“Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας” – Άλις Μίλλερ | Πόσο επηρεάζει η παιδική μας ηλικία την ενηλικίωση;
της Νάντιας Βαβουράκη
Η συγγραφέας
Η Άλις Μίλλερ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1923. Είναι Πολωνή και Σουηδή ψυχολόγος, ψυχαναλύτρια με Εβραϊκή καταγωγή. Έχει γράψει ένα σημαντικό αριθμό, όπου σημειώνει την παιδική κακοποίηση που υπέστη. Έγραψε 12 βιβλία στα οποία περιγράφει, μεταξύ άλλων, τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας.
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι απλή και σαφής με αποτέλεσμα να γίνεται κατανοητή ακόμα και από αναγνώστες που δεν έχουν ασχοληθεί με την ψυχολογία και τους όρους της, ενώ το ύφος της συγγραφής προσιδιάζει στον προφορικό λόγο.
Το βιβλίο
Ανάμεσα στα βιβλία της είναι «Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας» όπου χωρίζει την ψυχανάλυση με την «δηλητηριώδη παιδαγωγική». Συγκεκριμένα, η Άλις Μίλλερ στο βιβλίο αυτό καλεί τους αναγνώστες να θρηνήσουν για το γεγονός ότι δεν θα φτάσουν ποτέ πλήρως τις προσδοκίες των γονέων τους, ενώ τους εφιστά την προσοχή στο να μην πάρουν αυτή την απογοήτευση και τη μεταφέρουν στα δικά τους παιδιά. Εν τέλει, πρέπει να αποδεχτούν τα τραύματα τους καθώς το πένθος θα τους ανακουφίσει και μετά από αυτό θα μπορέσουν να προχωρήσουν.
Επίσης, πάει ένα βήμα παραπέρα τη ρήση του Σωκράτη, πως κανείς δεν είναι εκ φύσεως κακός, τονίζοντας πως: «ακόμα και ο χειρότερος εγκληματίας όλων των εποχών δεν ήταν γεννημένος εγκληματίας». Για το συμπέρασμα αυτό δίνει ως παράδειγμα τον Αδόλφο Χίτλερ που αν είχε μια μητέρα που τον αγαπούσε άνευ όρων, και δεν εφάρμοζε την «δηλητηριώδη παιδαγωγική» και δεν προσπαθούσε να διαμορφώσει τα παιδιά, ενδεχομένως να μην είχε αφαιρέσει τόσες ζωές και να διαπράξει τόσες φρικαλεότητες κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Όπως τονίζεται στα βιβλία της, ως παιδιά, αρκετοί άνθρωποι έμαθαν να κρύβουν τα συναισθήματα τους με σκοπό να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών των γονιών τους. Με αποτέλεσμα όταν έρθει η ενηλικίωση να αναζητούν την επιτυχία αν και έχουν βαθιά μέσα τους την αίσθηση που δεν αξίζουν τίποτα.
Επιπλέον, επειδή όντας παιδιά δεν τούς επιτρεπόταν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, και έτσι χάνουν την επαφή με τον αληθινό τους εαυτό και τις πραγματικές τους επιθυμίες και χαρακτηριστικά. Αυτό θεωρείται σημαντικός παράγοντας για να εκδραματίσουν τα συναισθήματα τους και να εμφανίσουν επεισόδια κατάθλιψης ή καταναγκαστικής συμπεριφοράς, εν γένει ή στην αντίπερα όχθη, ιδέες μεγαλείου. Αυτή η καταπίεση των συναισθημάτων περνά μέσω αυτών στα παιδιά τους, σύμφωνα με την επιστήμονα. Ακόμα, θίγει και το θέμα της περιφρόνησης των γονέων απέναντι στα παιδιά τους, που φτάνει ακόμα και στο σημείο της ταπείνωσης. Ειδικότερα, στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού η μητέρα είναι μεσολαβητής της κοινωνίας και αν δεν δείξει σε αυτό το δέοντα σεβασμό, τότε ενδεχομένως θα το θεωρήσει σαν κάτι φυσιολογικό.
Ενώ υποστηρίζει την ατομική ψυχοθεραπεία σε σχέση με τις ομάδες, καθώς στην ατομική ο θεραπευόμενος παίρνει τον απαραίτητο χρόνο για να μιλήσει για τους προβληματισμούς του, τις λεπτομέρειες της ζωής τους, και γενικά να κάνουν χωρίς αντιπερισπασμούς την ενδοσκόπηση τους.
Συμπερασματικά, οι «Φυλακές της παιδικής μας ηλικίας» αποτελούν ένα ευανάγνωστο βιβλίο για τα τραύματα που δημιουργούνται στην παιδική ηλικία από τους γονείς, τους οποίους δικαιολογεί η συγγραφέας καθώς όπως αναφέρει έτσι μεγάλωσαν και οι ίδιοι, και δίχως καθοδήγηση από ειδικό ψυχικής υγείας θα συμβάλλουν και αυτοί στον “φαύλο κύκλο της περιφρόνησης”, μεγαλώνοντας άλλη μια γενιά συναισθηματικά καταπιεσμένων παιδιών. Τέλος, αναφέρει και το πόσο σημαντική είναι η συμπεριφορά της μητέρας στο παιδί ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής του, καθώς αντιπροσωπεύει την κοινωνία για εκείνο.
Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του Citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!
