η τιμή που μου έδωσε αυτή η συνεργασία. Είναι πολύ σημαντικό δύο τόσο καταξιωμένοι καλλιτέχνες και υπέροχοι μουσικοί να στρέφονται προς τα νέα παιδιά. 
Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;
Θ. Να έχω βρει τις εσωτερικές μου ισορροπίες, να μπορώ να ανταποκρίνομαι στις δυσκολίες γύρω μου και να μη χάσω ποτέ το μέσα μου κίνητρο για δημιουργία. Τα πιο άμεσα σχέδια αφορούν την ετοιμασία του επόμενου δίσκου που θέλω να πιστεύω ότι δε θα αργήσει, παραστάσεις εντός και εκτός Αθηνών και πολλά μαθήματα πλάι στους μαθητές μου!
Χ. & Σ. Τα μακρινά μας σχέδια φτάνουν, το πολύ, μέχρι τις συναυλίες του Ιουνίου που προσπαθούμε να οργανώσουμε. Μέχρι στιγμής μας βγαίνει σε καλό η ανεμελιά και η τάση να αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους, γι’ αυτό και επιμένουμε σ’ αυτή. Εστιάζουμε, λοιπόν, όλο τον ενθουσιασμό μας στις παραστάσεις που έρχονται άμεσα, με μία από αυτές στις 15 Μαρτίου στο Καλλιτεχνικό καφενείο Νέον με τη Χαριτίνη Κώττη στο βιολί, και ενδιάμεσα κάποιες μουσικές εκδρομές στη Βόρεια Ελλάδα.
Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!
Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!
