Ας γίνουμε πάλι παιδιά…

Της Αναστασίας Αδάμ

Αποκριά!! …Ας γίνουμε πάλι παιδιά…ΑΣ  ΠΑΙΞΟΥΜΕ !!!Ας αφεθούμε στην ονειροπόληση, στα χρώματα της άνοιξης και στο παιχνίδι.Ας τολμήσουμε στην κοινωνική επαφή πρόσωπο με πρόσωπο μακριά από κάθε οθόνη, στο κύλισμα πάνω στο νωπό γρασίδι, στην αταξία, στο λέρωμα.

1 Μαρτίου. Άνοιξη…Άνοιγμα ψυχής και σκέψης….Γέννηση…Γιορτή….!!!

 Να δύο παιχνίδια που χρειάζονται  μόνο ΦΑΝΤΑΣΙΑ και ΦΙΛΟΥΣ!!! Τίποτ’ άλλο.

Παιχνίδι ταυτότητας και φαντασίας με πολύ γέλιο, αποκαλύψεις, σκέψεις και συναισθήματα!

Όλοι μαζί καθόμαστε γύρω -γύρω. Ένας από εμάς, η «μάνα», βάζει με το μυαλό της κάποιον από την ομάδα. Αυτό είναι το μυστικό της. Κανείς δε ξέρει εκτός από την ίδια ποιόν έχει στο μυαλό της. Οι άλλοι προσπαθούν με ερωτήσεις που κάνουν προς τη «μάνα» να μαντέψουν το άτομο αυτό.

Οι ερωτήσεις μπορεί να είναι του τύπου:

-«Αν αυτό το άτομο, ήταν μια από τις τέσσερις εποχές, ποια εποχή θα ήτανε;»

-«Αν ήτανε χρώμα, ποιο θα ήτανε;»

– «Αν ήτανε μέρος του σώματος;»

-«Αν ήτανε παπούτσια;» ….

Οι ερωτήσεις που ο καθένας θα «γεννήσει» είναι ατελείωτες, πρωτότυπες, μοναδικές, ανεπανάληπτες, το ίδιο και οι απαντήσεις που η μάνα μπορεί να δώσει.

Για παράδειγμα:

-«Αν ήτανε παπούτσια θα ήτανε ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες στιλέτο!» ή θα μπορούσε να απαντήσει..

-«…θα ήτανε ένα ζευγάρι ορειβατικά μποτάκια!»…

Οι απαντήσεις έμμεσα περιγράφουν την εικόνα που έχει η «μάνα» για το άτομο που έχει κρύψει στο μυαλό της.

Μετά από ορισμένο χρόνο που η ομάδα έχει ορίσει πχ 5-10 λεπτά καθένας από την ομάδα λέει ποιον μάντεψε. Στο τέλος η μάνα αποκαλύπτει το μυστικό της. Ποιος ή ποιοι είναι οι νικητές; Αυτοί που μάντεψαν σωστά! Και το παιχνίδι συνεχίζεται…

Τα μυστικά, οι αποκαλύψεις τους και μια μαργαρίτα!

Όλοι μαζί καθόμαστε γύρω-γύρω. Βρίσκουμε ένα μικρό και συμπαθητικό αντικείμενο από το περιβάλλον μας. Ένα ξυλάκι, ένα λουλουδάκι, ένα μολύβι, οτιδήποτε.

Το αντικείμενο αυτό περνά χέρι –χέρι από τον ένα στον άλλο μέσα στην ομάδα. Πώς όμως; Ας πούμε ότι το παιχνίδι ξεκινά από εμένα που κρατώ μια μαργαρίτα. Πηγαίνω στον Α και στο αυτί, πολύ προσεκτικά για να μην ακούσουν οι άλλοι, του λέω να το δώσει πχ  «σε αυτόν που είναι ο πιο γκρινιάρης». Ταυτόχρονα του δίνω τη μαργαρίτα. Στη συνέχεια ο Α αποφασίζει να δώσει τη μαργαρίτα στο Β και στο αυτί του λέει να τη δώσει σε κάποιον με ένα χαρακτηριστικό που θα ορίσει. Πχ «Δώσε τη μαργαρίτα σε αυτόν με τη πιο ευγενική ψυχή». Ο Β τότε αποφασίζει να την δώσει στο Γ ενώ ταυτόχρονα του λέει μυστικά να το δώσει πχ «σε αυτόν με τη πιο μεγάλη μύτη» και έτσι το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι η μαργαρίτα να περάσει για δεύτερη φορά από το ίδιο άτομο. Τη στιγμή αυτή το ταξίδι της μαργαρίτας από χέρι σε χέρι σταματά. Όσο η μαργαρίτα περιπλανιέται  μέσα στην ομάδα κανείς δεν ξέρει γιατί την κρατά, μέχρι την αποκάλυψη των μυστικών. Η αποκάλυψη ξεκινά από τον πρώτο παίκτη… «έδωσα τη μαργαρίτα στον Α και του είπα να την δώσει στον πιο γκρινιάρη». Στη συνέχεια το λόγο τον παίρνει ο Α «…και εγώ την έδωσα στον Β και του είπα….».

Ενώ η πρώτη φάση του παιχνιδιού γίνεται στην ησυχία των μυστικών, η  δεύτερη φάση των αποκαλύψεων έχει έκπληξη, φωνές, γέλια ….

Ας αφεθούμε στην έκπληξη που το παιχνίδι επιφυλάσσει !!!

ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ!!

Η φωτογραφία είναι από το freedigitalphotos.net