Της Έλενας Σκούφου
Πρωταγωνιστούν: Min-soo Jo, Jung-Jin Lee, Ki-Hong Woo
Σενάριο/σκηνοθεσία: Ki-duk Kim
Μια ταινία κορεάτικης παραγωγής, που απέσπασε το βραβείο του «Χρυσού Λέοντα» στο Φεστιβάλ Βενετίας για το 2013. Ο τίτλος, εμπνευσμένος απ’ το γλυπτό του Μιχαήλ Άγγελου, που αναπαριστά την αποκαθήλωση του Ιησού, αποτυπώνει ολόκληρο το νόημα της ταινίας σε μια μόνο λέξη «έλεος».
Η ιστορία του KangDoo, ενός αδίστακτου ανθρώπου, που αναλαμβάνει τη συλλογή χρημάτων εκ μέρους ενός τοκογλύφου, θα θέσει στο κοινό βαθιά ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη φύση και τις εκφάνσεις της. Ο νεαρός, μετά το πέρας του χρονικού περιθωρίου εξόφλησης του ποσού, εκβιάζει τους δανειζόμενους και δεν διστάζει να προβεί σε ακραίες ενέργειες προκειμένου να εισπράξει τα χρήματα. Η ωμότητα εκφράζεται με τις λεπτομερείς σκηνές ακρωτηριασμού που εφαρμόζει ο τοκογλύφος στα θύματά του. Σ’ έναν κόσμο όπου τα ανθρώπινα μέλη κοστολογούνται ίσα μ’ ένα κομμάτι σίδηρο απ’ τα σιδηρουργία των θυμάτων του, δεν θα φανταζόμασταν ποτέ ότι ο KangDoo θα αποκάλυπτε και την ανθρώπινη όψη του.
Η ξαφνική εμφάνιση της μητέρας του, η οποία τον εγκατέλειψε μετά τη γέννηση του, θα του αναστατώσει τη ζωή και θα αλλάξει τον ρου της εγκληματικής του καθημερινότητας. Η μητρική αγκαλιά –μέσα στην οποία διακρίνεται ωστόσο κάποιος ερωτισμός –μεταμορφώνει μέρα με τη μέρα τον τριαντάχρονο γιο, ο οποίος προσκολλάται στη μητέρα του όλο και περισσότερο. Σκοπός της όμως και ενώ βουλιάζει μέσα στις ενοχές της, είναι να πάρει εκδίκηση. Ένα είδος χρέους απέναντι στα θύματα που κατέστρεψε ο γιος της. Θέλει να τον πονέσει και να τον τιμωρήσει εξίσου βάναυσα. Έτσι, θέτει σε εφαρμογή το σχέδιό της και ο KangDoo πέφτει πολύ εύκολα στη παγίδα της, καθώς την εμπιστεύεται. Η καταληκτική σκηνή θριάμβου της μητέρας, προκαλεί δέος και ταράζει τον θεατή, αφήνοντάς τον με ανάμεικτα συναισθήματα περί απόδοσης δικαίου.
Η ταινία διαπνέεται απ’ τη βιαιότητα και την απολυτότητα του πρωταγωνιστή, καθώς και την απόρριψη της μητρικής αγάπης, η έλλειψη της οποίας αποδεικνύεται ανασταλτικός παράγοντας για την ισορροπημένη διαμόρφωση του ατόμου. Ο αχνός ερωτισμός που αναπτύσσεται μεταξύ μητέρας-γιου, παραπέμπει σε οιδιπόδειες αναφορές, επιβεβαιώνοντας τον ισχυρισμό για τη μη ομαλή ατομική διαμόρφωση.
Ο Κορεάτης κινηματογραφιστής, περιφέρει τους ήρωές του στις γειτονιές της Κορέας, στα σιδεράδικα των θυμάτων του κεντρικού του ήρωα, αποτυπώνοντας την ένδεια και την οικονομική τους εξαθλίωση, παράλληλα με τον εκβιασμό που υφίστανται απ’ τους δανειστές τους. Το χρήμα αποτελεί την κινητήριο δύναμη, διαφθείροντας τα ήθη, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε υποχείριά του, κάνοντάς τους αντικείμενα εκμετάλλευσης, πατώντας πάνω στην ανθρώπινη ανάγκη, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά πως «το χρήμα κάνει τον κόσμο να κινείται».