Αρχική Break Your Routine Γνώμες Για όλα εκείνα τα «γιατί»

Για όλα εκείνα τα «γιατί»

Από

3 Ιανουαρίου 2018

2138

Για όλα εκείνα τα «γιατί»

Βγαίνεις για καφέ με φίλους, γελάτε, μιλάτε και κάποια στιγμή έρχεται εκείνη η ώρα κατά την οποία γίνεται η συζήτηση του «τι άδικη που είναι η ζωή». Και ξεκινάει μια σειρά παραπόνων γιατί είναι τόσο δύσκολα τα επαγγελματικά, γιατί το Πανεπιστήμιο είναι τόσο χάλια και γιατί οι φίλοι σου σε προδίδουν συνέχεια και γιατί ο έρωτας σου βρίσκεται Αθήνα και εσύ Θεσσαλονίκη, όπως λέει και το τραγούδι και γενικά τι δυστυχία είναι αυτή στη ζωή.

Και εκεί που όλοι παραπονιούνται, υπάρχει ο ένας ο οποίος περιμένει την κατάλληλη στιγμή να μιλήσει. Και ξεκινάει, λοιπόν, να λέει πράγματα που κανένας μας δεν σκέφτηκε. Ποιος σου είπε ότι η σχολή θα ήταν εύκολη; Ποιος σου είπε ότι το να κάνεις καριέρα είναι κάτι το οποίο είναι απλά «παιχνιδάκι»; Αν ξεκινήσεις από αυτά, θα δεις ότι εάν κάτσεις να ρωτήσεις τους μισούς γνωστούς σου για ποιο λόγο διάλεξαν τη σχολή που διάλεξαν δεν έχουν καν την παραμικρή ιδέα. Πας πλέον σε μία σχολή η οποία θα σου δώσει «λεφτά» κατά τις απόψεις των περισσοτέρων γύρω σου ή θα έχει μία ουσιώδη επαγγελματική αποκατάσταση. Γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Πώς θα διαβάσεις κάτι το οποίο δεν γουστάρεις και πώς θα το επαγγέλλεσαι με αγάπη και έμπνευση για την υπόλοιπη ζωή σου; Για ποιο λόγο να διαμαρτυρηθείς ότι η σχολή σου είναι δύσκολη, εφόσον δεν έχεις όρεξη να παλέψεις; Άμα δεν σου τρώει την ψυχή πώς να παλέψεις για ένα όνειρο που δεν έχεις; Από την άλλη, όμως, εάν αυτό είναι που αγαπάς, ποιος σου είπε ότι δεν θα σε ταλαιπωρήσει και δεν θα σε ρίξει χίλιες φορές κάτω μέχρι να τα καταφέρεις; Σου μετέφεραν όντως ποτέ ότι θα είναι εύκολο;

Και άσε τις σχολές και τα επαγγέλματα. Έχουν τις αναποδιές τους. Οι ανθρώπινες σχέσεις νομίζεις δεν τις έχουν; Δηλαδή ποιος σου είπε ότι θα γνωρίσεις τους σωστούς φίλους εξαρχής; Εκείνους που θα μείνουν… και ότι πρώτα δεν θα πρέπει να απορρίψεις ή να απορριφθείς από κάποιους για να δεις τι χρειάζεσαι ακριβώς στη ζωή σου; Γιατί να αρκεστείς σε φιλίες που δεν σε γεμίζουν και δεν σε καλύπτουν μόνο και μόνο για να περνάς το χρόνο σου; Πώς θα έχει έτσι ποιότητα η ζωή σου και πώς θα έχεις ανθρώπους που δεν σε καταλαβαίνουν ή δεν σε ηρεμούν στις δύσκολες στιγμές; Ποιο είναι τότε το νόημα της φιλίας εάν δεν μπορείς να μοιραστείς οποιαδήποτε σου εμπειρία;

Και άντε άσε και τους φίλους. Πάμε στο μείζον θέμα παραπόνων, τον άνθρωπο που μας συμπληρώνει, εκείνον που ονειρεύεσαι ότι θα έρθει και θα ζείτε ευτυχισμένοι σε ένα σπίτι τακτοποιημένο, κοντά στους γονείς σας και στους φίλους σας με μία σταθερή δουλειά. Όπα, μισό λεπτό. Όλα αυτά είναι ιδανικά σενάρια του δικού σου κεφαλιού. Εκεί είναι που σου σκάει μπροστά σου ο άνθρωπός σου και επειδή δεν αγγίζει το δικό σου ιδανικό για έρωτα και σχέση τον απορρίπτεις. Δηλαδή η αγάπη έτσι πάει; Και εάν το άλλο σου μισό βρίσκεται στην άλλη άκρη του πλανήτη και το γνωρίζεις, τι κάνεις; Λες «α είναι δύσκολο ας το αφήσουμε» και κλαίγεσαι μόνος σου την υπόλοιπή σου ζωή στους φίλους σου που είσαι μόνος σου και που ήταν τόσο δύσκολο να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο. Και ποιος σου είπε εσένα ότι θα ήταν εύκολο; Ποιος σου είπε ότι δεν θα πρέπει να περάσει από 40 κύματα η σχέση σας για να αντέξει; Αυτό δεν είναι το νόημα; Η θέληση δύο ανθρώπων μπροστά σε κάθε εμπόδιο της ζωής και η φυσική τους ανάγκη να επιμένουν να είναι εκεί; Και πώς περιμένεις τον έρωτα, εκείνον που στο όνομα του ολοκληρώνονται τα πάντα μέσα σου, εκείνον που στο όνομά του κάνει θυσίες, γιατί κι αυτές υπάρχουν, εάν δεν είσαι πρώτα διατεθειμένος εσύ ο ίδιος να τις κάνεις;

Χίλια δυό κουτάκια στα οποία κλείνουμε σε «στάνταρ» τις ζωές μας και περνάνε οι μέρες και τα χρόνια και κλαιγόμαστε για τις λάθος επιλογές και για τη χάλια ζωή μας. Η ζωή πάντα μας δείχνει τον δρόμο απλά κάποιοι τον ακολουθούμε και κάποιοι τρέχουμε αντίθετα. Αυτό επιλογή είναι. Απλά γιατί πρέπει να βρεθείς μια μέρα μεγάλος και να λες στα εγγόνια σου ή εάν δεν κάνεις εγγόνια, στα ανίψια σου, να μην κάνουν τα λάθη που έκανες εσύ και ήσουνα δυστυχισμένος; Γιατί να γίνεις για τους άλλους το παράδειγμα προς αποφυγήν και να μην γίνεις το παράδειγμα προς μίμηση ως εκείνος που κάποτε αναζήτησε και διεκδίκησε τη δικιά του ευτυχία όσο δύσκολο και εάν ήταν; Γιατί αντί να μαυρίζεις τον κόσμο δεν τον κάνεις επιτέλους πιο φωτεινό;