Καλούπια, ταμπέλες και προκαταλήψεις

Από τη Νίκολα Παγκράτη

Πάσχουμε ως κοινωνία συχνά από το φαινόμενο της ταμπέλας, του φαίνεσθαι, της επιφάνειας και της επιπολαιότητας. Στον επαγγελματικό τομέα μπορεί να είναι ανάλογα το χαρακτήρα και το ποιόν του ανθρώπου, αλλά στις σχέσεις τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Παραδειγματιζόμενοι σε έναν κόσμο, ως θεατές, από άλλες καταστάσεις, περίπλοκες για τους πρωταγωνιστές τους και για εμάς απλές, έχουμε ήδη βάλει τις καταστάσεις μέσα σε έτοιμα μικρά τετράγωνα στο κεφάλι μας, τις έχουμε κλείσει και τους έχουμε δώσει όνομα και ημερομηνία λήξης.

Γιατί να είμαστε τόσο αφελείς και τόσο τραγικοί συναισθηματικά για να πιέζουμε τα συναισθήματά μας; Που ξέρουμε εμείς το timing των ανθρώπων, εάν και πότε είναι σωστό; Και επειδή το timing δεν είναι σωστό γιατί καταδικάζουμε τις ιστορίες των ανθρώπων; Γιατί διαλέγουμε τον εύκολο δρόμο του «φεύγω» και του «άμα είναι να μείνει κάποιος θα μείνει» και δεν παλεύουμε κάποιες φορές εκείνο το λίγο παραπάνω για εκείνους που αξίζουν για εμάς; Γιατί ακόμα επιλέγουμε να κάνουμε παρέα με ανθρώπους που υπό όρους είναι στις ζωές μας;

Ερωτήματα, ερωτήματα και άλλα ερωτήματα. Το βασικό όμως εξ αυτών είναι για ποιό λόγο δεν μπορούμε πολύ απλά να κρατήσουμε ό,τι εμάς μας είναι ανάγκη να υπάρχει στο πλάι μας, όπως μπορεί να μας δοθεί αυτή τη στιγμή; Να πιούμε απλά έναν καφέ, να ρίξουμε τους εγωισμούς μας κάτω και να κυνηγήσουμε εκείνα που τρώνε την ψυχή! Και δεν χρειάζεται κανένας την ταμπέλα, ούτε οι έρωτες, ούτε οι φιλίες, ούτε οι σχέσεις με ανθρώπους που για περιόδους δεν έχουν όνομα. Δεν είναι απλά ταμπέλες οι άνθρωποι. Γιατί ένας έρωτας πρέπει να βγει τώρα που το θέλουμε και γιατί όχι μία 10ετία αργότερα; Γιατί μία φιλία πρέπει να μας δείξει αυτή ν τη στιγμή την ισχύ της και να «βιάζουμε» έτσι την ταυτότητα της; Γιατί κάποιοι άνθρωποι πρέπει να μπουν σε κατηγορία εάν μας είναι σημαντικοί; Δεν είναι αυτός αρκετός λόγος για να υπάρχουν; Γιατί δεν σταματάμε μία στιγμή, να πάρουμε μία ανάσα και να αποδεχτούμε ότι δεν είμαστε control freaks και ότι η ζωή έχει το δικό της τρόπο να κατευθύνει κάποιες καταστάσεις;

Μέχρι και για να έρθει εκείνο το «τότε», ας φροντίζουμε να ζούμε ελεύθεροι και αληθινοί. Ας προσπαθήσουμε για μια στιγμή να καταλάβουμε ότι είμαστε μοναδικοί άνθρωποι, με μοναδικές ιστορίες. Μπορεί να υπάρχουν παρόμοιες καταστάσεις,, αλλά οι διαφορές τους είναι στην πραγματικότητα άπειρες. Ας χαράξει ο καθένας το δρόμο που θεωρεί για εκείνον σημαντικό, ας μην ευτελίζει τη ζωή του γιατί στην πραγματικότητα είναι ένα δώρο. Μας δίνονται συγκεκριμένες και περιορισμένες ώρες ζωής και είναι χρέος μας και καθήκον μας απέναντι στον εαυτό μας να τις ζήσουμε όσο περισσότερο κοντά γίνεται σε αυτό και σε εκείνους που το ονειρευόμαστε.

Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!

Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!