Το SURVIVOR του πρώτου έτους στα Ιωάννινα
Της Μαίρης Καραμπίνα
Πού, πώς, πότε και γιατί: όλα όσα πρέπει να ξέρεις.
Το καλοκαιράκι πέρασε, η 24η του Αυγούστου ξημέρωσε, οι βάσεις βγήκαν κι εσύ, με μάτια δακρυσμένα -είτε από χαρά, είτε από θυμό και απογοήτευση- άκουσες τα συχαρίκια σου, μάζεψες τα μπογαλάκια σου, φόρεσες δυο πάνινα παπούτσια, όπως αρμόζει, και κίνησες προς αναζήτηση νέας, φοιτητικής
και (κυρίως) δικής σου στέγης. Πλέον, ζεις στα Γιάννενα· τα “γυάλινα Γιάννενα” (του Μιχάλη Γκανά), την “μικρή πολή” (του Δημήτρη Χατζή)· στα Γιάννενα της κυρά Φροσύνης και του Αλή Πασά, των παγουράδων, της βροχής και των αμέτρητων τσιπουράδικων.
Οι πρώτες ακαδημαϊκές εβδομάδες έχουν κυλήσει, τις πρώτες απόπειρες ανακάλυψης και προσαρμογής στην καινούργια καθημερινότητα τις έχεις κάνει και τα πρώτα βράδια στο φοιτητικό σου σπίτι είναι ήδη παρελθόν. Μην φρικάρεις αν, παρ’ όλα αυτά, νιώθεις ακόμη χαμένος και αν όλα σου μοιάζουν ακόμη λιγάκι ξένα. Αυτός ο φανταστικός οδηγός έρχεται να σου σώσει τη ζωή και να σε μυήσει στα μυστικά της πόλης, όπου θα περάσεις τα επόμενα, τουλάχιστον τέσσερα, χρόνια της ζωής σου.
Με τη σειρά μου, σε συγχαίρω, λοιπόν, και σε καλωσορίζω στην καινούργια και -σύμφωνα με έγκυρες μελέτες και στατιστικές- την καλύτερη φάση της ζωής σου. Ανασκουμπώνομαι, ξύνω τα μολύβια μου, προσπαθώ να ξεπεράσω την ασίγαστη ζήλια μου για κάθε νεότερό μου πλάσμα σε αυτόν τον κόσμο και θα προσπαθήσω παρακάτω να σου μεταλαμπαδεύσω λίγη από τη σοφία μου.
Σχολή (αυτή η μάστιγα)
Ίσως ανήκεις σε εκείνη την κατηγορία φοιτητών που θα πατήσουν το πόδι τους στο χώρο της σχολής για πρώτη φορά στην εξεταστική του Ιανουαρίου -αν όχι αργότερα- και ίσως η εμπειρία σου με τα ακαδημαϊκά πράγματα περιορίζεται, για την ώρα, στην εγγραφή σου στο τμήμα. Τουλάχιστον, έχεις βρεθεί έστω μία φορά στο χώρο του Τ.Ε.Ι. ή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Αν η σχολή σου ανήκει στο δεύτερο ίδρυμα, σημαίνει ότι έχεις ήδη φωτογραφήσει το βιβλίο που δεσπόζει στην είσοδο και έχεις συστηθεί με το Μεταβατικό (τις γραμματείες ντε!) και αυτά δεν είναι διόλου αμελητέα. Ειδικά για το κεφάλαιο “Μεταβατικό” και την επιβίωσή σου μέσα σε αυτό, σου αξίζουν κάποια συγχαρητήρια. Κυρίως, αν είσαι από τους ανθρώπους με μηδέν προσανατολισμό που θα φθάσουν 5ο έτος και ακόμη θα αισθάνονται, μόλις μπουν στο κτίριο, σαν να εισήλθαν στον λαβύρινθο του Πάνα. (Αν είσαι ένας από αυτούς, τους αρκετούς που ζουν ανάμεσά μας, προσπέρασε την παρακάτω παράγραφο.)
Ωστόσο, το πιθανότερο είναι πως λογικά, μέχρι αυτή τη στιγμή, έχεις ήδη μάθει τα κατατόπια της σχολής σου. Μπορεί να μην ξέρεις ακόμη πού βρίσκεται το γραφείο του τάδε καθηγητή (τι εννοείς έχει ο κάθε καθηγητής δικό του γραφείο; Και ο διευθυντής; Έχει κι αυτός ξεχωριστό δικό του;), αλλά, αν μη τι άλλο, ξέρεις πια σε ποιο διάδρομο πρέπει να στρίψεις για να βγεις στο αμφιθέατρο ή σε εκείνη την αίθουσα που έχεις εργαστήριο κάθε Παρασκευή πρωί. Λογικά έχεις ήδη μάθει την playlist που παίζει σε loop στο ραδιοφωνικό σταθμό που έχει επιλέξει το κυλικείο σου να βάζει καθημερινά και απέχεις μόνο μια ανάσα από το να αποδεχθείς ότι αυτό το απροσδιορίστου χρώματος και γεύσης ζουμί είναι ό, τι κοντινότερο σε καφέ μπορείς να βρεις εκεί μέσα. Λοιπόν, αποδέξου το. Αλλά αν, παρ’ ελπίδα, ανακαλύψεις κάποια πηγή αυθεντικού -με άρωμα και γεύση- καφέ, εντός πανεπιστημιούπολης, σε παρακαλώ ενημέρωσέ με και πληρώνω όσο-όσο.
Μάλλον έχεις φάει ήδη στη Λέσχη και έχεις βαρεθεί να ακούς ότι η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων είναι μία από τις πιο πλούσιες και ενημερωμένες (και με βάση το εμβαδόν, η μεγαλύτερη) ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες της χώρας. Εκείνο που δεν ξέρεις ακόμη -και ούτε το φαντάζεσαι, γιατί μόλις τελείωσες το σχολείο και “δε θα χρειαστεί να διαβάσεις ποτέ ξανά”- είναι πόσες εργατοώρες θα περάσεις μέσα σε αυτή, παραμονές εξεταστικών. Δεν ξέρεις ακόμη ότι ο όροφος στον οποίο θα επιλέγεις να κάθεσαι είναι αντιστρόφως ανάλογος του διαβάσματος που θέλεις να κάνεις (οι θέσεις του ισογείου και, κατά περιπτώσεις, του 1ου ορόφου είναι αποκλειστικά για selfies και check-in, με hashtag #stuDYING) καθώς και ότι η κάρτα δανεισμού πράγματι θα σου χρειαστεί -έστω και 3,5 χρόνια αφότου την έβγαλες.
Μπορεί, επίσης, να μην ξέρεις ακόμη πού είναι το Συνεδριακό Κέντρο, το γυμναστήριο ή η κάθε πτέρυγα των εστιών, αλλά θα τα μάθεις όλα εν καιρώ. Ίσως, βέβαια και ποτέ. Όπως ποτέ δε θα πας και στη Μονή Δουρούτης, την εκκλησία που βρίσκεται μέσα στο campus -εκτός κι αν φθάσεις 28ο εξάμηνο και αναγκαστείς να επικαλεστείς, με απόγνωση, τα θεία για να δεις κι εσύ, αλλά και η δόλια μάνα, το πτυχίο σου.
Απόσταγμα σοφίας:
Όταν οι κοπέλες στο κυλικείο της βιβλιοθήκης σε ξέρουν με το μικρό σου όνομα και φτιάχνουν τον καφέ σου πριν τον παραγγείλεις, το έχεις παρακάνει με το διάβασμα.
Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από το να κλείνεις το ξυπνητήρι και να αλλάζεις πλευρό τις κρύες μέρες του χειμώνα που ο ουρανός είναι μαύρος και μοιάζει να μην ξημέρωσε ποτέ. Ωστόσο, προσπάθησε να κρατάς μία -μικρή έστω- επαφή με τη σχολή σου και να περνάς έναν χ αριθμό μαθημάτων ανά έτος. Ξέρω πως δεν μπορείς καν να το διανοηθείς τώρα, αλλά θα έρθει μία μέρα, που θα είσαι 6ο έτος, θα δίνεις μάθημα και θα σου κάνουν επιτήρηση μεταπτυχιακοί, που κάποτε ήταν συμφοιτητές σου.
Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (το μαγικό 16)
Ας ξεκινήσουμε με την εξαίρεση στον γενικό κανόνα, και ας υποθέσουμε ότι είσαι ένας από τους λίγους που η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση επισφραγίστηκε, “ανταμείφθηκε” ή συνοδεύτηκε από ένα δίπλωμα οδήγησης και ένα δικό σου αυτοκίνητο. Εκ μέρους των οδηγών της πόλης, να σε καλωσορίσω, στην κόλαση. Οι δρόμοι είναι στενοί και γεμάτοι λακκούβες, ο αριθμός των πεζόδρομων αυξάνεται ραγδαία, τα στενά μονής κυκλοφορίας αλλάζουν κατεύθυνση ανά εβδομάδα και η πλειοψηφία όσων κρατούν τιμόνι στα χέρια τους είναι αρκετά αδέξιοι, ώστε να οδηγούν σαν να βρίσκονται στην αλάνα του χωριού τους και να παρκάρουν ή/και να διπλοπαρκάρουν οπουδήποτε τους εξυπηρετεί ανεξαρτήτως σήμανσης, οδικού κώδικα και κοινής λογικής. Φαντάζομαι ότι όλα αυτά δε σου προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση, μιας και δεν αποτελούν προνόμιο των Ιωαννίνων, αλλά τα συναντάς σχεδόν παντού. Ακόνισε, λοιπόν, τα αντανακλαστικά σου, οπλίσου με υπομονή και σκέψου ότι τουλάχιστον θα γλιτώνεις το στριμωξίδι στα αστικά και την ταλαιπωρία των ΚΤΕΛ.
Τι γίνεται, όμως, με εσένα που δεν διαθέτεις ακόμη δικό σου μεταφορικό μέσο, σε ακούω που ρωτάς. Όπως έχεις ήδη διαπιστώσει, τα Γιάννενα είναι μία αρκετά μικρή πόλη, ώστε να μπορείς -ειδικά αν μένεις κεντρικά- να πηγαίνεις σχεδόν παντού με τα πόδια και ευτυχώς για σένα, αφού η συγκοινωνία είναι κάτι παραπάνω από χάλια. Το ίδιο δεν ισχύει, όμως, και για τη μετακίνησή σου από και προς το Πανεπιστήμιο ή το Τ.Ε.Ι. Το 16άρι και το 17άρι αστικό θα γίνουν φίλοι σου· η διαδρομή πολύ πιθανό να σου επιφυλάσσει εκπλήξεις, μιας και θα σου πάρει αρκετό καιρό για να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι η διαδρομή του κάθε λεωφορείου είναι καθαρά προσωπική απόφαση του εκάστοτε οδηγού, στον οποίο θα μάθεις και ότι δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να διαμαρτυρηθείς ποτέ και για τίποτα· θα εκπλήσσεσαι αν τύχει και μπεις σε λεωφορείο που έχει μηχάνημα επικύρωσης εισιτηρίων, πόσο μάλλον αν αυτό λειτουργεί· θα ντραπείς που τόλμησες έστω να διανοηθείς να επιβιβαστείς από οποιαδήποτε πόρτα εκτός της μπροστινής· θα καταλάβεις ότι η καθημερινή αγορά των εισιτηρίων σου είναι μονόδρομος, αφού η μηνιαία κάρτα απεριόριστων διαδρομών είναι πανάκριβη και σιγά-σιγά θα αποδεχθείς συγκαταβατικά όλον τον παραλογισμό που χαρακτηρίζει τα τοπικά μέσα μαζικής μεταφοράς.
Απόσταγμα σοφίας:
Ο ελεγκτής με τον ασύρματο στην κεντρική στάση της λέσχης του Πανεπιστημίου θα στοιχειώσει τα φοιτητικά σου χρόνια.
Διασκέδαση (τι θα κάνουμε απόψε;)
Όσο ο καιρός ακόμη το επέτρεπε, ήπιες τους πρώτους σου καφέδες δίπλα στη λίμνη. Σιγά-σιγά ανακαλύπτεις τις φοιτητοκαφετέριες της πλατείας Πάργης, της Χαριλάου Τρικούπη και των λοιπών δρόμων του κέντρου για τις πρώτες αμήχανες εξόδους με την δεκαπενταμελή -τουλάχιστον!- παρέα των συμφοιτητών σου. Τον απογευματινό καφέ ακολουθούν κρασιά και ούζα στα τσιπουράδικα της Δωδώνης, που θα εξελιχθούν σε ποτά στα club-ελληνάδικα ή άλλα που θεωρούν εαυτόν “εναλλακτικά”- επί της Ανεξαρτησίας. Κάπως έτσι φθάνεις, σε δύο μόλις εβδομάδες παραμονής στα Ιωάννινα να θεωρείς πως ξέρεις όλα τα στέκια της πόλης.
Κάτι μέσα μου γελά σαρκαστικά, γιατί η αλήθεια είναι πως θα σου πάρει από μερικούς μήνες, έως κάποια χρόνια να ανακαλύψεις όλους τους κρυμμένους θησαυρούς που έχει να σου προσφέρει. Μαγαζιά κοντά στη λίμνη, αλλά μακριά από την πολυσύχναστη και πολύβουη πλατεία Μαβίλη, μέσα και γύρω από το κάστρο, σε στενάκια και στοές της παλιάς πόλης. Από ατμοσφαιρικές καφετέριες, με πραγματική αισθητική και τεράστιες ποικιλίες ροφημάτων, μέχρι κουτούκια που μοιάζουν να ξεπήδησαν από ασπρόμαυρη ταινία. Από μπυραρίες μέχρι κοκτεϊλάδικα και από “εναλλακτικά” μπαράκια μέχρι afterάδικα για το αναγκαίο ξεφτίλισμα τις πρώτες πρωινές ώρες.
Σιγά-σιγά θα ανακαλύψεις και ποιο μαγαζί κάνει την καλύτερη κρέπα, πού θα βρεις φθηνό σουβλάκι χωρίς να χρειαστεί να περάσεις δύο μέρες αγκαλιά με τη λεκάνη σου και ποιος φούρνος μένει ανοιχτός όλη νύχτα για να σε γλιτώσει από το hangover της επόμενης μέρας. Θα βάλεις στόχο να δοκιμάσεις όλα τα γλυκά γνωστής αλυσίδας ζαχαροπλαστείων και θα φας λουκουμάδες γεμιστούς με σοκολάτα και μεξικάνικα τάκος.
Είναι όλα ακριβώς μπροστά σου και σε περιμένουν να τα εξερευνήσεις. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να μην κολλήσεις στα πρώτα δύο ή τρία μέρη που θα μάθεις.
Απόσταγμα σοφίας:
Απόκτησε στέκια· μαγαζιά που οι σερβιτόροι ξέρουν πώς πίνεις τον καφέ σου και ο μπάρμαν σερβίρει το ποτό σου δύο λεπτά πριν μπεις.
Πόλη των τεχνών και των γραμμάτων (διάλειμμα από την κραιπάλη και από το τίποτα)
Καλά όλα αυτά, θα μου πεις, αλλά πόσο tichu να παίξεις και πόσα ποτά να πιεις; Πόσες ώρες να περάσεις στη σχολή και πόσο βαθιά μέσα στα βιβλία να χωθείς; Πόσες μέρες να περάσεις σαπίζοντας στο σπίτι και πόσους κύκλους σειρών να τελειώσεις μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο;
Είσαι φοιτητής και -παρά το γεγονός πως τα περισσότερα από όσα σου έλεγαν, περί φοιτητικής ζωής, στα τελευταία σχολικά σου χρόνια, προκειμένου να συγκρατηθείς και να μην κάνεις χαρακίρι κατά τη διάρκεια των Πανελληνίων, ήταν ψέματα- αυτό σημαίνει ότι επιτέλους ο ελεύθερος σου χρόνος, αφ’ ενός είναι αρκετός και αφ’ ετέρου, όντας ενήλικας και με κάποια μεγαλύτερη αυτονομία, μπορείς να τον διαθέσεις όπως εσύ θες. Μπορείς να μάθεις γιουκαλίλι ή να παρακολουθήσεις μαθήματα φωνητικής, γιατί πάντα ήθελες να τραγουδάς καλύτερα στο μπάνιο σου και όλοι ξέρουμε πόσο αυστηροί κριτές είναι τα αφρόλουτρα. Μπορείς να συμμετάσχεις σε κάποια θεατρική ομάδα ή να παρακολουθήσεις σεμινάρια υποκριτικής, για να δώσεις τροφή στον Χορν ή τη Λαμπέτη που κρύβεις μέσα σου. Μπορείς να μάθεις επιτέλους swing και αργεντίνικο tango, ή απλά χασάπικο για να χορεύεις με τους φίλους σου στις μπουζουκλερί της πόλης. Μπορείς να παρακολουθήσεις μαθήματα φωτογραφίας, γιατί ποιος δε θέλει να έχει ένα καλύτερο προφίλ στο instagram, ή να μάθεις πέντε πράγματα παραπάνω για τον κινηματογράφο, μιας και είχες πάντα το μικρόβιο του σκηνοθέτη ή του κριτικού ταινιών. Μπορείς, επίσης, να ξεσκονίσεις τα Γερμανικά που μάθαινες στην Α’ Γυμνασίου, να μάθεις νοηματική ή Quenya, γιατί δεν ξέρεις πότε μπορεί να σου χρειαστεί να επικοινωνήσεις με ξωτικά.
Ξέρω ότι το μηνιάτικό σου ίσως δεν φθάνει ούτε για μακαρόνια, αλλά μην πείθεις τον εαυτό σου ότι για να ασχοληθείς με κάτι -ή με πολλά- από τα παραπάνω χρειάζεσαι μια μικρή περιουσία. Υπάρχει ένας τεράστιος, για τα δεδομένα της πόλης, αριθμός συλλόγων που μπορούν να σου τα προσφέρουν εντελώς δωρεάν ή με ένα μικρό, συνήθως συμβολικό, αντίτιμο, ξεκινώντας από τους συλλόγους του Πανεπιστημίου.
Αν από την άλλη, δεν είσαι σε φάση να μάθεις κάτι καινούργιο και βγάζεις φλύκταινες και μόνο στο άκουσμα της λέξης διάβασμα (πράγμα απολύτως κατανοητό· θα περάσει καιρός για να αναρρώσεις από το τραύμα που υπέστης την περασμένη χρονιά) υπάρχουν ένα σωρό πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που μπορείς να παρακολουθήσεις για να διευρύνεις λίγο τους ορίζοντές σου, ή απλώς να κάνεις κάτι διαφορετικό και να περάσεις κάπως εποικοδομητικά την ώρα σου. Σίγουρα, τα Γιάννενα δεν είναι η κοιτίδα του πολιτισμού· δεν λαμβάνουν χώρα αξιοσημείωτα φεστιβάλ και ο τόπος δεν βρίθει από θέατρα, cinema και γκαλερί μοντέρνας τέχνης. Ωστόσο, υπάρχουν αξιόλογες μουσικές σκηνές, διοργανώνονται πολύ συχνά συναυλίες, υπάρχουν ποικίλα καλλιτεχνικά σχήματα με ενδιαφέρουσες δράσεις, εκθέσεις, πολιτιστικά δρώμενα, ερασιτεχνικές και “ημι-ερασιτεχνικές” θεατρικές παραστάσεις και ανεξάρτητες προβολές ταινιών -για σένα που αντιπαθείς το Hollywood και σνομπάρεις την Odeon.
Απόσταγμα σοφίας:
Ξέρω ότι η ιδέα να περάσεις 60 ώρες καθισμένος στον καναπέ σου αγκαλιά με delivery κάνοντας επανάληψη στο Game of Thrones, σου φαίνεται αρκετά ελκυστική, αλλά μετά την τρίτη φορά που το είδες… ΦΤΑΝΕΙ. Το ίδιο ισχύει και για το μαραθώνιο Star Wars που έχεις προγραμματίσει για το επόμενο Σαββατοκύριακο.
Τα Γιάννενά σου, η πόλη σου
Είσαι από εκείνους που νοσταλγούν την γενέτειρα και τα πάτρια εδάφη; Με την πρώτη ευκαιρία επιβιβάζεσαι σε ΚΤΕΛ για να γυρίσεις στη ζεστασιά του πατρικού και στο φαγητό της μαμάς; Έχεις να προσάψεις στους παγουράδες μόνο ελαττώματα και βρίζεις την τύχη σου (και την δική τους) κάθε που πρέπει να πληρώσεις το, εξωπραγματικό για τα δεδομένα της Ελληνικής πραγματικότητας του 2016, ενοίκιο του σπιτιού σου; Δυσανασχετείς ήδη με την υγρασία και τη βροχή; Δε σε αδικώ. Όχι, τουλάχιστον, απόλυτα. Χρειάζεται χρόνος να προσαρμοστείς, να εξοικειωθείς. Να ζήσεις τα Γιάννενα και να τα μάθεις. Να τα αγαπήσεις και να γίνεις αναπόσπαστο κομμάτι τους, κι εκείνα να γίνουν δικά σου. Γιατί στο τέλος-τέλος δεν είναι οι ακραίες περιπτώσεις των ντόπιων κατοίκων και ο μόνιμα μουντός καιρός που μετράνε. Δεν είναι ο συννεφιασμένος ουρανός και οι περιορισμένες επιλογές για τις βραδινές σου εξόδους. Δεν είναι οι εκνευριστικές μετακινήσεις με τα αστικά και η ανοργάνωτη γραμματεία της σχολής σου. Εκείνα που πραγματικά μετράνε είναι όσα θα ανακαλύψεις μόνος σου. Είναι οι αναμνήσεις που θα χτίσεις, είναι οι άνθρωποι που θα γνωρίσεις, είναι οι σχέσεις που θα δημιουργήσεις. Είναι οι μεσημεριανές βόλτες στη λίμνη και τα βραδινά πάρτι στο θεατράκι. Είναι η χαλαρή καθημερινότητα και η ρουτίνα που θα υιοθετήσεις. Είναι το πρώτο δικό σου σπίτι και οι πρώτες στιγμές της ενήλικης ζωής σου. Είναι ένας τόπος που θα γίνει δικός σου και μόνον εσύ θα μπορείς να εξηγήσεις γιατί.
Πριν, όμως, το γυρίσουμε στην υπερβολή και το μελό και αρχίσω να σου περιγράφω πώς θα νιώθεις όταν, σε τέσσερα ή πέντε χρόνια από σήμερα, θα στοιβάζεις την, παρελθούσα πια, φοιτητική σου ζωή σε κούτες και θα ετοιμάζεσαι για μετακόμιση, να μιλήσουμε για κάποια βασικά πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις:
Βόλτα στο νησάκι: δε νοείται να έχεις ζήσει στα Γιάννενα και να μην έχεις επισκεφθεί το σπίτι του Αλή Πασά, να μην έχεις δοκιμάσει το πιο ονειρεμένο “σπιτικό” λικέρ με κανέλα (την συνταγή του οποίου ασφαλώς και ΔΕ θα σου δώσει η κυριούλα που το πουλάει), να μην έχεις πιει τσίπουρο και να μην έχεις κάνει παραδοσιακό ναργιλέ (νόμιμο ναργιλέ, μην φρικάρεις). Προαιρετικά, μπορείς να φας και βατραχοπόδαρα, αλλά γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;
Εκδρομή στα Ζαγοροχώρια και το Μέτσοβο: καλό το Bansko και το Πήλιο, αλλά έχεις το προνόμιο να ζεις ένα τσιγάρο δρόμο μακριά από τα μέρη που κάθε ταξιδιωτικός οδηγός που σέβεται τον εαυτό του συμπεριλαμβάνει στις λίστες των “καλύτερων” προορισμών. Εκμεταλλεύσου το και πήγαινε, είτε πείθοντας τον οδηγό της παρέας (μην είσαι τσιγκούνης και μοιραστείτε τη βενζίνη), είτε συμμετέχοντας σε κάποια εκδρομή, από τις πολλές, που διοργανώνονται συχνά.
Βουτιές σε Σύβοτα και Πάργα: κατ’ αναλογία με το παραπάνω, καλή η Μύκονος και το ταξιδάκι που οργανώνουν κάθε Μάιο τα παιδιά της γαλάζιας γενιάς, αλλά εξερεύνησε και τις κοντινές παραλίες σε Σύβοτα, Πάργα, γιατί όχι και Λευκάδα, λίγο πριν ξεκινήσει η εξεταστική του Ιουνίου.
Απόσταγμα σοφίας (aka κοινά μυστικά μεταξύ των κατοίκων της πόλης):
Οι ομπρέλες και η αρχή της κοινοκτημοσύνης: Υπάρχει ένα άτυπος, ωστόσο ιερός και απαραβίαστος νόμος: οι ομπρέλες ανήκουν σε όποιον τις χρειάζεται. Το να αφήσεις την ομπρέλα σου στην είσοδο μαγαζιού, σημαίνει ότι την δίνεις στον επόμενο που θα εξέλθει. Ακόμη και αν φεύγοντας, η ομπρέλα σου σε περιμένει εκεί όπου την άφησες, υποχρεούσαι να πάρεις μία άλλη.
“Οι νύχτες οι Γιαννιώτικες είναι αλλιώτικες” κι αν θέλεις να χαίρεις σεβασμού από τα υπόλοιπα μέλη της τοπικής κοινωνίας, θα ανεβάσεις φωτογραφία εξωφύλλου με τα νυχτερινά Γιάννενα και το νησάκι από ψηλά, προκειμένου να ενημερώσεις τους απανταχού γνωστούς και φίλους σου, ως οφείλεις.
Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του Citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!
Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!
