Σκληρή Ελληνική Πανεπιστημιακή Πραγματικότητα

του Μάριου Κωστόπουλου

Φοιτητικά χρόνια. Το τελευταίο στάδιο πριν την αρχή του τέλους. Μια «ζωή» πριν ξεκινήσει εξ ολοκλήρου η ζωή του ενήλικου πολίτη, αυτού που δουλεύει για να επιβιώσει, είναι μέλος μιας κοινωνίας για την οποία παράγει και από την οποία καταναλώνει, κάνει οικογένεια και παιδιά, δουλεύει ακόμα και περιμένει τη σύνταξη, βγαίνει στη σύνταξη και πεθαίνει. Και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Είναι ένα διάστημα, που κακά τα ψέματα, θα καθορίσει αυτό που θα είσαι για το υπόλοιπο της ύπαρξής σου. Σε κοινωνικά πλαίσια πάντα. Αυτό όμως δεν αναιρεί, ότι είναι ένα διάστημα που προσφέρει εμπειρίες, ευκαιρίες για ταξίδια στο εξωτερικό και θα φέρει καινούργιους ανθρώπους στη ζωή σου. Θα σου ανοίξει νέες πόρτες, θα κλείσει κάποιες άλλες, θα σε κάνει πιο υπεύθυνο, θα διευρύνει τους ορίζοντες σου και ίσως σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τι γίνεται στον αβυσσαλέο κόσμο του σήμερα.

Βέβαια μια τέτοια περίοδος έχει ευτράπελα, κατάρριψη «μύθων» και πεποιθήσεων που μας δημιουργούνται μόλις τελειώνουμε τις πανελλήνιες. Ναι η σχολή σου είναι μακριά και πρέπει να αλλάξεις τρία λεωφορεία που είναι γεμάτα για να φτάσεις, ναι θα ξαναξυπνήσεις πρωί γιατί το εργαστήριο είναι υποχρεωτικό, ναι το διάβασμα δεν είναι μόνο πριν την εξεταστική αλλά και πιο νωρίς και απαιτητικό επίσης, ναι θα χάσεις διάλεξη γιατί σε πήρε ο ύπνος ή πήγες για καφέ, και ναι δεν θα βγαίνεις κάθε μέρα μέχρι το ξημέρωμα, αφού βέβαια έχεις κατακτήσει τον πολυτάραχο κόσμο της ελληνικής διασκέδασης. Κάθε νέος που θέλει να αποκαλείται σωστός φοιτητής τις έχει περάσει αυτές τις φάσεις. Όμως, σε μια τόσο σημαντική περίοδο, καραδοκούν απογοητεύσεις που θα σε δοκιμάσουν, θα αλλάξουν τον τρόπο σκέψης σου και θα καθορίσουν την σταδιοδρομία σου.

Ο έντιμος ο δρόμος βγάζει πουθενά τελικά;

Προφανώς σε οποιαδήποτε άλλη πολιτισμένη χώρα με σταθερό πανεπιστημιακό σύστημα, δεν νοείται τέτοιο ερώτημα. Είσαι στην Ελλάδα όμως. Ο όγκος της μελέτης σου έχει γίνει «κακοήθης», τα σημαντικά μαθήματα είναι περισσότερα από όσα πίστευες, τα ωράρια είναι ατελείωτα, ο χρόνος και τα εξάμηνα πιέζουν. Ενώ βρίσκεσαι σε μια κατάσταση δύσκολη, ίσως και ασφυκτική, βλέπεις τριγύρω σου περίεργα περιστατικά. Μαζικές αντιγραφές σε εξεταστικές, επιτηρητές που κάνουν τα στραβά μάτια, παρατάξεις να δίνουν «sos σημειώσεις» (αρκεί να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο), καθηγητές να διορθώνουν στην τύχη «επειδή τα γραπτά ήταν πάρα πολλά» και διάφορα παρεμφερή.

Η φαντασία στην φοιτητική κοινότητα σε θέματα δολοπλοκίας καλπάζει. Κανονικά όλα αυτά δεν θα έπρεπε να σε επηρεάζουν, αφού η δουλειά σου είναι έντιμη και συστηματική, άρα και δυνητικά αποτελεσματική, αλλά σε επηρεάζουν στην τελική. Σε επηρεάζουν γιατί ξέρεις ότι στην ελληνική εργασιακή κοινότητα, πρώτα μετράει το χαρτί ως απόδειξη ολοκληρωμένης φοίτησης και μετά όλα τα υπόλοιπα. Κλασική πολυφορεμένη ατάκα «πάρε το πτυχίο εσύ παιδί μου και βλέπουμε μετά!». Εκεί ίσως η απογοήτευση σου χτυπήσει την πόρτα. Ειδικά αν αποτύχεις σε κάποιο μάθημα που είναι εξαιρετικά σημαντικό ή ακόμα χειρότερα, απαραίτητο για τη συνέχεια, αφού αποτελεί κρίκο μιας αλυσίδας μαθημάτων που πρέπει να ολοκληρωθεί για την απόκτηση πτυχίου.

Μήπως είσαι πιο «μόνος» απ’ όσο φαντάζεσαι;

Το πανεπιστημιακό περιβάλλον πρέπει να βοηθάει τους φοιτητές συλλογικά και όχι να τους αποξενώνει. Το περιβάλλον αυτό αποτελείται από τις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις, τα κονδύλια που προορίζονται για τη φοίτηση, τις πολιτικές παρατάξεις, τους καθηγητές. Η πορεία των παραγόντων αυτών είναι συνεχόμενα φθίνουσα. Εγκαταστάσεις παραμελημένες και εξοπλισμός απαρχαιωμένος π.χ. αίθουσες που δεν μπορούν να «φιλοξενήσουν» όλους τους φοιτητές που δέχεται η σχολή, εξοπλισμός που δεν είναι ικανός να τελέσει την παράδοση της διάλεξης προσβάσιμη απ’ όλους (διάλεξη με 300 άτομα και ο καθηγητής μπορεί να μην έχει καν μικρόφωνο). Κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων, τα οποία έχουν τιμές τσιμπημένες(συγγράμματα να αγγίζουν τα 100 και τα 200 ευρώ) και παίζουν καταλυτικό ρόλο στη μελέτη ενός μαθήματος, δη δύσκολου. Ξέρουμε ότι για ένα αξιοπρεπή βαθμό, οι σημειώσεις και το e class ενδέχεται να μην φτάνουν.

Η αποξένωση συνεχίζεται από τις πολιτικές παρατάξεις, που στο βωμό της ψηφοθηρίας, διαλέγουν που θα δώσουν σημειώσεις και που όχι. Όπως προαναφέρθηκε, οι «σημειώσεις» αυτές είναι εξαιρετικά ακριβείς (λογικά θα έχουν κάποια κρυστάλλινη σφαίρα που προβλέπει το μέλλον, ποιος ξέρει.) Τέλος, οι καθηγητές με τη σειρά τους, χάνουν διαλέξεις, ενημερώνουν την τελευταία στιγμή για τυχόν αλλαγές σε ωράρια, ύλη κ.ο.κ., καθυστερούν υπερβολικά διορθώσεις γραπτών, γενικότερα δεν έχουν όρεξη να κάνουν τη δουλειά τους. Ίσως να φταίει και η τωρινή οικονομική κατάσταση στη χώρα. Προφανώς και δεν το κάνουν όλοι. Βλέποντας όλα αυτά όμως, ο παράγοντας βοήθεια από το πανεπιστήμιο σε αυτό τον ατομικό αγώνα για την απόκτηση πτυχίου εξανεμίζεται.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ξεκινήσεις για σχολή και θα έχει απεργία το μετρό, θα αλλάξεις 10 λεωφορεία «πήχτρα», θα κάνεις 2 ώρες για να φτάσεις, στην πύλη, σου προσφέρουν «σημειώσεις», αρκεί να ψηφίσεις την «Πανφοιτητική Διαγαλαξιακή Ένωση Κορμοράνων», στο αμφιθέατρο γίνεται το έλα να δεις και το εργαστήριο δεν έχει άλλο κενό υπολογιστή, ο καθηγητής θα χάσει τη διάλεξη γιατί «κόλλησε στην κίνηση», η διάλεξη μπορεί να διακοπεί γιατί ξεκινάει κατάληψη (τι γιατί ρε αστοιχείωτε, γιατί έτσι), μην ψαρώσεις! Να θυμάσαι ότι η εργατικότητα και η συστηματική μελέτη ανταμείβονται. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι θα ανταμειφθούν. Ίσως όχι σε αυτή τη χώρα. Αλλά θα ανταμειφθούν σίγουρα σε κάποια άλλη.

Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!

Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!