Καλοκαιρινές διακοπές… όχι για πάντα
Από τη Νίκολα Παγκράτη
Έρχεται Αύγουστος και ίσα που έχεις προσαρμοστεί πάλι ξανά στην πόλη σου, στα συνηθισμένα στέκια σου, με τη συνηθισμένη σου παρέα και τους γνωστούς παντού σε όλη την πόλη. Δροσερά βράδια και βράδια που θα σε κάνουν να κοιμάσαι σαν βρεγμένο κοτόπουλο. Ζέστη παντού και οι φίλοι σου είτε τρέχουν στις παραλίες που υπάρχουν στην πόλη σου είτε πάνε διακοπές. Οι περισσότεροι αναμένουμε τους δικούς μας ανθρώπους από τη φοιτητική μας ζωή να μας επισκεφθούν ή να τους επισκεφθούμε, να μοιραστούμε και με αυτούς τις εμπειρίες μακριά από την πόλη μας, να μας ενώσουν λίγο οι στιγμές που θα συζητήσουμε και είτε θα γελάσουμε είτε θα μας πονέσουν. Και εκεί μέσα που ζούσες στο κατακαλόκαιρο του Ιουλίου μπαίνει ο Αύγουστος, ο ίδιος μήνας ο οποίος είναι ο πιο γλυκόπικρος ίσως για τους περισσότερους. Ο τελευταίος μήνας τον διακοπών που προσπαθείς με κάθε ευκαιρία να αρπάξεις από τα μαλλιά και να τον ζήσεις αρκετά έτσι ώστε να χορτάσεις καλοκαίρι.
Κι εκεί που οι πιο πολλοί βρίσκουν τη μαγεία σε ένα κλαμπ, εγώ τη βρίσκω σε μικρές παραλίες, με καλή παρέα, καλό καφέ και λίγο ήλιο, ίσα ίσα έτσι μια στάλα δροσιάς για να συμπληρώνει τη γαλήνη του υγρού στοιχείου και την λύτρωση από τον καύσωνα. Γιατί το καλοκαίρι ενός φοιτητή θέλει χαλάρωση, όχι για εκείνους που όλο τον χρόνο χαλαρώνουν μα κυρίως για εκείνους που παιδεύονται λίγο παραπάνω. Γιατί για να αποζημιωθείς από μία εξεταστική η οποία σίγουρα είχε και λίγα στραβά, προτού πας στην επόμενη, όπως και να το κάνουμε πρέπει λίγο να ξεχαστείς. Οπότε πάρε τους ανθρώπους που σε ευχαριστούν και πέρνα τον ελεύθερό σου χρόνο σε παραλίες και σε όμορφα μέρη. Εκεί που κανείς δεν θα σε ενοχλήσει, εκεί που τα προβλήματα θα είναι στην άκρη και εκεί που το μόνο που θα συζητάτε θα είναι στιγμές, αναμνήσεις και μικρά όνειρα. Όνειρα που παίρνουν πνοή, σάρκα και οστά με το πέρασμα του χρόνου. Αναμένοντας την ζωή μας πάλι από το Σεπτέμβρη και την όμορφη καθημερινότητά μας, κοντά στην οικογένεια που εκεί δημιουργήσαμε και στους ανθρώπους που μαζί τους περνάμε καλά, αυτούς που ποτέ δεν περιμέναμε να δεθούμε μαζί τους και μας χαρίζουν αυτές τις τόσο μικρές αστείες εντάσεις, αυτές που μετά γίνονται οι πιο δυνατές μας αναμνήσεις.
Ουσιαστικά το καλοκαίρι ενός φοιτητή είναι η αναμονή προς την επιστροφή, μέσα από την χαλάρωση των φίλων μας εδώ και η ανυπομονησία να γυρίσουμε σε εκείνους που μας περιμένουνε από μακριά και γνωρίζουμε ότι θα ανταμώσουμε μαζί τους πάλι στην πόλη μας. Είναι τα ατελείωτα βράδια με τους ανθρώπους που μας νοιάζονται και μας αγαπούν, οι λέξεις που θα μοιραστούμε κάτω από το φεγγάρι, τα πλατσουρίσματα στη θάλασσα και η ζέστη που θα μας κάνει να νιώσουμε ότι μοιραζόμαστε την ίδια απελπισία της ανεβασμένης θερμοκρασίας. Χαρίζει μέσα στην ελευθερία του χρόνου μας, την δυνατότητα να ονειρευτούμε, να εμπνευστούμε όλοι λίγο πολύ από την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα, κάποιοι να ερωτευτούν και κάποιοι άλλοι να βρουν διαφυγή… Κάποιους τους ταλαιπωρεί το ότι είναι μακριά από το φοιτητόσπιτό τους. Αλλά είναι τόσο όμορφο το συναίσθημα όταν το βλέπεις μετά από καιρό, όταν μπαίνεις μέσα και περιπλανιέσαι λες και όλα είναι ζωντανά, όταν το καλοκαίρι μπορεί να σου πάρει κάτι και να στο δώσει με τέτοιο τρόπο που θα σου χαρίσει μια στιγμή ανακούφισης και ευδαιμονίας.
Οπότε απόλαυσε όσο ακόμα έχει μείνει, γέμισε μπαταρίες και γύρνα πίσω να κυνηγήσεις το όνειρά σου, αυτά που ζωντανεύουν στην πόλη σου.
Καλό υπόλοιπο!
