Έλλη Πετροπούλου: Μεγαλώνοντας ένα παιδί στο ορφανοτροφείο Spirit of Mercy
Η Έλλη Πετροπούλου, φοιτήτρια του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών, τιμώντας εδώ και χρόνια τον εθελοντισμό σε όλα του τα επίπεδα, αποφάσισε στα 22 της να πάει εθελόντρια στο ορφανοτροφείο Spirit of Mercy, στην Kahawa West, μία από τις φτωχότερες περιοχές της Κένυας.
Το Citycampus.gr εξασφάλισε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη μαζί της, η οποία σκοπό έχει να καταδείξει τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών στην Αφρική, το έργο της στην προσπάθεια βελτίωσης της καθημερινότητάς τους, αλλά και την αδιαμφισβήτητη αξία της εθελοντικής δράσης σήμερα.
-
Γιατί μία ελληνίδα ξεκινάει μόνη στα 22 της να πάει εθελόντρια στην Κένυα;
Όλοι μας έχουμε έναν προσωπικό στόχο. Κάτι που θέλουμε να πετύχουμε. Εμένα μου άρεσε από μικρή η ιδέα να κάνω ένα ταξίδι στην Αφρική. Όσο μεγάλωνα και μάθαινα περισσότερα για την ομορφιά της, για τις προσκλήσεις των ανθρώπων της αλλά και τη μεγάλη ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει την ήπειρο… την ερωτεύτηκα.
Ήθελα να τη γνωρίσω αλλά και να της προσφέρω κάτι. Κι έτσι άρχισα σιγά σιγά να μαζεύω χρήματα, να προσπαθώ να βρω μια ευκαιρία, κάποιον που να θέλει να πάει μαζί μου εκεί. Τελικά μάζεψα τα χρήματα, αλλά δεν με ακολούθησε κανείς σ’ αυτή την τρελή ιδέα. Οπότε βρήκα ένα πρόγραμμα για εθελοντισμό στην IVHQ.org, έκλεισα εισιτήρια και έφυγα. Έτσι βρέθηκε ένα 22χρονο κορίτσι από την Ελλάδα στην Κένυα.
-
Ποια ακριβώς ήταν η δράση σου εκεί στα πλαίσια του εθελοντισμού;
Ήμουν εθελόντρια για δύο εβδομάδες στο ορφανοτροφείο Spirit of Mercy. Εκεί γνώρισα 31 εγκαταλελειμμένα/ορφανά παιδάκια. Κάθε μέρα πήγαινα στις 9 π.μ. και, όσο εκείνα ήταν σχολείο, κάναμε τις δουλειές του σπιτιού. Αλλά όχι όπως τις κάνουμε στη Ελλάδα. Μαγειρεύαμε σε τσουκάλι στη φωτιά συνήθως ρύζι, αλεύρι, λάχανο ή πατάτες. Δεν είχαμε φούρνο. Σκουπίζαμε με ένα μάτσο δεμένα κλαδιά. Δεν είχαμε άλλη σκούπα. Πλέναμε όλα τα ρούχα στο χέρι σε κουβάδες και τα απλώναμε στην αυλή. Πλυντήριο, στεγνωτήριο, απορρυπαντικά είναι άγνωστες λέξεις.
Μετά έρχονταν τα παιδιά απ’ το σχολείο. Εκεί “δουλειά μου” ήταν να παίζω μαζί τους. Ήταν πραγματικά η καλύτερη στιγμή της μέρας. Βάζαμε πολύ το μυαλό μας να δουλέψει, γιατί αφού δεν είχαμε παιχνίδια, σκαρφιζόμασταν δικά μας. Μέσα από το παιχνίδι, προσπαθούσα να τους μάθω καινούργια πράγματα, να τους κεντρίσω το ενδιαφέρον να διασκεδάσουν αλλά και να σκεφτούν. Δεν μπορώ να περιγράψω πώς ένιωθα όταν τα έβλεπα να χαμογελάνε, να ενθουσιάζονται!
-
Θα ήθελες να μας περιγράψεις πώς κυλά μια τυπική μέρα στην Κένυα;
Η δική μου μέρα εκεί, δεν είχε σχέση με την τυπική μέρα στην Κένυα, καθώς το να τα βγάλεις πέρα στην Κένυα δεν είναι εύκολο πράγμα. Κάθε πρωί πήγαινα για τρέξιμο γύρω στις 5 π.μ. Εκείνη την ώρα έβλεπα ήδη κόσμο έξω να κουβαλάει πράγματα, άντρες να οδηγούν παλιά αμάξια, γυναίκες να μαγειρεύουν κάτι στην άκρη του δρόμου.
Οι Κενυάτες είναι πραγματικά εργατικοί. Η οικονομία τους βασίζεται ως επί το πλείστον στις μικρομεσσαίες επιχειρήσεις (μπακαλικάκια, πρόχειρο φαγητό μαγειρεμένο στο δρόμο, πάγκοι με αγαθά κλπ), οπότε η σκληρή δουλειά είναι μονόδρομος.
Τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο. Δίνεται μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση των παιδιών, γι αυτό οι γονείς κάνουν τα πάντα για να πληρώσουν το σχολείο, τα βιβλία και τη σχολική στολή. Το σχολείο δίνει τη μόνη ευκαιρία στα παιδιά να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.
Οι δρόμοι τα πρωινά είναι πολυάσχολοι και γεμάτοι σκόνη. Η κίνηση είναι απίστευτη και το βλέμμα σου μπερδεύεται ανάμεσα σε περαστικούς, ζώα και αμάξια. Μόλις ο ήλιος δύσει, οι οικογένειες μαζεύονται σπίτι για να περάσουν χρόνο όλοι μαζί και οι δρόμοι αδειάζουν. Δεν είναι πολύ ασφαλές να κυκλοφορεί κανείς στο σκοτάδι.
-
Υπάρχει κάποια εικόνα που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη σου;
Νομίζω ότι η Αφρική, και συγκεκριμένα η Κένυα με γέμισε με απίστευτες και πανέμορφες εικόνες. Κάθε μέρα την έχω φυλαγμένη μέσα μου σα μια ζωντανή ταινία. Λάτρεψα τα παιδιά που με κοιτούσαν με μάτια γεμάτα ένταση, με ένα πολύ αληθινό, καθαρό και ειλικρινές βλέμμα. Τα χαμόγελά τους επίσης.
Αν μπορώ όμως να ξεχωρίσω μια εικόνα, είναι αυτή που ανήκει σε μια θλιβερή στιγμή. Όταν επισκέφθηκα την Kibera, τη μεγαλύτερη παραγκούπολη της Αφρικής, πήρα μαζί μου τρόφιμα για κάποιες οικογένειες. Όταν τα είχα όλα μοιράσει, μια γυναίκα με πλησίασε και με ρώτησε γιατί δεν έφερα φαγητό και στα παιδιά της που δεν είχαν φάει τίποτα για 2 μέρες. Τα παιδιά, σχεδόν αποστεωμένα, κρυμμένα πίσω από την φούστα της μαμάς τους, με κοιτούσαν με αυτό το βλέμμα… το πιο διαπεραστικό που έχω δει ποτέ. Είχαν μια σιωπή που τα έλεγε όλα. Για λίγο διαλύθηκα. Το μόνο που μπόρεσα να αρθρώσω ήταν η υπόσχεση πως θα ξαναγυρνούσα για εκείνα.
-
Το να περιβάλλεσαι από παιδιά μπορεί να δώσει χαρά και ευτυχία στην καθημερινότητά σου. Πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι που σου δίδαξαν;
Αγαπώ τόσο πολύ τα παιδιά. Όλου του κόσμου. Είναι η ελπίδα στην κοινωνία μας, είναι πολύτιμα. Η πιο αυθεντική πηγή ευτυχίας. Ειδικά αυτά τα παιδιά στο ορφανοτροφείο ήταν τόσο στερημένα… Κι όμως μου έδιναν τα πάντα. Τόσο βασανισμένα από το παρελθόν τους… Κι όμως μου χάριζαν αληθινές στιγμές χαράς. Μπορείς να φανταστείς ένα παιδί που μεγάλωνε στο δρόμο χωρίς κανέναν, να σου φέρνει μια χούφτα λάσπη και να σου λέει “Κοίτα, σου έφτιαξα μια μπάλα για να παίξουμε” και να σου χαμογελάει;
Τι μου έμαθαν τα παιδιά; Τι μπορεί να σου διδάξει ένα 5χρονο ορφανό παιδί που δεν ξέρεις; Ότι η ευτυχία βρίσκεται στα απλά πράγματα, ότι σημασία έχουν οι στιγμές, οι άνθρωποί μας και τα συναισθήματά μας. Μου δίδαξαν την ολιγάρκεια, την αισιοδοξία, την ευγνωμοσύνη και την ανιδιοτελή αγάπη. Στην πράξη και κάθε μέρα.
-
Θεωρείς πως στην Ελλάδα ο εθελοντισμός διατηρεί τη θέση που του αρμόζει;
Ο εθελοντισμός εκφράζει το έμπρακτο ενδιαφέρον για το συνάνθρωπό μας και για τον κόσμο μας. Νομίζω ότι η ανθρωπιά δεν ιεραρχείται τόσο ψηλά σαν αξία στις μέρες μας. Όλοι λίγο πολύ αγχωνόμαστε για τα προβλήματά μας, εύκολα μιζεριάζουμε, συχνά ολιγοψυχούμε, ξεχνάμε το διπλανό μας, ξεχνάμε το κοινό μας καλό. Γι’ αυτό δεν ακμάζει ο εθελοντισμός, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Θα μιλήσω όμως αισιόδοξα. Ας ψαχτούμε, ας γίνουμε ενεργοί πολίτες. Στη χώρα μας διαπρέπουν εθελοντικές ομάδες και οργανισμοί. Θυμάστε πόσοι εθελοντές πήγαν να βοηθήσουν πριν μερικούς μήνες τους πληγέντες από την πυρκαγιά στο Μάτι; Ξέρετε ότι υπάρχουν 400.00 αιμοδότες στην Ελλάδα; Πιστέψτε με, υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας εκεί έξω, ειδικά νέοι, που ενδιαφέρονται για τον εθελοντισμό. Όμως, δεν ξέρουν πώς ακριβώς να συνεισφέρουν εθελοντικά.
Ελπίζω πραγματικά αυτή η συνέντευξη να συμβάλει, ώστε να βρούμε μέσα μας τον κρυμμένο μας αλτρουισμό, την όρεξή μας για προσφορά. Και εσύ μπορείς να γίνεις εθελοντής. Όλοι οι Έλληνες μπορούμε.
-
Αδιαμφισβήτητα, ο εθελοντισμός έχει μεγάλη αξία για σένα. Θα προέτρεπες, λοιπόν, κι άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά σου;
Σίγουρα έχετε ακούσει κάποιον να λέει “ο εθελοντισμός σου δίνει περισσότερα απ όσα εσύ προσφέρεις” και, αν δεν το έχετε ακούσει, σας το λέω εγώ τώρα. Και είναι μεγάλη αλήθεια. Μέσα από τον εθελοντισμό προσωπικά ανακάλυψα νέες δεξιότητες, χρήσιμες ακόμα και για την επαγγελματική μου εξέλιξη. Γνώρισα απίστευτα άτομα, ξέρετε, τους τύπους που είναι δραστήριοι, μέσα σε όλα, αυτούς που θέλουμε όλοι να τους μοιάσουμε.
Συμμετείχα σε σεμινάρια και εκθέσεις που το εισιτήριο ήταν πολύ ακριβό για μένα, όμως ως εθελόντρια είχα πρόσβαση σε νέα γνώση και επαφές, “πληρώνοντας” με τη δουλειά μου. Έμαθα, ταξίδεψα, ένιωσα, επηρέασα και επηρεάστηκα. Έκανα φίλους, διεύρυνα τους ορίζοντές μου και γέμισα με ηθική ικανοποίηση κάνοντας τον κόσμο γύρω μου λίγο καλύτερο. Έτσι με “αποζημίωσε” ο εθελοντισμός.
Και τώρα, άνοιξε τον υπολογιστή σου, googlαρε το αγαπημένο σου χόμπι και βρες μια κοινότητα που ασχολείται εθελοντικά με αυτό. Εγώ έτσι έγινα εθελόντρια. Σιγά σιγά και ψάχνοντας. Μπορείς να γίνεις και εσύ. Καλύτερος από μένα. Και θα γίνεις καλύτερος από τον σημερινό σου εαυτό!
Σ’ αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη επιτυχία της καμπάνιας της Έλλης, η οποία συνεχίζεται, καθώς στηρίζεται έμπρακτα με την υποστήριξη του κόσμου. Η ευαισθητοποίησή του έχει συμβάλλει στο να πίνουν, όλα αυτά τα παιδιά, καθαρό νερό σήμερα!
Για όσους ενδιαφέρεστε να επικοινωνήσετε με την Έλλη, μπορείτε να την ακολουθήσετε στο προσωπικό της προφίλ στο Facebook, όπως και στο Instagram, από το οποίο αντλήθηκαν και οι παρούσες φωτογραφίες.
Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!
Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!
