Φύλακας άγγελος: Η μητέρα μου, η μαμά σου, οι μάνες όλου του κόσμου
της Ιωάννας Θεοδωροπούλου
Δεν είναι μία αλλά πολλές, δεν είναι ίδιες αλλά μοναδικές. Όλες οι μητέρες γιορτάζουν σήμερα, οποιαδήποτε υπόσταση κι αν έχουν για τον καθένα μας. Ένας φύλακας άγγελος παντοτινός και ανιδιοτελής και συνάμα ένας γλυκός μπελάς με τα δικά του βάσανα, μορφές ιερές και δοξασμένες ανά τους αιώνες, είναι οι μητέρες. Η σημερινή γιορτινή μέρα συνιστά μια αφορμή λοιπόν, να εκφράσουμε πιο έκδηλα την αγάπη και το σεβασμό μας προς εκείνες και να τις κάνουμε να νιώσουν ακόμη πιο ξεχωριστές.
Η ημέρα της μητέρας ανάγεται κατ’αρχήν στην αρχαιότητα. Οι άνθρωποι τότε λάτρευαν τη Μητέρα Γη (Γαία), τη σύζυγο του Ουρανού. Στη συνέχεια, αποδέκτης της λατρείας κατέστη η κόρη της Γης, Ρέα, η οποία λατρευόταν ως «Μητέρα των Θεών», καθώς και Θεά της γης και της γονιμότητας κατά την εαρινή περίοδο. Η γιορτή της μητέρας καθιερώθηκε τον 20ο αιώνα μετά από μια σειρά αμερικανικών-αγγλικών κινημάτων και εκδηλώσεων με πρωταγωνίστριες τις Ann Maria Jarvis και Julia Ward Howe. Στην Ελλάδα συγκεκριμένα, η γιορτή της μητέρας συνδέθηκε αρχικά με την ημέρα της Υπαπαντής (2/02), ενώ από το 1960 γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, όπως και σε όλο τον κόσμο.
Η μητέρα ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε ένα πρόσωπο με εξέχουσα, σπουδαία και μοναδική αξία για την έναρξη και τη συνέχιση της ζωής, όπως γίνεται φανερό και από την ανάγκη των ανθρώπων, είτε να τη λατρεύουν ως Θεά, είτε να καθιερώνουν μια μέρα αφιερωμένη σε αυτήν. Επίσης, πολλοί ποιητές και πεζογράφοι ύμνησαν τη μητρική φιγούρα:
Η μητέρα, Γεώργιος Βιζυηνός
«Πως να πειράξω τη μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί…»
Τύψεις, Ντίνος Χριστιανόπουλος
«…όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν: …μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου, όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω μ’ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει βουβή, ξενυχτισμένη και χλωμή…»
Οδυσσέας Ελύτης
«Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει, που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου»
Ποιός άραγε μπορεί να αρνηθεί, οτι εν μέσω ταραχής, σε ένα αυθόρμητο ψέλλισμα χαράς ή απόγνωσης αναφώνησε τη φαινομενικά και μόνο, τοσοδούλα λέξη, ΜΑΜΑ. Σε όλες λοιπόν τις περίπλοκες αλλά συνάμα και τόσο απλές μορφές, τις γενναίες αυτές γυναίκες, που μοιάζουν σαν σταγόνες νερό μπροστά στον κίνδυνο του παιδιού τους, ακόμη κι αν κατάγονται από διαφορετικές φυλές και πολιτισμούς, στη μητέρα μου, στη μαμά σου, στις μάνες όλου του κόσμου, εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!