Παρίσι: Συμβουλές επιβίωσης

Της Νικόλ Τσέλλου

Επειδή πιστεύω πως έχουν ήδη ειπωθεί υπέρ το δέον πολλά για τη γαλλική πρωτεύουσα, θα αρκεστώ στα λάθη που έκανα εγώ το μικρόχρονικό διάστημα που έζησα εκεί. Για παραδειγματισμό λοιπόν αναφέρω ορισμένα από αυτά:

Να πασχίζεις να επικοινωνήσεις στα αγγλικά. Δεν είναι ακατόρθωτο, όπως ορισμένοι υποστηρίζουν, αλλά εάν θέλεις να ζήσεις στο Παρίσι, έστω και για λίγο καιρό, πρέπει να λύσεις το ζήτημα της γλώσσας.

Να ψάχνεις κάπου να πιεις καλό και φτηνό καφέ. Είναι ανώφελο, δε θα βρεις.

Να μετακινείσαι χρησιμοποιώντας εισιτήριο και όχι τη Navigo. Έτσι γίνεσαι στόχος, αφού όλοι καταλαβαίνουν πως είσαι τουρίστας.

ΠαρίσιΝα δώσεις 13 ευρώ για να στοιβαχθείς σε μια ουρά από τουρίστες και να ανέβεις στον πύργο του Eiffel. Υπάρχουν μέρη αρκετά φθηνότερα και λιγότερο πολυσύχναστα, από όπου μπορείς να απολαύσεις τη θέα του Παρισιού, όπως ο πύργος Montparnasse ή η κορυφή της Παναγίας των Παρισίων.

Και μια και ανέφερα τη Notre Dame, δεν πρέπει για κανένα λόγο να ακουμπήσεις/κάτσεις/ξαποστάσεις στον περίβολο έξω από την εκκλησία. Εάν περάσεις ποτέ βράδυ θα αντιληφθείς και τον λόγο, που δεν είναι άλλος από εκατοντάδες τρωκτικά κάθε μεγέθους που σουλατσάρουν ανενόχλητα στο ίδιο σημείο που τα πρωινά, σμήνη τουριστών θαυμάζουν το υπέροχο γοτθικού ρυθμού οικοδόμημα.

Να αναρωτιέσαι πως γίνεται οι κάτοικοι του Παρισιού να συμβιώνουν αρμονικά με περισσότερα από 6 εκατομμύρια ποντίκια. Συνήθισέ τα, όπως έχουν κάνει κι αυτοί.

Να φας στα μαγαζιά γύρω από το SaintMichel. Οι επιλογές σου εξαντλούνται σε υπερτιμημένη τουριστική δήθεν τοπική κουζίνα και σε εξίσου υπερτιμημένο και αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης κεμπάπ. Σε γλυτώνω από δηλητηρίαση αυτή την στιγμή, να το ξέρεις.

Να κάτσεις στο Cafe de la Paix, χωρίς να είσαι διόλου πρόθυμος να πληρώσεις 15 ευρώ για μια μπυρίτσα ή 8 για έναν καφέ.

Να ψάξεις για ευρύχωρο διαμέρισμα εντός των συνόρων που ορίζουν τα 20 διαμερίσματα του Παρισιού. Έφτασε η στιγμή να αναθεωρήσεις τον όρο “ευρύχωρος”.

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και το λάθος να ξεκινήσεις για Παρίσι χωρίς να έχεις λύσει το στεγαστικό ζήτημα. Πρόκειται δηλαδή για μια πόλη όπου η ατάκα “πάμε μωρέ και κάτι θα βρούμε” είναι ανυπόστατη. Τα διαμερίσματα που νοικιάζονται είναι πολύ λίγα συγκριτικά με τη ζήτηση, οι τιμές των ενοικίων εξωπραγματικές για τα ελληνικά δεδομένα και οι φοιτητικές εστίες αρκούν δυστυχώς μόνο για λίγους.

Να ψωνίσεις από παντοπωλείο που πουλάει ελληνικές σπεσιαλιτέ. Η σύγκριση τιμών και γεύσεων θα είναι μοιραία και αναπόφευκτη.

Να μην έχεις εφοδιαστεί με τσιγάρα και καπνό από την Ελλάδα, καθώς στα Tabacθα πρέπει να πληρώσεις σχεδόν τη διπλάσια τιμή.

ΠαρίσιΝα μην έχεις εφοδιαστεί με αλκοόλ ως τις 9 το βράδυ! Είναι μια πολύ βασική πληροφορία αυτή γιατί θα ξεκινήσεις ανέμελος για μια βόλτα στο κανάλι Saint-Martin ή στις όχθες του Seine, θα μπεις εξίσου ανέμελος να πάρεις το κρασί σου από το σουπερμάρκετ και θα εκδιωχθείς κακήν κακώς γιατί απαγορεύεται να αγοράζεις ποτά τέτοιες ώρες. Και είναι ένας νόμος που γενικά τον τηρούν και πολύ δύσκολο να πετύχεις την εξαίρεση.

Να περιμένεις στωικά στην ατελείωτη ουρά που υπάρχει έξω από το Λούβρο, όταν μπορείς να κατέβεις στον σταθμό του metro Louvre-Rivoli, να βγεις από την έξοδο Carrousel du Louvre, δηλαδή ακριβώς κάτω από τη γυάλινη πυραμίδα, και μέσα σε ένα δεκάλεπτο να είσαι μέσα στο μουσείο.

Να μην πας σε πολλά, μα πάρα πολλά μουσεία όσο προλαβαίνεις (aka πριν κλείσεις τα 25 και απολαμβάνεις ακόμα το προνόμιο της δωρεάν εισόδου).