Φοιτητικές φήμες για μία σχέση!
Από τη Νίκολα Παγκράτη.
Δεν πρόλαβα να έρθω να σπουδάσω και έφτασε στα αυτιά μου η ατάκα που περισσότερο απεχθάνομαι. “Μην κάνεις σχέση τώρα ως φοιτήτρια”, μου λένε, “Δεν θα καταφέρεις να ζήσεις τη φοιτητική σου ζωή”, συμπληρώνουν αμέσως μετά. Και εκεί αναρωτήθηκα και πνίγηκα μόνη μου σκεπτόμενη ότι θα κάνω σχέση κάποια στιγμή και ότι θα πνιγώ από την πολλή δέσμευση ή ακόμα χειρότερα εάν είχα μία σχέση, να χωρίσω για να καταφέρω να ζήσω. Φίλε μου φοιτητή/τρια, μην κάνεις το λάθος και τα ακούσεις όλα αυτά. Προτιμάς να ζήσεις μία φοιτητική ζωή μόνος σου κυνηγώντας συνέχεια ένα φλερτ (γιατί κακά τα ψέματα αλλά ο έρωτας δεν πάει κατά παραγγελία), ή θα ήταν καλύτερο να δημιουργήσεις κάτι, κάτω από ώριμες και συνειδητοποιημένες καταστάσεις πάντα, έτσι ώστε να μοιραστείς στιγμές με έναν δικό σου άνθρωπο; Και δεν θα σταθώ εδώ, θα σου πω κι άλλα γιατί για φοιτητική ζωή μιλάμε και νομίζουμε όλοι ότι θα περνάμε ατελείωτες ώρες hangover και τον φραπέ στο καφέ τις ημέρες με τον ήλιο. Λες και η φοιτητική ζωή είχε ορισμό. Όχι, γιατί, εάν είχε, θα την είχανε προσδιορίσει μέχρι τώρα.
Ας ξεκινήσουμε όμως από πιο ελαφριές καταστάσεις. Για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι γνωρίζουμε ότι στον κόσμο ο καθένας βιώνει διαφορετικές εμπειρίες. Υπάρχουν αυτοί που μεγάλωσαν χωρίς γονείς, αυτοί που οι γονείς τους είχαν πολλά σοβαρά προβλήματα υγείας, αυτοί που έχασαν τον ένα τους γονιό από μία ασθένεια και πολλές άλλες περιπτώσεις που για τον καθένα όμως που το βιώνει είναι ένα σημαντικό στίγμα στη ζωή του. Ποτέ – και το λέω με όλη μου την καρδιά – δεν εμπόδισε μία εμπειρία άσχημη έναν άνθρωπο που πραγματικά επιθυμούσε να κάνει μία σχέση, να δημιουργήσει μία κοινή ζωή με έναν σύντροφο. Κακά τα ψέματα, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες, δικαιολογίες, γιατί άλλοι μεγάλωσαν σκληρά και άλλοι πληγώθηκαν. Το θέμα είναι ότι εάν επιλέξουμε να μην εξελιχθούμε και εάν επιλέξουμε να μείνουμε στάσιμοι και όχι να γίνουμε όσο καλύτεροι μπορούμε, μόνοι μας θα μείνουμε. Κακά τα ψέματα, αλλά μας έμαθαν παραπάνω από όσο έπρεπε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, μας μεγάλωσαν σε έναν κόσμο που οι άπληστοι άνθρωποι είναι σε κάθε γωνία και μας μεγάλωσαν εκεί που η αγάπη μεταφράζεται ως πράξη ικανοποίησης προσωπικών και μόνο αναγκών! Κακά τα ψέματα αλλά δεν είναι μόνο οι γονείς μας που θα μας μάθουν να αγαπάμε, εμείς το μαθαίνουμε με τον καιρό.
Και έρχομαι εδώ και συμπληρώνω μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο ότι μία γυναίκα θεωρεί ότι όλοι οι άντρες δεν αξίζουν, ότι όλοι είναι ίδιοι και το ίδιο συμβαίνει και από την πλευρά των αγοριών… Τι σημαίνει όλοι είναι έτσι; Και για ποιό λόγο εμείς οι “τάχα” προοδευμένοι μένουμε τόσο στάσιμοι και δεν ανεβαίνουμε ένα σκαλάκι στον δρόμο προς την αντιμετώπιση των αρνητικών απόλυτων συναισθημάτων μας; Δεν με εκνευρίζουν αυτοί που επιλέγουν τη μοναξιά, βλέπεις, με εκνευρίζουν αυτοί που την κατακρίνουν, που θεωρούν ότι είναι ένα άδικο αποτέλεσμα της ζωής, αυτοί που ψάχνουν να δουν τι φταίει γύρω τους και να ρίξουν την ευθύνη σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό τους. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε για μισό λεπτό να κάνει ένα διάλειμμα και να δει πόσα θα του χάριζε μία σχέση. Ποιός μπορεί να αντικαταστήσει την αγκαλιά που θα σου κάνει ο άνθρωπός σου όταν γυρίσεις σπίτι, το τηλέφωνο μέσα στη μέρα που θα δείξει ενδιαφέρον, την αγκαλιά στο τέλος της μέρας που θα σου χαρίσει ανακούφιση, το χαμόγελο και τη ματιά τη στοργική, που θα μαγειρέψει όταν θα αργήσεις από το μάθημα, που θα σε προσέχει σαν να είσαι το πολυτιμότερο πράγμα που έχει;
Και κανείς δεν έπρεπε να ξεστομίσει ότι όταν κάνουμε σχέση δεν ζούμε την φοιτητική μας ζωή, γιατί εάν είναι μία σχέση σκλαβιά μην την κάνετε ποτέ γιατί δεν θα ζήσετε ευτυχισμένοι. Η σχέση είναι επιλογή και άμα θέλετε να σας χαρίσει ολοκλήρωση και ευτυχία έχετε ίδια χρόνια δουλειάς με όσα είχατε στο σχολείο, δεν σταματάει ποτέ η εξέλιξη, θέλει δύναμη, υπομονή και αντοχές. Και δεν είναι στον χαρακτήρα, είναι απλά και μόνο, εάν θα νιώσεις τόσο δυνατά συναισθήματα, για να γίνεις δεκτικός και να αποκτήσεις αυτές τις αρετές. Εάν όμως πραγματικά αισθάνεσαι την αγάπη που σε πεισμώνει που σου δίνει τέτοια ένταση στο αίμα, σου προσφέρει τη δυνατότητα να νιώσεις ανίκητος ατσάλινος στην ψυχή και αέναος στο στίγμα που αφήνεις, τότε για αυτήν την αγάπη να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Κι αν πληγωθείς και πέσεις κάτω, να ξανασηκωθείς, όλα για κάποιο λόγο γίνονται και από τίποτα δεν βγαίνεις χαμένος… Είμαστε φοιτητές στην ηλικία που ο έρωτας έχει την πιο φρέσκια και ώριμη μορφή ταυτόχρονα σε ισορροπία. Εάν δεν τα δώσετε όλα έστω μια φορά δεν θα καταφέρετε ποτέ να καταλάβετε ποιός άνθρωπος σας συμπληρώνει.. Αγαπήστε, λοιπόν, με όλη σας την ψυχή και όλο σας το είναι και θα δείτε ότι μία μέρα θα υπάρξει ένας άνθρωπος που θα σας αγαπήσει το ίδιο! Ο κόσμος μπορεί να μας προσφέρει τόση αγάπη αλλά εμείς έχουμε επιλέξει να μην το βλέπουμε ή να μην το διαλέγουμε..
Καλή τύχη!
Εάν το άρθρο σου φάνηκε ενδιαφέρον ή συνέβαλε στην ποιοτική πληροφόρησή σου, τότε η ομάδα του citycampus.gr σε προσκαλεί να κάνεις like στην σελίδα μας στο facebook, καθώς και να διαδώσεις το περιεχόμενό του σε φίλους και γνωστούς σου!
https://www.facebook.com/pages/citycampusgr/461609287249537
Ή μπορείς να γίνεις μέλος στην ομάδα μας:
https://www.facebook.com/groups/citycampus.gr/
Ή να μας δώσεις το email για να ενημερώνεσαι μέσω του newsletter μας
http://citycampus.gr/wp-login.php?action=register
Αν πάλι είσαι πρωτοετής, έλα να ανταλλάξεις απόψεις και εμπειρίες στην ομάδα μας:
https://www.facebook.com/groups/protoeteis2014/
Αν θέλεις να συμμετέχεις στη συγγραφική ομάδα του CityCampus, στείλε μας παρουσίαση του εαυτού σου, ενδιαφέροντα, Τμήμα και Πανεπιστήμιο και το προφίλ σου στο facebook στο: info@citycampus.gr
Η φωτογραφία είναι από το freedigitalphotos.net
