Φοιτητές και ΜΜΜ: Μια σχέση μίσους και πάθους
Της Μυρτώς Υφαντή
Εάν σπουδάζεις στην Αθήνα, αναμφισβήτητα κάτι που ευχαριστιέσαι είναι οι πολλές επιλογές που σου προσφέρονται απλόχερα σε πολλούς τομείς: διασκέδαση, ψώνια, βόλτες. Αν, μάλιστα, προέρχεσαι και από την επαρχία, ο ενθουσιασμός καταλαμβάνει αρχικά το «είναι» σου. Τα μετρό, τα τρένα, τα λεωφορεία και όλα τα Μ.Μ.Μ. γίνονται σύμμαχοί σου. Τακτικά δρομολόγια, βραδινή λειτουργία, μεταμεσονύκτια –ορισμένες φορές- κυκλοφορία, σε έχουν κάνει να αισθάνεσαι ότι πας παντού και όποτε θέλεις.
Έλα όμως που –όπως σε κάθε τομέα- ο αρχικός ενθουσιασμός κάποια στιγμή φεύγει… Η σχέση σου με τα Μ.Μ.Μ. ενδέχεται να περάσει κρίση και να μετατραπεί σε μια σχέση πάθους – μίσους. Τι φταίει; Η ρουτίνα της καθημερινότητας και τα τρίτα πρόσωπα. Πάμε να εξετάσουμε ένα- ένα τα προβλήματα.
Ασυμφωνία Χαρακτήρων
Έστω ότι βρίσκεσαι σε ένα λεωφορείο ασφυκτικά γεμάτο και μάλιστα κάπου στο μέσο του. Κόβεις το κεφάλι σου πως δε χωρά άλλος. Παρ’ όλα αυτά, στην επόμενη στάση οι πόρτες ανοίγουν και ακούς μια αγανακτισμένη φωνή: «Μα προχωρήστε λίγο προς τα μέσα». Αναρωτιέσαι ποιο είναι το νόημα της φράσης, αφού εσύ βρίσκεσαι ήδη στη μέση, όπου δεν πέφτει καρφίτσα. H αγανακτισμένη φωνή, όμως, συνεχίζει: «Έλεος, είναι άδειο στη μέση, προχωρήστε». Είναι η στιγμή που θα ακολουθήσει η ερώτηση «Και πού να πάμε;», για να πάρει τη σειρά της η απάντηση «Κι εγώ τι να κάνω; Τόση ώρα περιμένω έξω». Αυτό θα συνοδευτεί από τη διατύπωση «Πάρτε το επόμενο λεωφορείο, κυρία μου». Τη ρουτίνα σπάει ο οδηγός με ένα απροσδόκητο κλείσιμο της πόρτας. Απλή ασυμφωνία χαρακτήρων.
Θυσίες
Δεν πειράζει που αυτή τη μέρα έχεις 39 πυρετό, δεν πειράζει που έχεις φοβερό πονοκέφαλο, δεν έχει καμία σημασία το γεγονός ότι σε πονάει η κοιλιά σου ή υποφέρεις από τις φλέβες στα πόδια σου. Όταν θα μπει η γιαγιά στο λεωφορείο, θα πρέπει να κάνεις ένα σάλτο και να αδειάσεις τη θέση. Ειδάλλως, θεωρείσαι ανεπρόκοπος, αναίσθητος και αγενής νέος.
Απουσία υποστήριξης
Τι χαρά! Προλαβαίνεις το μετρό. Είναι, βέβαια, γεμάτο και θέλεις να πιαστείς από κάπου, ώστε να μην πέσεις. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν κατασκευαστεί οι στύλοι στο μέσο των βαγονιών. Αυτοί οι στύλοι δεν έχουν δημιουργηθεί για να στηρίζει το βάρος του πάνω τους ένα άτομο και τα άλλα να μην έχουν από πού να κρατηθούν. Φοβερό;
Αυτή η σχέση σε πνίγει
Παγκόσμια συγκίνηση έχει προκαλέσει το δράμα των επιβατών του λεωφορείου 230. Το μόνο που μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς όμορφα όταν επιβαίνεις στο 230 είναι η έκφραση «τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρό μπουκαλάκι». Διότι, τι πιο φυσιολογικό από την καθιέρωση ενός λεωφορείου σχεδόν σε μέγεθος Smart για την κάλυψη της απόστασης Ακρόπολη- Ζωγράφου; Και κάθε φορά, η ίδια αγωνία: Θα μπω; Θα βγω; Αν μπω, θα μπορώ να αναπνέω;
Αδιαφορία
Αγαπημένε Ηλεκτρικέ, κάποτε μας έδινες σημασία. Κάποτε μας αγαπούσες και σεβόσουν τις ανάγκες μας ως νέων παιδιών. Την Παρασκευή και το Σάββατο λειτουργούσες μέχρι τις 2:00. Τώρα απλά αδιαφορείς.
Κάποιος άλλος κλέβει την… παράσταση
Ρεσιτάλ ευρηματικότητας δίνουν οι «πορτοφολάδες» στη θεατρική παράσταση Μ.Μ.Μ. Καινοτόμες χρήσεις του ξυραφιού και του μαχαιριού, απίστευτοι ελιγμοί εντός τσεπών, αθόρυβη μετακίνηση του φερμουάρ. Το κοινό παρακολουθεί αποσβολωμένο με την τσάντα στο στόμα!
Οι αμήχανες στιγμές
Βρίσκεις θέση στο μετρό και δε θέλεις να διαβάσεις κάτι ή να ασχοληθείς με το κινητό σου. Πού θα ρίξεις το βλέμμα σου; Στον απέναντι; Όχι, γιατί νομίζεις τόση ώρα ότι σε κοιτάζει και αυτός. Στον όρθιο τύπο μπροστά σου; Μπα, κι αυτός κάποια στιγμή θα σε κοιτάξει περίεργα. Δύο είναι οι λύσεις: Ή θα κοιτάζεις αχανώς στο βάθος του βαγονιού ή θα στρέψεις το βλέμμα σου προς το παράθυρο. Κι ας μη βλέπεις τίποτα. Μαύρο! Δεν πειράζει. Προσοχή! Στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχει πιθανότητα να διασταυρωθεί το βλέμμα με τον απέναντί σου μέσω της αντανάκλασης του τζαμιού! Αν είσαι κοπέλα, προσοχή και στις… τρυφερές και σε καμία περίπτωση αθώες προσεγγίσεις του αντίθετου φύλου.
Τα ίδια και τα ίδια
Κάποια στιγμή, οι πολλές και επαναλαμβανόμενες διατυπώσεις σε κουράζουν. «Θα κατεβείτε;», «Να περάσω;», «Για Ομόνοια από εδώ;», «Έχεις εισιτήριο;», «Μου το χτυπάτε λίγο;», «Θέλετε να καθίσετε;», «Ανοίγετε λίγο το παράθυρο;», «Πέρασε το 608;», «Σύνταγμα θα αδειάσει», «Προσέξτε τα πορτοφόλια σας».
Έλλειψη προτεραιοτήτων
Τι κι αν εσένα η φωνή «Παρακαλούμε να αναμένετε την αποβίβαση των επιβατών από τον συρμό πριν επιβιβαστείτε σε αυτόν» σου έχει γίνει έμμονη ιδέα; Υπάρχουν κάποιοι που δε θα το καταλάβουν ποτέ. Σαν το «‘Έλξατε- Ωθήσατε».
Η απιστία
Όλα αυτά, συν τις μυρωδιές που αναδύονται, ειδικά το καλοκαίρι, συν την ακύρωση δρομολογίων, συν τις απεργίες, σε κάνουν να σκέφτεσαι το ταξί ή, ακόμα καλύτερα, τα πόδια σου. Μπορείς όμως πραγματικά να «απατήσεις» τα Μ.Μ.Μ.; Το αντέχουν η τσέπη και τα πόδια σου; Μάλλον όχι. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι τα Μ.Μ.Μ. είναι το λιμάνι σου.
Ας μη γελιόμαστε, λοιπόν. Σίγουρα κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν, αλλά τα Μ.Μ.Μ. κατά βάθος τα αγαπάς. 220, 221, 235, 608, 250, άντε και το 230. Αριθμοί που συμβολίζουν τα φοιτητικά σου χρόνια στην Αθήνα. Πανεπιστήμιο, Σύνταγμα και κυρίως, Ευαγγελισμός. Σταθμοί στη φοιτητική σου ζωή. Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Κάποτε, στο άκουσμα αυτών των λέξεων θα συγκινείσαι. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται…