Η τέχνη είναι για όλους μας έκφραση ψυχής. Είναι καταφύγιο, απόδραση από την καθημερινότητα, ένας κόσμος με τους δικούς σου κανόνες και ένας πλανήτης που κάθε ευαισθησία και έκφραση ελευθερώνεται, δίχως ενοχή. Σίγουρα η ζωή μας χωρίς αυτή θα ήταν μονότονη, σκληρή, χωρίς να υπάρχει κάτι να σου μαλακώσει την ψυχή και να σου δώσει ελπίδα. Για τον κόσμο της ηθοποιίας επιλέξαμε να μας μιλήσει ο ηθοποιός Μίμης Καπέρδος. Τι πιο αληθοφανές από το να ζήσεις για λίγα λεπτά τις εικόνες ενός ηθοποιού ειλικρινή και με ήθος, μιας προσωπικότητας θετικής και απλής αλλά και ενός χαρούμενου ανθρώπου που επιμένει στο όνειρό του.
Η κουβέντα μας ξεκίνησε πολύ ήσυχα σαν να κουβεντιάζεις με έναν παλιό σου φίλο. Όσο λατρεύει αυτό που κάνει άλλο τόσο δεν του αρέσει να μιλάει για τον εαυτό του. Γι΄αυτό επιτρέψτε μου να ονομάσω αυτήν την συνέντευξη «χαμηλών τόνων» και να τονίσω πως το ταλέντο δεν έχει ανάγκη από φαμφάρες και προβολείς. Ο Μίμης τελείωσε τη Δραματική Σχολή, είναι επιτυχών στις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και ξεχώρισε αποκτώντας στο δεύτερο έτος υποτροφία. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεατρικού αυτοσχεδιασμού και θεατρικού παιδικού παιχνιδιού. Τον συναντήσαμε στις ελληνικές σειρές: H γενιά των 592 ευρώ, Με λένε Βαγγέλη, Ηρωίδες και καλές δουλειές.
Καλησπέρα Μίμη. Aς ξεκινήσουμε από τα παιδικά σου χρόνια. Σε τι ηλικία αισθάνθηκες να σε κεντρίζει το θέατρο;
Νομίζω κάπου στην τρίτη δημοτικού, ίσως και τετάρτη. Θυμάμαι πως το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να έρθουν οι γιορτές για να παίξω σε κάποιο σκέτς. Ανέβαινα κρυφά στην σκηνή του σχολείου. Δεν ξέρω γιατί και πώς… δεν ήξερα καν τι είναι το θέατρο ούτε τη διαδικασία του, αφού στην επαρχία θεωρείται είδος πολυτελείας να δουν τα παιδιά θέατρο και να το διδαχθούν. Απλά ήξερα πως θα το δοκίμαζα κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα. Επέλεξα λοιπόν να το κάνω γρήγορα.
Η αλήθεια είναι πως η επαρχία υστερεί σ΄αυτό, αλλά για όλα υπάρχει τρόπος. Για ποιο λόγο επέλεξες αυτό το επάγγελμα;
Μ΄αρέσει οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου να περνάνε όμορφα. Όσο περνούσε ο καιρός έβλεπα ότι αυτό με γεμίζει. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως με αυτό το επάγγελμα μπορείς να γεμίσεις συναισθήματα τους ανθρώπους. Είναι ωραία αίσθηση να ξέρεις πως ένας άνθρωπος θα ξεχάσει τα προβλήματά του, έστω για μια δυο ώρες και πως εσύ θα είσαι υπεύθυνος γι΄αυτό.
Θα συμφωνήσω απόλυτα. Το χαμόγελο είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου αλλά και στον άλλον. Ποιοι ρόλοι σ’αρέσουν ή θεωρείς ότι υποδύεσαι καλύτερα;
Αυτό είναι πολύ υποκειμενικό. Σίγουρα η εμφάνισή μας σ’ αυτό το επάγγελμα παίζει μεγάλο ρόλο και προσδιορίζει σε ένα βαθμό το είδος των ρόλων που μπορούμε να παίξουμε. Παρά ταύτα πιστεύω πως ένας ηθοποιός πρέπει να μπορεί να παίζει τα πάντα και όχι τον εαυτό του! Άλλωστε γι’ αυτό γινόμαστε ηθοποιοί, για να ανακαλύπτουμε την μαγεία του να είσαι κάτι άλλο. Η ιστορία έχει δείξει ότι μου προτείνουν κάτα κύριο λόγο κωμικά έργα. Βέβαια δεν θέλω να περιοριστώ σ’αυτό, παρ’όλο που λατρεύω να κάνω τους άλλους να γελούν.
Τι είναι για σένα το θέατρο;
Καλώς ή κακώς το θέατρο για μένα είναι η δουλειά μου. Το οτιδήποτε ρομαντικό και μαγικό που νιώθω κάθε φορά που υποδύομαι ένα ρόλο το κρατάω για τον εαυτό μου. Είναι ένα πολύ δημιουργικό επάγγελμα.
Είσαι ευχαριστημένος; Πώς βλέπεις το μέλλον ;
Νομίζω θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα πως δεν είμαι! Δουλειά έχω κάθε χρόνο στο θέατρο. Έχω γνωρίσει πολύ ωραίους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν και με βοήθησαν από την πρώτη στιγμή που βγήκα στο επάγγελμα. Βέβαια σε όλες τις δουλειές υπάρχουν πράγματα που δεν μας αρέσουν, αλλά φροντίζω να μην τα σκέφτομαι τόσο.
Πιστεύω ακράδαντα πως ο θετικός άνθρωπος πάει μπροστά. Γράφεις δικά σου έργα ;
Έχω γράψει επιθεωρησιακά νούμερα όσο ήμουν στη σχολή. Έχω κάνει και μια απόπειρα θεατρικής συγγραφής για τα πλαίσια του Φεστιβάλ Ελληνικού Θεάτρου “Φτερά στους Νέους Δημιουργούς” το 2011, όπου κέρδισα το 1ο βραβείο. Έχω κάνει και τηλεοπτικές σεναριακές απόπειρες, οι οποίες είναι ακόμα στο συρτάρι. Γενικά είμαι της άποψης πως ένας ηθοποιός πρέπει να κάνει πολλά πράγματα. Κάθε 3-4 μήνες ψάχνουμε για δουλειά, οπότε είναι μεγάλο αβαντάζ να έχεις ένα έργο στα χέρια σου σε περίπτωση που δεν έχεις δουλειά. Έτσι κάνεις και ρόλους που αγαπάς.
Συγχαρητήρια! Μίλησε μας για το βραβείο σου. Πώς ένιωσες;
Από τα ωραιότερα συναισθήματα που έχω βιώσει τα τελευταία 5 έτη που βρίσκομαι στη δουλειά. Όταν δήλωσα τη συμμετοχή μου και αρχίσαμε να στήνουμε το έργο για το φεστιβάλ δε φανταζόμουν την εξέλιξη. Τελικά πήρα το 1ο βραβείο για σενάριο και σκηνοθεσία. Φυσικά όταν παίρνεις αυτό το βραβείο από τα χέρια καταξιωμένων ηθοποιών στο χώρο όπως η κ. Μάρω Κοντού, ο κ. Δημήτρης Πιατάς καθώς και ο κ. Φρανζεσκάκης, αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα. Αυτομάτως βάζεις τον πήχη ψηλά και προσπαθείς ακόμα περισσότερο.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου;
Δεν έχω φιλοδοξίες… ίσως όνειρα. Ένα από αυτά είναι να ξαναπάω στη Νέα Υόρκη και να μάθω ακόμα περισσότερα για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Πώς βλέπεις το θέατρο στην Ελλάδα;
Δεν είμαι εγώ αυτός που μπορεί να απαντήσει! Σίγουρα βλέπω και τις δύο όψεις του νομίσματος. Βλέπω δουλειές νέων ανθρώπων που τις θαυμάζω και θέλω πολύ να είναι μέλλον του θεάτρου και να δουλέψω μαζί τους. Όμως βλέπω και την άλλη όψη σε μεγάλο βαθμό! Ποια θα επικρατήσει θα δείξει…
Οπότε, τι θα ήθελες να διορθωθεί;
Θα ήθελα να διορθωθεί ο τρόπος που εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε το επάγγελμά μας! Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν κάνουμε τίποτα σπουδαίο παρά μόνο την τρέλα μας και να σεβόμαστε λίγο περισσότερο το κοινό. Χωρίς αυτό δεν υπάρχουμε! Το έχω συναντήσει πολλές φορές αυτό, άρα καλό θα είναι να σκεφτόμαστε πιο συχνά ό,τι κάνουμε σαν επάγγελμα και πως πρέπει να το αντιμετωπίζουμε.
Πού εργάζεσαι τώρα; Έχεις εργασθεί εκτός χώρου;
Tώρα παίζω στην παράσταση “Ο Δήμος από τα Tρίκαλα” σε σκηνοθεσία του Γ. Φρανζεσκάκη που παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Ελιάρτ στο Γκάζι και ταυτόχρονα κάνω και τον μπάρμαν. Όπως κάθε ηθοποιός που σέβεται τον εαυτό του, πάντα δούλευα παράλληλα με το θέατρο και μια και δυο δουλειές! Καλό και το θέατρο αλλά ξέρουμε πώς είναι και η πραγματικότητα!
Τι θα συμβούλευες τα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του ηθοποιού;
Το μόνο που μπορώ να πω από τα λίγα χρόνια που εργάζομαι είναι πως πρέπει να θυσιάσεις πολύ προσωπικό χρόνο, χρήματα και θέλω! Κάποια πράγματα χρειάζεται να μπουν σε δεύτερη μοίρα πολλές φορές, ζορίζοντας πολύ το μέσα σου! Όλα αυτά φυσικά συμβαίνουν ανάλογα με τις προτεραιότητες που βάζεις!
Εγώ από ηθοποιούς λατρεύω το Δημήτρη Χορν, τη Ρένα Βλαχοπούλου και το Robert Downey Jr. Εσένα ποιος ηθοποιός σε εμπνέει;
Ο Jim Carey και από Έλληνες ο Χαραλαμπόπουλος και ο Χατζιχρήστος.
Ευχαριστούμε τον Μίμη Καπέρδο που μας εμπιστεύτηκε τη δουλειά του και τις απόψεις του. Πιστεύω πως πήραμε μια καλή γεύση για το τι γίνεται μπροστά και πίσω από τα παρασκήνια του σανιδιού.
Για περισσότερες πληροφορίες του θεάτρου μεταβείτε στο σύνδεσμο http://eliarttheater.gr/.
Η συνέντευξη δόθηκε στη συντάκτρια του Citycampus Χρύσα Καζάκου.
Η συνέντευξη αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του citycampus.gr. Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση ολόκληρης ή τμήματος χωρίς τη συναίνεση του citycampus.gr.
***
Εάν το άρθρο σου φάνηκε ενδιαφέρον ή συνέβαλε στην ποιοτική πληροφόρησή σου, τότε η ομάδα του citycampus.gr σε προσκαλεί να κάνεις like στην σελίδα μας στο facebook, καθώς και να διαδώσεις το περιεχόμενό του σε φίλους και γνωστούς σου!
https://www.facebook.com/pages/citycampusgr/461609287249537
Ή μπορείς να γίνεις μέλος στην ομάδα μας:
https://www.facebook.com/groups/citycampus.gr/
Ή να μας δώσεις το email για να ενημερώνεσαι μέσω του newsletter μας
http://citycampus.gr/wp-login.php?action=register
Αν πάλι είσαι πρωτοετής, έλα να ανταλλάξεις απόψεις και εμπειρίες στην ομάδα μας:
https://www.facebook.com/groups/protoeteis2014/
Αν θέλεις να συμμετέχεις στη συγγραφική ομάδα του CityCampus, στείλε μας παρουσίαση του εαυτού σου, ενδιαφέροντα, Τμήμα και Πανεπιστήμιο και το προφίλ σου στο facebook στο: info@citycampus.gr
