διάρκεια φοίτησης

Η συζήτηση για το θέμα της διευθέτησης του θέματος “αιώνιοι φοιτητές” είναι πολύ παλιά. Είναι τόσο παλιά όσο παραπλανητική είναι και η άποψη που ακούγεται δεξιά και αριστερά ότι η «πολυτέλεια» αυτή είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Όσο παραπλανητικός και υποτιμητικός είναι και ο όρος που το ονομάζει: Το «αιώνιοι φοιτητές» φαντάζει τραγικό, ενώ ο ορθότερος όρος «διάρκεια φοίτησης» είναι ουδέτερος. Το σίγουρο είναι το θέμα χρειάζεται μια ψύχραιμη και λογική διευθέτηση.

Δεν είναι ο χώρος να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή για το φαινόμενο ούτε για τις αποτυχημένες προσπάθειες της πολιτείας να το διευθετήσει. Αποτυχημένες, διότι όλες ήταν «οριζόντιες» με την έννοια ότι έβαζαν ως μοναδικό κριτήριο το μεγάλο χρόνο διατήρησης της φοιτητικής ιδιότητας. Αποτυχημένες επιπλέον, διότι δεν έκαναν καμία προσπάθεια να διαγνώσουν και πολύ περισσότερο να θεραπεύσουν παραμέτρους του ζητήματος που αποσιωπούνται. Όπως την ανάγκη πολλών φοιτητών να εργαστούν και να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους, ή ακόμα περισσότερο το σύστημα εισαγωγής που κατά βάση «κληρώνει» μια θέση (πλην ελαχίστων περιπτώσεων που απονέμει επιβραβεύοντας) σε ένα υδροκέφαλο σύνολο τμημάτων που υπολειτουργούν ή που δημιουργήθηκαν με κριτήριο την περιφερειακή ανάπτυξη για να μην επεκταθούμε σε άλλα…

Από την άλλη, κανείς δεν θεωρεί ότι το ζήτημα πρέπει εκ νέου να αφεθεί στην τύχη του, δηλαδή στην έλλειψη ρύθμισής του. Δυστυχώς, όμως η πολιτεία, όποτε δεν προσπαθούσε με οριζόντιες περικοπές να το λύσει, απλά το παρατούσε στην τύχη του.

Έτσι, και ο τελευταίος νόμος προβλέπει τον Ιούνιο του 2014 τις πρώτες διαγραφές, φυσικά «οριζόντιες».

Το ζήτημα έχει δύο συγχρονικές πλευρές. Συγχρονικές με την έννοια ότι ανεξάρτητα του τι έχει γίνει, στη στιγμή που είμαστε τώρα πρέπει να το δούμε ως εξής: στην άμεση πτυχή του, αυτή για τον Ιούνιο και στην μεσοπρόθεσμη πτυχή του, το τι πρέπει να γίνει συνολικά.

Όσον αφορά την άμεση πτυχή του, θεωρούμε ότι η πολιτεία πρέπει απλά να καταργήσει τα άμεσα χρονικά περιθώρια του 2014 και 2015. Και αυτό για δυο λόγους. Αφενός διότι μετά την φθινοπωρινή αναστάτωση, θα πρέπει να δοθούν άμεσες διευκολύνσεις στους φοιτητές, περισσότερες ευκαιρίες για τη λήψη του πτυχίου τους και αφετέρου διότι η ρύθμιση αυτή ήταν πρόωρη και άνιση. Άνιση διότι οι φετεινοί εισαχθέντες γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα διαγραφούν σε 2ν χρόνια. Ενώ οι παλαιότεροι γνώριζαν ότι έχουν άπειρο χρόνο. Αν ο νομοθέτης προέβλεπε πχ 2ν ακόμα και για τους πολύ παλιούς, θα ήταν δικαιότερη η ρύθμιση, διότι θα λάμβανε υπόψη της ακόμα και αυτούς οι οποίοι για αντικειμενικούς λόγους (πχ οικονομικούς ή άλλους) δεν ξεκίνησαν καν τη φοίτηση ουσιαστικά, κάτι που ενδεχομένως θα επιθυμούσαν τώρα. Άλλωστε συνταγματικά αυτό θα ήταν και το δίκαιο.

Όσον αφορά τη μεσοπρόθεσμη και οριστική λύση του: Θα πρέπει να ληφθούν πολλά κριτήρια υπόψη, όπως πχ το αν ο φοιτητής επιθυμεί καταρχήν να ολοκληρώσει ή όχι. Αν εργάζεται για να ζήσει, αν αντιμετωπίζει άλλες δυσκολίες πχ ψυχολογικές, οικογενειακές, υγείας κλπ. Δεν μπορεί ο αδιάφορος (σίγουρα υπάρχει και αυτός) να είναι στην ίδια μοίρα με τον μακροχρόνια ασθενή. Ακόμα περισσότερο δεν μπορεί ο νομοθέτης  να θέλει να τιμωρήσει τον αδιάφορο και να συμπαρασύρει στην τιμωρία αυτόν που έχει δυσκολίες. Αλλά γιατί και όχι και το παρακάτω; Ο νομοθέτης θέλει να εκδικηθεί ή να συνετίσει τον αδιάφορο; Μήπως να του έδινε ευκαιρίες και κίνητρα αντί για τιμωρία; Δεν είναι το σημείο να ανακαλύψουμε όλες τις περιπτώσεις ούτε να νομοθετήσουμε. Είναι το σημείο να επιμείνουμε ότι η «οριζόντια» διαγραφή δεν είναι δίκαιη.

Μια τελευταία παράμετρος του ζητήματος: Ο νόμος πετάει το μπαλάκι στα ιδρύματα ουσιαστικά, όταν προβλέπει ότι η φοίτηση μπορεί να συνεχίσει και μετά τα χρονικά περιθώρια που θέτει ο νόμος, ανάλογα με τους κανονισμούς των ιδρυμάτων. Άρα, δίνεται η δυνατότητα στα ίδια τα ιδρύματα να δώσουν αυτή την παράταση. Πόσοι το γνωρίζουν αυτό; Ακόμα περισσότερο, αν τα ιδρύματα κινητοποιήθηκαν για να υπερασπίσουν τους εργαζομένους τους, μήπως ήρθε η ώρα να προστατεύσουν και το ζωντανότερο κομμάτι της ακαδημαϊκής κοινότητας, τη νεολαία; Μήπως από την άλλη, οι εκπρόσωποι πρέπει να παλέψουν μαχητικότατα για αυτό το θέμα; Μήπως όλοι οι υπόλοιποι οφείλουν το αυτονόητο στον εαυτό τους και στο συμφοιτητή τους, την προστασία του δικαιώματος σπουδών;

Συνοψίζοντας:

  1. Το δικαίωμα της φοίτησης μέχρι την απόκτηση του τίτλου (όπως υποτιμητικά αναφέρεται ως «αιώνιοι φοιτητές») δεν είναι ελληνικό φαινόμενο μόνο,
  2. Οι προβλεπόμενες διαγραφές για το 2014 ή 2015 πρέπει άμεσα να ανασταλούν γιατί είναι άδικες, αψυχολόγητες και κυρίως οριζόντιες, ειδικά μετά την αναστάτωση του Φθινοπώρου,
  3. Το ζήτημα της χρονικής διάρκειας της φοίτησης πρέπει να λυθεί λαμβάνοντας υπόψη πολλά πολλά κριτήρια και λόγους που μπορεί να οδηγήσουν σε καθυστέρηση της ολοκλήρωσης των σπουδών. Ακόμα και ο αδιάφορος πρέπει να συνετιστεί και όχι να τιμωρηθεί,
  4. Τα ίδια τα ιδρύματα έχουν νομικά το δικαίωμα να ρυθμίσουν τα ζητήματα αυτά, αν δεν τα λύσει η πολιτεία,
  5. Η πιο ουσιαστική παρέμβαση των εκπροσώπων και όλων των φοιτητών θα ήταν στην κατεύθυνση της πίεσης προς τα πανεπιστημιακά όργανα για τη διευθέτηση του ζητήματος.

Η φωτογραφία είναι από το freedigitalphotos.net

Αν επιθυμείς να διεκδικήσεις υποτροφίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ο Οδηγός Υποτροφιών του Citycampus που μόλις κυκλοφόρησε σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι!

Θέλεις να ενημερώνεσαι έγκυρα και κυρίως έγκαιρα με το πάτημα ενός κουμπιού; Κατέβασε την εφαρμογή μας από το Playstore (citycampus.gr) και διάβασε όλα τα νέα άρθρα εύκολα και γρήγορα!

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

11 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Κατι σημαντικό, επίσης, που δεν θίγει το άρθρο είναι το κόστος των ”αιωνίων φοιτητών” για το ίδρυμα και για το δημόσιο γενικότερα. Το οποίο ανερχεται στο ποσό των 0 ευρώ ετησίως. Αν αναλογιστεί κανείς ότι το πάσο σταματά να παρεχεται στο 6ο ετος, καθως και η διανομή συγγραμάτων (το τελευτεο άδικο πιστεύω). Άρα, με αυτά που παραθετει πολύ σωστά το άρθρο καταλήγουμε σε μια τρύπα στο νερό (για να μη γίνω αισχρότερος) ”ρύθμιση” που δεν οφελεί κανεναν, παρά παρουσιάζει τους δημιουργούς της ως τιμωρούς της νεανικής νοχελικότητας στα μάτια των καναπεδόπληκτων, τηλεθεατών ”νοικοκυρεων”, οι οποίοι ψάχνουν να βρουν άλλοθι στη σχιζοφρενική τους τριαντάχρονη δικομματική επιλογή και αγανακτούν με την τωρινή ,γενικότερη, κατάσταση της καθόδου, (άσχετα που οι ίδιοι φταίνε για όλα αυτά).

    Υ.Γ. Σε αυτή τη χώρα υπάρχουν άνθρωποι που είναι άνεργοι με ενα σωρό πτυχία και δουλεύουν άλλοι που εχουν τελειώσει λύκειο ή γυμνάσιο(!?). Δεν είναι δικαιολογημενη λετε η άνωθεν εκδικητική συμπεριφορά των β’ προς τους α’ ?

  2. Η άποψη του citycampus.gr ως προς το κόστος είναι ότι ακόμα και αν η παράταση της διάρκειας της φοίτησης ήταν κοστοβόρα για το κράτος, θα έπρεπε να μην αποτελεί κριτήριο για τη ρύθμιση του θέματος. Η παροχή ευκαιριών στη νεολαία είναι ιερή και η μόνη που θα μπορέσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση, αν αυτό θέλουμε. Εξού και ο λόγος για τον οποίο δεν αναφερθήκαμε στο κόστος! Ευχαριστούμε, πάντως, για την υπενθύμιση και αυτής της παραμέτρου.

  3. ειναι παντως εκπληκτικο πως ο νομος ειναι τοσο ατεγκτος…δεν καταλαβαινει ουτε απο εργαζομενους,ουτε απο φοιτητες με προβληματα υγειας,ουτε απο τιποτα

    οτι πιο αξιοκρατικο εχει η ελλαδα ειναι οι πανελληνιες,οι αιωνιοι οπως τους λενε μπηκαν με το σπαθι τους μεσα

    ας αρχισουν τις διαγραφες απο τα ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΤΟΥΣ που στοιχιζουν τα απιστευτα τοσο στο κρατος ως κοστος οσο και ως δημοσια διοικηση,αρα αποτελουν τροχοπεδη για επενδυσεις κ.λπ

  4. Υπάρχει κι άλλη κατηγορία φοιτητών: οι κάτω των τριάντα φοιτήτριες-μητέρες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να διαβάζεις με τα παιδιά σου και πάρα πολύ άδικο να σε διαγράψουν παρόλο που αγωνίζεσαι. Η παράταση γι αυτούς δεν είναι τίποτα, για μας είναι η ζωή μας. Δεν παίζουν έτσι με υπουργικές αποφάσεις με τις τύχες των ανθρώπων. Πολύ άδικο αν εφαρμοστεί οριζόντια.

  5. Γειά σας!
    Είμαι φοιτήτρια του Βιολογικού στο ΑΠΘ.
    Μετα από κατ’ίδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο του τμήματός μου,θεωρεί πως ο νόμος τους επιβάλλει να εφαρμόσουν τα μέτρα γκιλοτίνα.Πως οι σχολές,αρα και η δική μου ”αναγκάζονται” να ακολουθήσουν το νόμο-πλαίσιο κ δεν έχουν καμία δικαιοδοσία στη λήψη αποφάσεων.Εχω βρει μια ομάδα φοιτητών του τμήματός μου που βρίσκονται σε αυτή την απελπιστική θέση κ ζητώ οποιον άλλον βρίσκεται στην αναλογη θέση να κινητοποιηθούμε για να πιέσουμε στη σύνοδο των πρυτάνεων που γίνεται την άνοιξη.
    Τονίζω πως μέχρι και την 74η σύνοδο των πρυτάνεων,στα πρακτικά αναφέρονταν η ομόφωνη απόφαση όλων των πρυτάνεων να ΜΗΝ υπάρχουν διαγραφές.Αλλά ως εκεί..
    Στη σχολή μου, και φαντάζομαι και στις δικές σας υπάρχει η επικύρηξη μας με την” θανατική ποινή” της διαγραφής αναρτημένη.
    Ειλικρινά είμαι σε αδιέξοδο..
    Οποιοσδήποτε θέλει να κυνηγήσει το δικαίωμα του στη φοίτηση..Ας επικοινωνήσει..κ ας ενημερώσει κ άλλους ωστε μαζί να παλέψουμε ..Δε ξέρω ποια η γνώμη σας..Αναμένω απαντήσεις…
    Σας ευχαριστώ!!!

  6. Το citycampus.gr υποστηρίζει πως πρέπει να αναβληθεί η εφαρμογή της απόφασης μέχρι να συζητηθεί και να λυθεί με όχι οριζόντιο τρόπο. Ίσως, υπάρχουν τρόποι…

  8. Ο όρος «αιώνιος φοιτητής» είναι παραπλανητικός και ρατσιστικός. Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν οργανωθεί από το έτος 1837 με βάση το γερμανικό μοντέλο γι’ αυτό το λόγο έχουν αυτή τη μονότονα επαναλαμβανόμενη διάταξη (η φοιτητική ιδιότητα αποκτάται δια της εγγραφής στην οικεία σχολή και απεμπολείται με τη λήψη πτυχίου ή το πέρας του φυσικού προσώπου ή με οικειοθελή παραίτηση ή εάν δεν ανανεωθεί η δήλωση εγγραφής κλπ). Μόνο τα αγγλοσαξωνικού τύπου ιδρύματα ακολουθούν διαφορετικό σύστημα πχ αυστηρό χρονικό όριο σπουδών, δύο το πολύ εξετάσεις για κάθε μάθημα με ποινή διαγραφής κλπ. Το αγγλοσαξωνικό σύστημα το έχει υιοθετήσει και το πανεπιστήμιο της Λευκωσίας, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτε, γιατί το κυπριακό κράτος εξολοκλήρου έχει υιοθετήσει το βρετανικό σύστημα διοίκησης από την εποχή της αποικιοκρατίας και της συνθήκης Ζυρίχης Λονδίνου (αυτό εκτείνεται σε όλη ανεξαιρέτως τη δημόσια διοίκησή του, το σύστημα δικαιοσύνης και δικαστηρίων, τη δομή των τριών εξουσιών, το προεδρικό πολίτευμα που είναι αμερικάνικου τύπου κλπ). Το ότι έχουν οι ΗΠΑ ή ο Καναδάς ή η Βρετανία , η Ιρλανδία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία αυτή τη στρουκτούρα δεν συνεπάγεται ότι σώνει και καλά πρέπει να το υιοθετήσει και η Ελλάδα που είναι σαφώς μια χώρα λιγότερο ανεπτυγμένη και οσημέραι πτωχότερη. Με δύο λόγια δεν μπορεί στα πανεπιστήμια να είμαστε Αμερική και στα εισοδήματα ή τις υποδομές να είμαστε Ουγκάντα. Δυστυχώς πολύς κόσμος συγκρίνει μεγέθη που είναι ανόμοια, ποιοτικώς διαφορετικά και δεν επιδέχονται συγκρίσεως.
    Η Ελλάδα από συστάσεως του θεσμού του ΕΚΠΑ ακολουθεί το γερμανικό σύστημα / βαυαρικό σύστημα, και το ίδιο συμβαίνει στην Γερμανία, την Αυστρία, τις σκανδιναβικές χώρες και την Πορτογαλία. Η Ισπανία έχει ένα περισσότερο εντατικοποιημένο μοντέλο σπουδών όπως και η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και η Ελβετία. Αυτές οι τελευταίες χώρες ακολουθούν ένα τρίτο μοντέλο περισσότερο πολύπλοκο, το γαλλικό, που έχει διάφορα πιο σύνθετα χαρακτηριστικά, αλλά οι φωστήρες που πλαισίωναν την κυρία Γιαννάκου ή την κυρία Διαμαντοπούλου απαξίωσαν να ασχοληθούν με το γαλλικό πρότυπο και θέλησαν να κάνουν την Ελλάδα νέα Καλιφόρνια! Σε γενικές γραμμές το γερμανικό μοντέλο χαρακτηρίζεται από τη μαζικότητα των σπουδαστών ενώ το αγγλοσαξωνικό μοντέλο έχει περισσότερο κολεγιακό στυλ.
    Η ουσία του πράγματος είναι ότι τα ελληνικά ΑΕΙ διαθέτουν πακέτο μαθημάτων τρείς φορές μεγαλύτερο ποσοτικά σε σχέση με το αγγλοσαξωνικό μοντέλο και είναι χαρακτηριστικό ότι οι έλληνες φοιτητές αντιμετωπίζουν εξετάσεις πολύ αυστηρότερες απ’ ο,τι οι αμερικανοί συνάδελφοί τους (ο Έλληνας φοιτητής μπορεί να κόβεται σαν να είναι καρότο λόγω της ενδεχόμενης αυθαιρεσίας του καθηγητή του). Αυτά τα στοιχεία τα αποσιωπούν οι συκοφάντες των ελληνικών σχολών, γιατί δεν συμφέρουν το καθεστώς. Μάλιστα δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλοί απόφοιτοι ξένων, ομοταγών ΑΕΙ, οι οποίοι είχαν σπάσει τα μούτρα τους στις εδώ πανελλαδικές εξετάσεις, αφού γύρισαν στην πατρίδα μαζί με το πτυχίο που αγόρασαν στο εξωτερικό, τα βρήκαν μπαστούνια στο παλιό ΔΙΚΑΤΣΑ νυν ΔΟΑΤΑΠ γιατί αποδείχτηκε πως ήσαν αστοιχείωτοι με βάση τις ελληνικές προδιαγραφές ! Αφετέρου είναι γνωστό ότι στις χώρες όπου ακολουθείται το ίδιο μοντέλο με το δικό μας (Γερμανία) μετά το έκτο έτος εισπράττονται ορισμένα δίδακτρα και εξέταστρα (συμβολικά και προσιτά δίδακτρα), οπότε πιέζεται ο σπουδαστής να δείξει μεγαλύτερη σοβαρότητα στη μελέτη του (στην Ιταλία μάλιστα τα δίδακτρα υπάρχουν από το πρώτο έτος). Το ίδιο θα έπρεπε να συμβεί και στην Ελλάδα, ώστε να δουν μερικά πλουσιόπαιδα πώς βγαίνει το ημερομίσθιο. Δεν υπάρχει αντισυνταγματικότητα αυτού του μέτρου, διότι με την ίδια λογική τα ελληνικά μεταπτυχιακά προγράμματα θα ήσαν αντισυνταγματικά ενόψει του άρθρου 16 Σ.
    Η συζήτηση περί αιωνίων φοιτητών δείχνει την προσπάθεια της άρχουσας κοινωνικής τάξης, δηλαδή των κοινωνικών στρωμάτων που ήδη απολαμβάνουν ευμάρεια και ευρωστία, να εισαγάγει πρόσθετους φραγμούς στη δυνατότητα της μόρφωσης και να οδηγήσει οριστικά πλέον μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα στο περιθώριο (εργαζομένους φοιτητές, αρρώστους σπουδαστές, ορφανούς και αναπήρους, παιδιά διαλυμένων οικογενειών, επαρχιώτες σπουδαστές που δεν έχουν κατάλυμα, άλλους φοιτητές σεισμόπληκτους ή άστεγους λόγω της κρίσης, κοπέλες που αντιμετώπισαν μια αναπάντεχη εγκυμοσύνη και δεν διάλεξαν την εύκολη λύση της έκτρωσης, εφέδρους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού που έχουν ταυτόχρονα τη φοιτητική ιδιότητα και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του στρατεύματος κλπ). Οι αργοπορημένοι φοιτητές δεν κοστίζουν απολύτως τίποτε στο κράτος ή το φορολογούμενο, διότι μετά το έκτο έτος διακόπτονται όλα τα δικαιώματα της ούτως ή άλλως αποψιλωμένης μέριμνας (βιβλία, φάρμακα, σίτιση, στέγαση στις υποβαθμισμένες εστίες, εισιτήρια κλπ). Μάλιστα με το νέο νόμο 4009/2011 οι παλαιοί φοιτητές δεν υπολογίζονται καν στον πληθυσμό του ιδρύματος διότι θεωρούνται «μη ενεργοί φοιτητές», δεν δικαιούνται να ψηφίζουν κανένα, δεν εκλέγουν κανένα όργανο, επομένως με τις νέες διατάξεις μειώνεται κι άλλο το ποσοστό χρηματοδότησης, γιατί καταγράφονται μόνον οι «ενεργοί φοιτητές» (δηλαδή οι νεοσσοί). Επίσης δεν καταλαμβάνουν τη θέση κανενός γιατί εισήχθησαν κατόπιν αδιάβλητων εξετάσεων και έχουν νόμιμο δικαίωμα να είναι εκεί όπου βρίσκονται, προφανώς δεν έχουν πέσει μέσα στη σχολή με αλεξίπτωτο (αν είχαν την ικανότητα και οι αιώνιοι επικριτές, θα είχαν περάσει και εκείνοι κατόπιν εξετάσεων και θα ήσαν και εκείνοι εγγεγραμμένοι). Υπάρχουν ασφαλώς και φοιτητές αδιάφοροι, οκνηροί, νωχελικοί, ή φοιτητές που εισήχθησαν σε άλλο τμήμα από εκείνο που ήθελαν και γι’ αυτό φαίνονται να είναι λιμνάζοντες, αλλά τα αρνητικά φαινόμενα υπάρχουν σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν την επιτυχία ή την αποτυχία του θεσμού ή του νόμου περί ΑΕΙ (μήπως οι Έλληνες δημοσιογράφοι είναι παράδειγμα προς μίμηση ή ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα του κατεστημένου βλ. ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ + ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ + ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ έχουν κάνει σημαία το ζήτημα των αργοπορημένων φοιτητών ? ) Η προπέτεια της κυβερνήσεως για το θέμα αυτό οφείλεται περισσότερο στην προσπάθεια να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς με τους συνδικαλιστές φοιτητές που ενίοτε παραφέρονται και δημιουργούν δυστυχώς έκτροπα. Ωστόσο ο αριθμός αυτών των φοιτητών είναι περιθωριακός, αφού κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Κατά δεύτερο λόγο επιδιώκεται η έξωση των παιδιών των κατώτερων εισοδηματικά τάξεων από τις σχολές, ώστε τα πλουσιόπαιδα να μην έχουν πια ανταγωνισμό. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η αντίδραση των κυβερνώντων όταν αρχίσουν και οι μαζικές αυτοκτονίες των διαγραφόμενων φοιτητών, που θα προστεθούν στους 4000 αυτόχειρες της κρίσης του συστήματος στο οποίο ζούμε όλοι.

Comments are closed.