Fanaa: Ένα ρομάντζο για θαρραλέους
της Θάλειας Κατσιδώνη
Και κάπως έτσι ήρθε (επιτέλους) η άνοιξη. Λουλούδια που ανθίζουν, ο καιρός βελτιώνεται, όλα αυτά δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την παρακολούθηση κάποιας ρομαντικής (και όχι μόνο) ταινίας. Προσωπικά, όταν ακούω τον όρο ρομαντική ταινία ή ρομαντική κομεντί, το μυαλό μου πηγαίνει αυτομάτως στο Χόλιγουντ. Αυτό δεν είναι όμως και τόσο ορθό, καθώς υπάρχουν παραγωγές ταινιών τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ινδία.
Συγκεκριμένα, το Bollywood παράγει αμέτρητο αριθμό ταινιών ετησίως, οι περισσότερες εκ των οποίων μπορεί να θυμίζουν μιούζικαλ, ωστόσο με μια πιο προσεκτική έρευνα μπορεί κανείς να ανακαλύψει “διαμαντάκια”. Ένα τέτοιο “διαμάντι”, λοιπόν, είναι και η ταινία Fanaa, που κυκλοφόρησε το 2006. Είναι ταινία τριών σχεδόν ωρών που όμως κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ίδια η λέξη “fanaa” σημαίνει κατεστραμμένος/κατεστραμμένη. Είναι από τις ταινίες που δε βαριέσαι ποτέ να βλέπεις, και που κάθε φορά θα σε συγκινεί.
Το πρώτο μισό της ταινίας αυτής μπορεί να χαρακτηριστεί ως τυπικό δείγμα ταινίας του Bollywood. Μουσική, χορός αλλά και πολύς έρωτας. Πιο συγκεκριμένα, μια τυφλή εκ γενετής νεαρή κοπέλα ταξιδεύει στην πρωτεύουσα για να τραγουδίσει σε μια εκδήλωση σχετικά με τον εορτασμό της ανεξαρτησίας της Ινδίας. Εκεί, γνωρίζει έναν μυστηριώδη γυναικοκατακτητή που εργάζεται ως ξεναγός. Τα δύο αυτά άτομα δεν θα αργήσουν πολύ να πέσουν στα δίχτυα του έρωτα.
Στο δεύτερο μισό όμως της ταινίας, η πλοκή αλλάζει 180 μοίρες. Από ρομαντική κομεντί η ταινία μετατρέπεται σε περιπέτεια – θρίλερ. Ο ξεναγός, όχι μόνο δεν είναι ένας φιλήσυχος εργαζόμενος, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας τρομοκράτης, υπεύθυνος μάλιστα για το θάνατο χιλιάδων αθώων πολιτών.
Δε θα πω περισσότερα για να μη χαλάσω την έκπληξη και την αγωνία που δημιουργεί το δεύτερο μισό του φιλμ. Μέσα από την ταινία ερχόμαστε σε επαφή με πολλά γνωμικά, τα οποία εκτός από τροφή για σκέψη, προκαλούν έντονο προβληματισμό. Ενδεχομένως, θα μπορούσαν να προκαλέσουν την αναθεώρηση κάποιων απόψεων και αντιλήψεων που μέχρι σήμερα ίσως θεωρούσαμε δεδομένες.
Ακόμη, από κινηματογραφικής άποψης, η εν λόγω ταινία είναι πολύ προσεγμένη. Υπέροχα τοπία, κατάλληλη μουσική υπόκρουση, έξυπνοι διάλογοι και εξαιρετική επιλογή ηθοποιών. Κάθε φορά που ξαναβλέπω το “Faana”, παρατηρώ όλο και περισσότερες λεπτομέρειες που με αφήνουν άφωνη σχετικά με το ποσό καλή δουλειά έχει γίνει. Δεν είναι τυχαίο πως είναι από τις πιο ακριβές ινδικές παραγωγές.Ένα από τους διαλόγους που χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη μου είναι ο ακόλουθος :
– Είναι ο πατέρας μου κακός άνθρωπος;
– Μερικές φορές κάποιος μπορεί να έχει δίκιο, αλλά όλοι οι άλλοι να θεωρούν ότι είναι κακός. Είναι εύκολο να διαλέξεις μεταξύ του καλού και του κακού. Αλλά, το να διαλέξεις μεταξύ του καλύτερου από δύο καλά ή το λιγότερο κακό από δύο κακά, είναι οι επιλογές της ζωής μας…
Τέλος, να αναφέρω πως η ταινία αυτή έχει κερδίσει αρκετά βραβεία και έχει προταθεί για άλλα τόσα. Συμπερασματικά, τη συνιστώ ανεπιφύλακτα και πιστεύω πως αξίζει τον κόπο να τη δει κάποιος!