12 Years A Slave (12 Χρόνια Σκλάβος)
Η ταινία «12 Years A Slave» αφηγείται μια αληθινή ιστορία με πρωταγωνιστή τον Solomon Northup, ο οποίος έγραψε και το ομώνυμο βιβλίο. Περιέγραψε την πιο βάναυση περίοδο της ζωής του, την οποία επάξια εκτέλεσε σκηνοθετικά ο Steve MacQueen και αποτύπωσε σε διαλόγους ο σεναριογράφος John Ridley. Μία δραματική ταινία του 2013 που έμελλε να καθηλώσει καθολικά το κοινό για πάντα.
Υπόθεση
Στην εποχή πριν από τον αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο, το 1841, ο Solomon (Chiwetel Ejiofor) είναι ένας μορφωμένος ελεύθερος Αφρο-αμερικανός άντρας. Ζει στη Σαρατόγκα της Νέας Υόρκης με την οικογένεια του. Ο ίδιος, ταλαντούχος βιολιστής, εξαπατάται από δυο άντρες που τον προόριζαν για διεθνή καριέρα, προσφέροντάς του μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Ώσπου, γρήγορα στη ροή της ταινίας αποδεικνύεται ότι πρόκειται για απάτη. Χρησιμοποίησαν το ταλέντο του και εκμεταλλεύτηκαν τη καλοσύνη του για να τον πουλήσουν ως σκλάβο.
Εκεί, λοιπόν, στον αμερικανικό Νότο, ο πρωταγωνιστής της ταινίας βρίσκεται αντιμέτωπος με μία πρωτόγνωρη για αυτόν πραγματικότητα, εκτελώντας διαταγές από τους «ιδιοκτήτες» του και ζώντας στην πραγματική εξαθλίωση του ανθρώπινου όντος. Μακριά από την οικογένειά του ζει 12 ολόκληρα χρόνια χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους, χωρίς να μπορεί να αποδείξει ότι δεν πρέπει να βρίσκεται εκεί, καθώς είναι ελεύθερος πολίτης.
Υπόβαθρο
Η ταινία αποτελεί μια διαυγή απεικόνιση της κατάστασης που επικρατούσε τότε. Δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος και η κοινωνία λανθασμένα διαμορφώθηκαν, έχοντας ανυψώσει τους «λευκούς» και έχοντας μειώσει τους «μαύρους». Για εκείνη την εποχή, και δυστυχώς και για τη σημερινή εποχή, το διαφορετικό χρώμα δέρματος συνεπαγόταν και διαφορετικό τρόπο μεταχείρισης. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, δεν υπήρχε κανένα έλεος προς τον άνθρωπο. Τους δούλους τους τούς αντιμετώπιζαν σαν αντικείμενα και είχαν μόνο οικονομική αξία για αυτούς, καθώς αποτελούσαν μέρος της περιουσίας τους και εργατικά χέρια για τα χωράφια τους. Σε οποιαδήποτε αντίρρηση σε εντολές και θελήματα, οι σκλάβοι τιμωρούνταν με πολλαπλά μαστιγώματα στο σώμα τους, κρεμάλες, δίχως να μπορούν ή να τους επιτρέπεται να αντισταθούν.
Ο σκηνοθέτης έχει με επιτυχία αποτυπώσει όλα τα συναισθήματα που προκαλεί αυτή η σκληρή πραγματικότητα. Οι σκηνές, ως επί το πλείστον είναι σκοτεινές και δίνουν στο θεατή μια αρνητική αίσθηση. Είναι σαν να οπτικοποιείται ο πόνος των σκλάβων. «Δώδεκα χρόνια σκλάβος», μία ταινία που έχει λάβει με την αξία της πολλά βραβεία και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές.