European y.o.u.t.h meets politics: Διεθνές σεμινάριο
Η δική μου εμπειρία
Της Ελίζας Σακκά
Κάνοντας την αίτηση στα τέλη του προηγούμενου Σεπτέμβρη δεν είχα καμία προσδοκία, δεν περίμενα καν ότι θα γινόμουν δεκτή στο σεμινάριο και σίγουρα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα βίωνα μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και δυνατές εμπειρίες της ζωής μου.
Το σεμινάριο διεξήχθη στις 23-27 Νοέμβρη σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας. Διοργανώθηκε από τον Jef Europe σε συνεργασία με τον Jef Greece. Αντικείμενο του σεμιναρίου ήταν η φλέγουσα και ύψιστης σημασίας προσφυγική κρίση. Για το συγκεκριμένο σεμινάριο συναντήθηκαν 35 νέοι από 20 χώρες, με σκοπό να συζητήσουν, να ανταλλάξουν εμπειρίες, να εκφράσουν απόψεις και τελικά να συναποφασίσουν τα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν, ώστε να διευκολυνθεί η ζωή των προσφύγων και να δρομολογηθεί η ενσωμάτωσή τους στις χώρες υποδοχής. Ανάμεσα στους 35 νέους ήμουν κι εγώ και μπορώ να μεταφέρω την εμπειρία μου.
Αρχικά, το σεμινάριο δεν είχε την τυπική διάρθρωση, δηλαδή πολύωρες και βαρετές, μερικές φορές, διαλέξεις, που περισσότερο κουράζουν και γεμίζουν τους ακροατές με πληροφορίες που σταδιακά χάνονται. Αντίθετα, χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι non-formal education, με βιωματικό και διαδραστικό χαρακτήρα, που στόχο είχαν να μας κάνουν να βρεθούμε, κατά το δυνατό, στη θέση των προσφύγων, των κυβερνήσεων, των μη κυβερνητικών οργανώσεων που ασχολούνται με αυτό το ζήτημα και να σκεφτούμε τι θα κάναμε στη θέση τους. Πιο συγκεκριμένα, ανάμεσα στις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν ήταν το debate, η ανταλλαγή απόψεων και η συνεργασία σε μικρές ομάδες, με σκοπό την υποβολή προτάσεων για κάποιο θέμα, η ανάληψη ρόλων προσφύγων, η καταγραφή μέτρων, που πρέπει να ληφθούν άμεσα και στη συνέχεια η δημιουργία μίας πολιτικής δήλωσης σχετικής με το θέμα του σεμιναρίου, η οποία υποβλήθηκε για έγκριση στο διοικητικό συμβούλιο του Jef Europe. Ακόμα, έλαβαν χώρα λίγες παρουσιάσεις, μερικές από τις οποίες αφορούσαν μία εφαρμογή σχετική με τους πρόσφυγες και μία ελληνική μη κυβερνητική οργάνωση με την ονομασία Generation 2.0, η οποία μάχεται υπέρ της χορήγησης της ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς, αλλά είναι ενεργή και στο προσφυγικό ζήτημα.
Επίσης, στις παραπάνω διαδικασίες μας συνόδευαν δύο μέλη του Jef Europe, καθώς και ένας youth trainer. Ήταν ο συντονιστής των δραστηριοτήτων και φρόντιζε να μην κουραζόμαστε, να μην χάνουμε το ενδιαφέρον μας και να είμαστε πάντα ενεργητικοί, με όρεξη να συμμετέχουμε και να συμβάλλουμε με το δικό μας τρόπο στις διαδικασίες του σεμιναρίου.
Πέρα από το αντικείμενο του σεμιναρίου, που είναι επίκαιρο και αναμφίβολα σημαντικό, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη, ένα άλλο στοιχείο που έκανε το συγκεκριμένο σεμινάριο τόσο ξεχωριστό ήταν η πολυπολιτισμικότητα. Νέοι από 20 χώρες, με διαφορετικό εκπαιδευτικό υπόβαθρο, διαφορετικά βιώματα και διαφορετικό τρόπο ζωής αντάλλαξαν απόψεις πάνω σε ένα κοινό ζήτημα, που μας αφορά όλους. Οι εμπειρίες διέφεραν ριζικά, καθώς, για παράδειγμα, στην Ελλάδα οι πρόσφυγες κοιμούνται σε σκηνές και στη Γερμανία δίνεται σε ορισμένους η δυνατότητα να σπουδάσουν στα γερμανικά πανεπιστήμια. Οι λόγοι αυτών των διαφορών είναι πολυάριθμοι και ο σκοπός μου δεν είναι να τους αναλύσω εδώ, αλλά να αναφέρω την εξόφθαλμη διαφορά. Επιπλέον, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η εμπειρία μίας συμμετέχουσας από την Εσθονία, η οποία για κάποιο χρονικό διάστημα είχε εργαστεί ως εθελόντρια σε ένα χώρο συγκέντρωσης προσφύγων στην Ουγκάντα και μοιράστηκε μαζί μας πολλά από όσα είχε βιώσει εκεί. Ο κάθε συμμετέχων έφερε κάτι ξεχωριστό σε αυτό το σεμινάριο, που σίγουρα δεν θα ήταν το ίδιο, αν όλοι προερχόμαστε από την ίδια χώρα.
Μετά το τέλος του σεμιναρίου, αυτό που αποκόμισα είναι ότι όσο “μικροί” και αδύναμοι κι αν πιστεύουμε ότι είμαστε, αν δράσουμε στοχευμένα, αποφασιστικά και κατά προτίμηση συλλογικά, όλα είναι δυνατά. Δε λέω ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά ακόμα κι αν βοηθήσουμε λίγους ανθρώπους να ζήσουν καλύτερα, τότε θα έχουμε αλλάξει πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε.