4+1 Ποιητές της νεώτερης γενιάς που αξίζει να διαβάσουμε

της Έλλης Πασολλάρη

Πολλοί έχουν χαρακτηρίσει την εποχή που ζούμε ως αντιποιητική. Οι άνθρωποι δεν γράφουν ποίηση και αντίστοιχα οι άνθρωποι δεν διαβάζουν ποίηση. Τα προβλήματα της καθημερινότητας ίσως εμποδίζουν τους ανθρώπους να εκφραστούν μέσω του ποιητικού λόγου. Παράλληλα, όμως, υπάρχει ένα άλλο κλίμα που κυριαρχεί και είναι αυτό του βερμπαλισμού. Συναντάμε συχνά στο διαδίκτυο διάφορα blogs, τα οποία επικεντρώνονται σε αυτό ακριβώς το φαινόμενο. Λέγονται πολλά και γράφονται πολλά, τα οποία όμως δυστυχώς στερούνται ουσίας και δεν αναφέρουν κάτι το αξιόλογο. Θα έλεγα πως η γενιά αυτή αναζητά ακόμη τη φωνή της.

Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις στον κανόνα και δίνουν στους λάτρεις της ποίησης ελπίδες. Θα αναφέρω πέντε ονόματα ποιητών της νέας γενιάς, οι οποίοι δημοσιεύουν συλλογές τα τελευταία χρόνια.

Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου

Γεννημένος το 1978 αποτελεί μία ενδιαφέρουσα ποιητική φωνή. Τα κυρίαρχα θέματα της ποίησης του είναι τα κοινωνικά προβλήματα και η πολιτική κατάσταση της χώρας, παρόλα αυτά καταφέρνει να παραμείνει βαθύτατα ερωτικός και συναισθηματικός. Η γλώσσα του από απλή και λιτή μετατρέπεται σε ειρωνική και σατιρική, κυρίως όταν εκφράζει την αντίθεσή του στην καταπίεση και τον ιμπεριαλισμό. Ο ίδιος υποστηρίζει πως αποτελεί έναν «ποιητή της παρακμής» και γι’ αυτό περιγράφει μια κοινωνία παρηκμασμένη, κάτι που αποτελεί μία από τις βασικές ιδέες της ποιητικής του συλλογής “Σαπράνθρωποι” (2012).

Θωμάς Νικολάου

Με καταγωγή από ένα μικρό χωριό στα Άγραφα, γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα. Η επιρροή που του έχει ασκήσει η πόλη στην οποία μεγάλωσε είναι αισθητή στην ποίησή του, μαζί με τα κοινωνικό-πολιτικά συμφραζόμενά της. Στην πρώτη του ποιητική συλλογή “Έχω δει θεούς να γκρεμίζονται”, η οποία δημοσιεύτηκε το 2017, ο ποιητής εκφράζει μέσω του καλλιτεχνικού λόγου τις εμπειρίες της ζωής του, κοινωνικές, πολιτικές και ερωτικές. Με διάθεση μελαγχολική αλλά και μία αίσθηση ματαίωσης χαρακτηρίζει την εποχή μας ως μία εποχή κατά την οποία όλοι οι μύθοι γκρεμίζονται.

Ντέμης Κωνσταντινίδης

Γεννήθηκε το 1976 στην Θεσσαλονίκη. Είναι υπέρμαχος της άποψης ότι καθήκον του ποιητή είναι να συμμετέχει στα κοινωνικά δρώμενα και να μην παραμένει αδρανής δημιουργώντας ποίηση μόνο για να ικανοποιεί τα κρυφά του πάθη. Στην έκφρασή του είναι αιχμηρός και τολμηρός προσπαθώντας να εκφράσει την καθημερινή πάλη του ανθρώπου να ανακαλύψει τον πραγματικό του εαυτό μέσα στο πλαίσιο της σύγχρονης κοινωνίας. Η πρόσφατη ποιητική του συλλογή έχει τον τίτλο “Σε κλειστά βιβλία”.

Ε. Μύρων

Ένας εξίσου αξιόλογος ποιητής της νέας γενιάς ο οποίος παρόλο που δεν έχει ακόμη δημοσιεύσει κάποιο βιβλίο, δεν στερείται σε τίποτα των προηγουμένων. Διατηρεί το «Αλέκτωρ» όπου δημοσιεύει τα ποιήματά του. Επηρεασμένος από τον Καβάφη και τον Καρυωτάκη ο Ε. Μύρων αποτελεί  μια λιτή, μελαγχολική και σεμνή φωνή της ποιητικής αυτής γενιάς.

Ρω Δέλτα

Θα κλείσω με μια γυναίκα ποιήτρια της οποίας η ποιητική γραφή μπορεί να χαρακτηριστεί αιχμηρή και καυστική. Στην ποιητική της συλλογή “(Τα) (Αν)Επίκαιρα” προσαρμόζει την οργισμένη ποίηση στην σύγχρονη εποχή της κρίσης και της παρακμής. Υπερασπίζεται την αλήθεια με κάθε τρόπο και δεν συμβιβάζεται με τίποτα περισσότερο από το απόλυτο, συνυφασμένο με κοινωνική αλλά και προσωπική ελευθερία.

Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!

Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!