Διαγραφή φοιτητών

Θεωρούμε υπεραπαραίτητο οποιοσδήποτε οδηγός πρωτοετών φοιτητών να κάνει αφιέρωμα στο ζήτημα της χρονικής διάρκειας της φοίτησης. Πολλά χρόνια τώρα απασχόλησε την κοινωνία το ζήτημα των “αιώνιων” φοιτητών. Οι δύο τελευταίοι νόμοι για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ήρθαν να δώσουν λύση στο ζήτημα. Δεν εξετάζουμε με το παρόν άρθρο αν η λύση που δίνεται είναι δίκαιη ή και εφαρμόσιμη. Παρουσιάζουμε μόνο το τι ισχύει. Η γνώμη του καθενός απολύτως σεβαστή σε ένα – ιδεολογικό – ζήτημα.

Συγκεκριμένα:

1. Ο φοιτητής εγγράφεται στη σχολή του στην αρχή κάθε εξαμήνου σε ημερομηνίες που ορίζονται από την κοσμητεία και δηλώνει τα μαθήματα που επιλέγει. Η επιλογή των μαθημάτων γίνεται πολύ συχνά ηλεκτρονικά και συνδέεται και με την επιλογή των συγγραμμάτων (δες σχετική ανάρτησή μας εδώ)

2. Αν ο φοιτητής δεν εγγραφεί για δύο συνεχόμενα εξάμηνα, διαγράφεται αυτοδικαίως από τη σχολή. Για τη διαγραφή εκδίδεται διαπιστωτική πράξη του κοσμήτορα. Οπότε προσοχή να είστε απόλυτα συνεπείς ως προς τις εγγραφές.

3. Φοιτητές που εργάζονται τουλάχιστον για 2ο ώρες εβδομαδιαίως αποδεδειγμένα (δηλαδή όχι με μαύρη εργασίη ή υποαπασχόληση), μπορούν να εγγράφονται ως φοιτητές μερικής φοίτησης με αίτησή τους στην Κοσμητεία της σχολής τους. Οι ειδικότερες συνθήκες για τη μερική φοίτηση ορίζονται στον κανονισμό της κάθε σχολής. Πρακτικά η μερική φοίτηση δίνει μια παράταση στο θέμα των διαγραφών, όπως θα δούμε παρακάτω!

4. Κάποιος φοιτητής μπορεί να διακόψει με αίτησή του τη φοίτησή του σε περίπτωση αδυναμίας, πχ για λόγους υγείας, ώστε να μην προσμετράται ο χρόνος αυτός (0 χρόνος διακοπής φοίτησης) στο συνολικό χρόνο που απαιτείται για τη λήξη της φοίτησης. Τα ειδικότερα ορίζονται στον κανονισμό της κάθε σχολής.  Κατά τη διάρκεια αυτής της διακοπής φοίτησης οι φοιτητές χάνουν την ιδιότητα του φοιτητή. Πρακτικά αυτό αφορά πχ τη συμμετοχή σε συλλόγους, το φοιτητικό εισιτήριο κλπ. Παρέχεται η δυνατότητα εξαίρεσης από αυτές τις “ποινές” ή και υπέρβαση του ανώτατου χρονικού ορίου (που επίσης πρέπει να ρυθμίζεται από τον κανονισμό) ανάλογα με την περίπτωση.

5. Οι ίδιοι κανονισμοί των σχολών οφείλουν να ρυθμίζουν και ζητήματα φοίτησης των φοιτητών με ειδικές ανάγκες.

6. Μετά το πέρας της κανονικής περιόδου σπουδών προσαυξημένο κατά 4 εξάμηνα οι φοιτητές μπορούν να συνεχίσουν τη φοίτησή τους μόνο με τις προϋποθέσεις που θέτει ο Οργανισμός του Ιδρύματος. Δηλαδή στα 12 εξάμηνα για τετραετή φοίτηση διαγράφεστε (!!!), εκτός αν προβλέπει διαφορετικά ο Οργανισμός. Για τους φοιτητές μερικής φοίτησης αυτό ισχύει μετά το διπλάσιο χρόνο σπουδών από τον προβλεπόμενο (δηλαδή για το παράδειγμά μας στα 16 εξάμηνα).

7. Αυτά ισχύουν για όσους μπήκαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μετά την ψήφιση του νόμου 4009, ο οποίος δημοσιεύτηκε 6 Σεπτεμβρίου 2011. Άρα ισχύει για τους εισακτέους από το 2011 και εξής. Για τους παλαιότερους ισχύουν οι εξής προβλέψεις:

Α) Όσοι φοιτητές στο τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2011-2012 έχουν συμπληρώσει φοίτηση διάρκειας ίσης ή μεγαλύτερης του διπλάσιου αριθμού εξαμήνων από όσα απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου προσαυξανόμενης κατά δύο εξάμηνα χάνουν αυτοδίκαια τη φοιτητική ιδιότητα με τη λήξη του ακαδημαϊκού έτους 2013-2014, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στον Οργανισμό του Ιδρύματος.

Β) Όσοι φοιτητές στο τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2011-2012 έχουν συμπληρώσει φοίτηση διάρκειας ίσης ή μεγαλύτερης του προβλεπόμενου αριθμού εξαμήνων προσαυξανόμενης κατά 4 εξάμηνα χάνουν αυτοδίκαια τη φοιτητική ιδιότητα με τη λήξη του ακαδημαϊκού έτους 2014-2015, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στον Οργανισμό του Ιδρύματος.

Γ) Όσοι φοιτητές στο τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2011-2012 έχουν συμπληρώσει φοίτηση διάρκειας μικρότερης από αυτή της προηγούμενης παραγράφου χάνουν αυτοδίκαια τη φοιτητική ιδιότητα όταν συμπληρώσουν φοίτηση διάρκειας ίσης με το διπλάσιο αριθμό εξαμήνων από όσα απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στον Οργανισμό του Ιδρύματος.

Ισχύουν επομένως οι παρακάτω πίνακες:

Για τετραετείς σπουδές:

Εγγραφή

Διαγραφή πλήρους φοίτησης

Διαγραφή μερικής φοίτησης

Σεπτέμβριος 2014

Ιούνιος 2020

Ιούνιος 2022

Σεπτέμβριος 2013

Ιούνιος 2019

Ιούνιος 2021

Σεπτέμβριος 2012

Ιούνιος 2018

Ιούνιος 2020

Σεπτέμβριος 2011

Ιούνιος 2017

Ιούνιος 2019

Σεπτέμβριος 2010

Ιούνιος 2018

 

Σεπτέμβριος 2009

Ιούνιος 2017

 

Σεπτέμβριος 2008

Ιούνιος 2016

 

Σεπτέμβριος 2007

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2006

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2005

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2004

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2003

Ιούνιος 2014

 

Σεπτέμβριος 2002

Ιούνιος 2014

 

Σεπτέμβριος 2001

Ιούνιος 2014

 

Σεπτέμβριος 2000

Ιούνιος 2014

 

 

Για πενταετείς σπουδές:

Εγγραφή

Διαγραφή πλήρους φοίτησης

Διαγραφή μερικής φοίτησης

Σεπτέμβριος 2014

Ιούνιος 2021

Ιούνιος 2024

Σεπτέμβριος 2013

Ιούνιος 2020

Ιούνιος 2023

Σεπτέμβριος 2012

Ιούνιος 2019

Ιούνιος 2022

Σεπτέμβριος 2011

Ιούνιος 2018

Ιούνιος 2021

Σεπτέμβριος 2010

Ιούνιος 2020

 

Σεπτέμβριος 2009

Ιούνιος 2019

 

Σεπτέμβριος 2008

Ιούνιος 2018

 

Σεπτέμβριος 2007

Ιούνιος 2017

 

Σεπτέμβριος 2006

Ιούνιος 2016

 

Σεπτέμβριος 2005

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2004

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2003

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2002

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2001

Ιούνιος 2014

 

Σεπτέμβριος 2000 και προγενέστερα

Ιούνιος 2014

 

 

Για εξαετείς σπουδές:

Εγγραφή

Διαγραφή πλήρους φοίτησης

Διαγραφή μερικής φοίτησης

Σεπτέμβριος 2014

Ιούνιος 2022

Ιούνιος 2026

Σεπτέμβριος 2013

Ιούνιος 2021

Ιούνιος 2025

Σεπτέμβριος 2012

Ιούνιος 2020

Ιούνιος 2024

Σεπτέμβριος 2011

Ιούνιος 2019

Ιούνιος 2023

Σεπτέμβριος 2010

Ιούνιος 2022

 

Σεπτέμβριος 2009

Ιούνιος 2021

 

Σεπτέμβριος 2008

Ιούνιος 2020

 

Σεπτέμβριος 2007

Ιούνιος 2019

 

Σεπτέμβριος 2006

Ιούνιος 2018

 

Σεπτέμβριος 2005

Ιούνιος 2017

 

Σεπτέμβριος 2004

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2003

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2002

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 2001 και 2000

Ιούνιος 2015

 

Σεπτέμβριος 1999 και προγενέστερα

Ιούνιος 2014

 

Η αντίφαση που παρατηρείτε στους πίνακες ότι παλαιότεροι φοιτητές διαγράφονται αργότερα από νεώτερους φοιτητές οφείλεται στη διατπύπωση του νόμου που αν ερμηνευτεί κατά γράμμα οδηγεί σε αυτές τις διαπιστώσεις. Θεωρούμε ότι κατ’ αρχάς υπάρχει νομικό κενό στις προβλέψεις αυτές και ότι θα χρειαστεί μέσα στο Χειμώνα να γίνει νομοθετική παρέμβαση.

Παράλληλα, πολλά πανεπιστημιακά Ιδρύματα έχουν ζητήσει παράταση  για τις πρώτες διαγραφές που είναι να γίνουν τον Ιούνιο του 2014. Θεωρούμε πως εάν είχαν τα ιδρύματα προχωρήσει σε δημιουργία Οργανισμού (δηλαδή κανονισμού) θα έλυναν αυτό το ζήτημα μόνα τους, καθώς ο νόμος λέει ρητά ότι όλα αυτά ισχύουν εάν δεν προβλέπουν διαφορετικά οι Οργανισμοί των Ιδρυμάτων. Επίσης, οι προβλέψεις για τη μερική φοίτηση ισχύουν αν προβλεφθούν στους ίδιους κανονισμούς που ακόμα είναι ανύπαρκτοι.

Μήπως, λοιπόν μετά από 2 χρόνια από την ψήφιση του νόμου ήρθε η ώρα να προχωρήσουν τα Ιδρύματα σε κανονισμούς και μάλιστα γρήγορα αντί να ζητούν και νέα νομοθετική παρέμβαση; Μήπως παράλληλα και οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι εκπρόσωποι πρέπει να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση;

Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του Citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!

Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!

12 ΣΧΟΛΙΑ

  1. […] Οι φοιτητές αποκτούν τη φοιτητική ιδιότητα με την εγγραφή και την χάνουν όταν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους με την απονομή του πτυχίου ή με τη μη εγγραφή τους για δυο συνεχόμενα εξάμηνα ή με τη μη πλήρωση των προϋποθέσεων που θέτει ο Οργανισμός για τη συνέχιση της φοίτησης… Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι είναι στην ευχέρεια των Ιδρυμάτων να θέσουν πιο αυστηρές προϋποθέσεις για τη διατήρηση της φοιτητικής ιδιότητας. Ο νομοθέτης άφησε αυτό το πεδίο στην συνταγματική αυτοδιοίκηση των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Δεν άφησε όμως άλλα! Ισχύουν, βέβαια και αυτά που έχουμε δημοσιεύσει με αναλυτικούς πίνακες για τη διαγραφή των φοιτητών μετά από κάποια χρόνια σπουδών (δείτε την παλαιότερη ανάρτησή μας εδώ). […]

  2. Ο όρος «αιώνιος φοιτητής» είναι παραπλανητικός και ρατσιστικός. Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν οργανωθεί από το έτος 1837 με βάση το γερμανικό μοντέλο γι’ αυτό το λόγο έχουν αυτή τη μονότονα επαναλαμβανόμενη διάταξη (η φοιτητική ιδιότητα αποκτάται δια της εγγραφής στην οικεία σχολή και απεμπολείται με τη λήψη πτυχίου ή το πέρας του φυσικού προσώπου ή με οικειοθελή παραίτηση ή εάν δεν ανανεωθεί η δήλωση εγγραφής κλπ). Μόνο τα αγγλοσαξωνικού τύπου ιδρύματα ακολουθούν διαφορετικό σύστημα πχ αυστηρό χρονικό όριο σπουδών, δύο το πολύ εξετάσεις για κάθε μάθημα με ποινή διαγραφής κλπ. Το αγγλοσαξωνικό σύστημα το έχει υιοθετήσει και το πανεπιστήμιο της Λευκωσίας, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτε, γιατί το κυπριακό κράτος εξολοκλήρου έχει υιοθετήσει το βρετανικό σύστημα διοίκησης από την εποχή της αποικιοκρατίας και της συνθήκης Ζυρίχης Λονδίνου (αυτό εκτείνεται σε όλη ανεξαιρέτως τη δημόσια διοίκησή του, το σύστημα δικαιοσύνης και δικαστηρίων, τη δομή των τριών εξουσιών, το προεδρικό πολίτευμα που είναι αμερικάνικου τύπου κλπ). Το ότι έχουν οι ΗΠΑ ή ο Καναδάς ή η Βρετανία , η Ιρλανδία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία αυτή τη στρουκτούρα δεν συνεπάγεται ότι σώνει και καλά πρέπει να το υιοθετήσει και η Ελλάδα που είναι σαφώς μια χώρα λιγότερο ανεπτυγμένη και οσημέραι πτωχότερη. Με δύο λόγια δεν μπορεί στα πανεπιστήμια να είμαστε Αμερική και στα εισοδήματα ή τις υποδομές να είμαστε Ουγκάντα. Δυστυχώς πολύς κόσμος συγκρίνει μεγέθη που είναι ανόμοια, ποιοτικώς διαφορετικά και δεν επιδέχονται συγκρίσεως.
    Η Ελλάδα από συστάσεως του θεσμού του ΕΚΠΑ ακολουθεί το γερμανικό σύστημα / βαυαρικό σύστημα, και το ίδιο συμβαίνει στην Γερμανία, την Αυστρία, τις σκανδιναβικές χώρες και την Πορτογαλία. Η Ισπανία έχει ένα περισσότερο εντατικοποιημένο μοντέλο σπουδών όπως και η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και η Ελβετία. Αυτές οι τελευταίες χώρες ακολουθούν ένα τρίτο μοντέλο περισσότερο πολύπλοκο, το γαλλικό, που έχει διάφορα πιο σύνθετα χαρακτηριστικά, αλλά οι φωστήρες που πλαισίωναν την κυρία Γιαννάκου ή την κυρία Διαμαντοπούλου απαξίωσαν να ασχοληθούν με το γαλλικό πρότυπο και θέλησαν να κάνουν την Ελλάδα νέα Καλιφόρνια! Σε γενικές γραμμές το γερμανικό μοντέλο χαρακτηρίζεται από τη μαζικότητα των σπουδαστών ενώ το αγγλοσαξωνικό μοντέλο έχει περισσότερο κολεγιακό στυλ.
    Η ουσία του πράγματος είναι ότι τα ελληνικά ΑΕΙ διαθέτουν πακέτο μαθημάτων τρείς φορές μεγαλύτερο ποσοτικά σε σχέση με το αγγλοσαξωνικό μοντέλο και είναι χαρακτηριστικό ότι οι έλληνες φοιτητές αντιμετωπίζουν εξετάσεις πολύ αυστηρότερες απ’ ο,τι οι αμερικανοί συνάδελφοί τους (ο Έλληνας φοιτητής μπορεί να κόβεται σαν να είναι καρότο λόγω της ενδεχόμενης αυθαιρεσίας του καθηγητή του). Αυτά τα στοιχεία τα αποσιωπούν οι συκοφάντες των ελληνικών σχολών, γιατί δεν συμφέρουν το καθεστώς. Μάλιστα δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλοί απόφοιτοι ξένων, ομοταγών ΑΕΙ, οι οποίοι είχαν σπάσει τα μούτρα τους στις εδώ πανελλαδικές εξετάσεις, αφού γύρισαν στην πατρίδα μαζί με το πτυχίο που αγόρασαν στο εξωτερικό, τα βρήκαν μπαστούνια στο παλιό ΔΙΚΑΤΣΑ νυν ΔΟΑΤΑΠ γιατί αποδείχτηκε πως ήσαν αστοιχείωτοι με βάση τις ελληνικές προδιαγραφές ! Αφετέρου είναι γνωστό ότι στις χώρες όπου ακολουθείται το ίδιο μοντέλο με το δικό μας (Γερμανία) μετά το έκτο έτος εισπράττονται ορισμένα δίδακτρα και εξέταστρα (συμβολικά και προσιτά δίδακτρα), οπότε πιέζεται ο σπουδαστής να δείξει μεγαλύτερη σοβαρότητα στη μελέτη του (στην Ιταλία μάλιστα τα δίδακτρα υπάρχουν από το πρώτο έτος). Το ίδιο θα έπρεπε να συμβεί και στην Ελλάδα, ώστε να δουν μερικά πλουσιόπαιδα πώς βγαίνει το ημερομίσθιο. Δεν υπάρχει αντισυνταγματικότητα αυτού του μέτρου, διότι με την ίδια λογική τα ελληνικά μεταπτυχιακά προγράμματα θα ήσαν αντισυνταγματικά ενόψει του άρθρου 16 Σ.
    Η συζήτηση περί αιωνίων φοιτητών δείχνει την προσπάθεια της άρχουσας κοινωνικής τάξης, δηλαδή των κοινωνικών στρωμάτων που ήδη απολαμβάνουν ευμάρεια και ευρωστία, να εισαγάγει πρόσθετους φραγμούς στη δυνατότητα της μόρφωσης και να οδηγήσει οριστικά πλέον μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα στο περιθώριο (εργαζομένους φοιτητές, αρρώστους σπουδαστές, ορφανούς και αναπήρους, παιδιά διαλυμένων οικογενειών, επαρχιώτες σπουδαστές που δεν έχουν κατάλυμα, άλλους φοιτητές σεισμόπληκτους ή άστεγους λόγω της κρίσης, κοπέλες που αντιμετώπισαν μια αναπάντεχη εγκυμοσύνη και δεν διάλεξαν την εύκολη λύση της έκτρωσης, εφέδρους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού που έχουν ταυτόχρονα τη φοιτητική ιδιότητα και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του στρατεύματος κλπ). Οι αργοπορημένοι φοιτητές δεν κοστίζουν απολύτως τίποτε στο κράτος ή το φορολογούμενο, διότι μετά το έκτο έτος διακόπτονται όλα τα δικαιώματα της ούτως ή άλλως αποψιλωμένης μέριμνας (βιβλία, φάρμακα, σίτιση, στέγαση στις υποβαθμισμένες εστίες, εισιτήρια κλπ). Μάλιστα με το νέο νόμο 4009/2011 οι παλαιοί φοιτητές δεν υπολογίζονται καν στον πληθυσμό του ιδρύματος διότι θεωρούνται «μη ενεργοί φοιτητές», δεν δικαιούνται να ψηφίζουν κανένα, δεν εκλέγουν κανένα όργανο, επομένως με τις νέες διατάξεις μειώνεται κι άλλο το ποσοστό χρηματοδότησης, γιατί καταγράφονται μόνον οι «ενεργοί φοιτητές» (δηλαδή οι νεοσσοί). Επίσης δεν καταλαμβάνουν τη θέση κανενός γιατί εισήχθησαν κατόπιν αδιάβλητων εξετάσεων και έχουν νόμιμο δικαίωμα να είναι εκεί όπου βρίσκονται, προφανώς δεν έχουν πέσει μέσα στη σχολή με αλεξίπτωτο (αν είχαν την ικανότητα και οι αιώνιοι επικριτές, θα είχαν περάσει και εκείνοι κατόπιν εξετάσεων και θα ήσαν και εκείνοι εγγεγραμμένοι). Υπάρχουν ασφαλώς και φοιτητές αδιάφοροι, οκνηροί, νωχελικοί, ή φοιτητές που εισήχθησαν σε άλλο τμήμα από εκείνο που ήθελαν και γι’ αυτό φαίνονται να είναι λιμνάζοντες, αλλά τα αρνητικά φαινόμενα υπάρχουν σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν την επιτυχία ή την αποτυχία του θεσμού ή του νόμου περί ΑΕΙ (μήπως οι Έλληνες δημοσιογράφοι είναι παράδειγμα προς μίμηση ή ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα του κατεστημένου βλ. ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ + ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ + ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ έχουν κάνει σημαία το ζήτημα των αργοπορημένων φοιτητών ? ) Η προπέτεια της κυβερνήσεως για το θέμα αυτό οφείλεται περισσότερο στην προσπάθεια να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς με τους συνδικαλιστές φοιτητές που ενίοτε παραφέρονται και δημιουργούν δυστυχώς έκτροπα. Ωστόσο ο αριθμός αυτών των φοιτητών είναι περιθωριακός, αφού κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Κατά δεύτερο λόγο επιδιώκεται η έξωση των παιδιών των κατώτερων εισοδηματικά τάξεων από τις σχολές, ώστε τα πλουσιόπαιδα να μην έχουν πια ανταγωνισμό. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η αντίδραση των κυβερνώντων όταν αρχίσουν και οι μαζικές αυτοκτονίες των διαγραφόμενων φοιτητών, που θα προστεθούν στους 4000 αυτόχειρες της κρίσης του συστήματος στο οποίο ζούμε όλοι.

  3. […] Οι φοιτητές αποκτούν τη φοιτητική ιδιότητα με την εγγραφή και την χάνουν όταν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους με την απονομή του πτυχίου ή με τη μη εγγραφή τους για δυο συνεχόμενα εξάμηνα ή με τη μη πλήρωση των προϋποθέσεων που θέτει ο Οργανισμός για τη συνέχιση της φοίτησης… Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι είναι στην ευχέρεια των Ιδρυμάτων να θέσουν πιο αυστηρές προϋποθέσεις για τη διατήρηση της φοιτητικής ιδιότητας. Ο νομοθέτης άφησε αυτό το πεδίο στην συνταγματική αυτοδιοίκηση των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Δεν άφησε όμως άλλα! Ισχύουν, βέβαια και αυτά που έχουμε δημοσιεύσει με αναλυτικούς πίνακες για τη διαγραφή των φοιτητών μετά από κάποια χρόνια σπουδών (δείτε την παλαιότερη ανάρτησή μας εδώ). […]

  4. […] Το θέμα παραμένει ρευστό ακόμα, μιας το υπουργείο ετοιμάζεται να κάνει ρυθμίσεις ή να αφήσει τους οργανισμούς να ρυθμίσουν το θέμα σε κάθε ίδρυμα χωριστά. Ωστόσο, μια ιδέα για το τι συμβαίνει, μπορείτε να πάρετε στους  πίνακες που αναλυτικά έχουμε δημοσιεύσει. […]

  5. […] Οι φοιτητές αποκτούν τη φοιτητική ιδιότητα με την εγγραφή και την χάνουν όταν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους με την απονομή του πτυχίου ή με τη μη εγγραφή τους για δυο συνεχόμενα εξάμηνα ή με τη μη πλήρωση των προϋποθέσεων που θέτει ο Οργανισμός για τη συνέχιση της φοίτησης… Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι είναι στην ευχέρεια των Ιδρυμάτων να θέσουν πιο αυστηρές προϋποθέσεις για τη διατήρηση της φοιτητικής ιδιότητας. Ο νομοθέτης άφησε αυτό το πεδίο στην συνταγματική αυτοδιοίκηση των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Δεν άφησε όμως άλλα! Ισχύουν, βέβαια και αυτά που έχουμε δημοσιεύσει με αναλυτικούς πίνακες για τη διαγραφή των φοιτητών μετά από κάποια χρόνια σπουδών (δείτε την παλαιότερη ανάρτησή μας εδώ). […]

Comments are closed.